Με ποιες ανεπάρκειες βιταμινών και μετάλλων συνδέεται ο διαβήτης
Τα χαμηλά επίπεδα βασικών βιταμινών ή μετάλλων είναι κοινό σύμπτωμα στα άτομα με διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με νέα ανασκόπηση στοιχείων.
Συνολικά, έως και το 45% των διαβητικών τύπου 2 υποφέρουν από ελλείψεις σε βιταμίνες, μέταλλα και ηλεκτρολύτες.
Οι πάσχοντες από διαβήτη αντιμετωπίζουν έναν φαύλο κύκλο, καθώς στην προσπάθειά τους να διαχειριστούν τον διαβήτη μέσω της διατροφής, καταλήγουν σε διατροφικές ελλείψεις, κατέληξαν οι ερευνητές με επικεφαλής τον Δρα Daya Krishan Mangal, επίκουρο καθηγητή στο Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για τη Διαχείριση της Υγείας στην Τζαϊπούρ της Ινδίας.
Οι ερευνητές χρησιμοποιήσαν στοιχεία από 132 μελέτες της περιόδου 1998 έως 2023, στις οποίες συμμετείχαν πάνω από 52.500 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.
Τα πολύ χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D ήταν η πιο κοινή ανεπάρκεια, επηρεάζοντας πάνω από το 60% των ατόμων με διαβήτη τύπου 2.
Άλλες συχνές ελλείψεις ήταν η ανεπάρκεια μαγνησίου (42%), σιδήρου (28%) και βιταμίνης Β12 (22%).
Τα άτομα που έπαιρναν το αντιδιαβητικό φάρμακο μετφορμίνη, αντιμετώπιζαν μεγαλύτερο κίνδυνο ανεπάρκειας Β12. Το 29% από αυτούς είχαν χαμηλά επίπεδα της εν λόγω βιταμίνης.
Οι γυναίκες με διαβήτη είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν ανεπάρκεια βιταμινών από ό,τι οι άνδρες, 49% έναντι 43%, σύμφωνα με τα αποτελέσματα.
«Η θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 τείνει συχνά να επικεντρώνεται στον ενεργειακό μεταβολισμό και τα μακροθρεπτικά συστατικά, αλλά ο εντοπισμός υψηλότερου επιπολασμού συγκεκριμένων ελλείψεων μικροθρεπτικών συστατικών στους πάσχοντες, αποτελεί υπενθύμιση ότι η βελτιστοποίηση της συνολικής διατροφής πρέπει πάντα να αποτελεί προτεραιότητα», κατέληξαν οι ερευνητές.
Οι ελλείψεις αυτές μπορεί να προκαλέσουν επιδείνωση του διαβήτη, καθώς εμπλέκονται πολλά διαφορετικά θρεπτικά συστατικά στον μεταβολισμό. Θα μπορούσαν επίσης να προκαλέσουν άλλα προβλήματα υγείας.
Οι διατροφικές ελλείψεις από την άλλη, θα μπορούσαν εξ αρχής να συνδέονται με την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2.
«Οι ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών μπορεί να επηρεάσουν το μεταβολισμό της γλυκόζης και τα μονοπάτια σηματοδότησης της ινσουλίνης, οδηγώντας στην εμφάνιση και την εξέλιξη του διαβήτη τύπου 2», έγραψαν οι ερευνητές.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση BMJ Nutrition, Prevention & Health.
