Άνοια: Αυξημένες πιθανότητες αν αρχίσει να συμβαίνει αυτό στο περπάτημα

Τώρα, μια νέα μελέτη προσθέτει στα αυξανόμενα στοιχεία ότι και η απώλεια του αιθουσαίου συστήματος του αυτιού (λαβύρινθος) μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο άνοιας.

Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, που διεξήχθη από ομάδα επιστημόνων στο Κορεατικό Πανεπιστήμιο Ιατρικής, δημοσιεύτηκαν στο Scientific Reports.

Πώς η ισορροπία στο περπάτημα συνδέεται με την άνοια

Η άνοια χαρακτηρίζεται από προβλήματα με την κρίση, τη γλώσσα, την μνήμη, την ψυχική διάθεση, την κοινωνική συμπεριφορά και την επίλυση προβλημάτων. Εν τω μεταξύ, μέσω του ρόλου του στη διακριτική κίνηση του κεφαλιού και την ευθυγράμμιση του χώρου, το αιθουσαίο σύστημα στα αυτιά βοηθά πολλά ζώα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, να διατηρούν την ισορροπία τους.

Προηγούμενα ευρήματα υποστηρίζουν ότι η συμμετοχή του αιθουσαίου συστήματος στην οπτικοχωρική επεξεργασία γίνεται “οδηγός” της γνωστικής λειτουργίας. Στα ζώα και στον άνθρωπο, τυχόν προβλήματα με την εκτελεστική λειτουργία και την μνήμη, την ταχύτητα επεξεργασίας και τη διαταραχή της χωρικής γνωστικής ικανότητας έχουν συνδεθεί με αμφίπλευρη αιθουσαία νόσο και οι αιθουσαίες διαταραχές είναι πιο συχνές σε άτομα με γνωστική απώλεια.

Πώς έγινε η νέα έρευνα

Αυτή η νέα μεγάλης κλίμακας μελέτη περιελάμβανε δεδομένα από 2.347.610 Κορεάτες ηλικίας 40-80 ετών. Η ερευνητική ομάδα άντλησε τα δεδομένα από τη βάση δεδομένων της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλισης Υγείας της Κορέας, στην οποία είναι εγγεγραμμένοι όλοι οι Κορεάτες πολίτες, για τα έτη 2002– 2019.

Εντός του πληθυσμού της μελέτης:

• 2.145.609 άτομα (μέση ηλικία: 53,29 έτη), που αντιπροσώπευαν τον γενικό πληθυσμό, δεν είχαν ούτε απώλεια ακοής ούτε απώλεια αιθουσαίας κοιλότητας
• 141.476 άτομα (μέση ηλικία: 58,52 έτη) είχαν απώλεια ακοής και
• 60.525 άτομα (μέση ηλικία: 58,26 έτη) παρουσίασαν αιθουσαία απώλεια

Μεταξύ του γενικού πληθυσμού της μελέτης:

• 127.081 (5,9%) άτομα έλαβαν διαγνώσεις άνοιας
• 16.116 από αυτά με απώλεια ακοής (11,4%) εμφάνισαν άνοια
• 7.705 από αυτά με αιθουσαία απώλεια (12,7%) εμφάνισαν άνοια

Αυτά τα αποτελέσματα, τα οποία υποδεικνύουν ότι η αιθουσαία απώλεια μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο άνοιας, είναι συνεπή με εκείνα από τουλάχιστον πέντε άλλες μελέτες μεταξύ 2013 και 2022. Τα αποτελέσματα μιας από εκείνες τις μελέτες υποδεικνύουν μια σχέση μεταξύ της απώλειας διαφορετικών γνωστικών περιοχών και της απώλειας του αιθουσαίου και του αμφίπλευρου ημικυκλικού καναλιού. Μια άλλη μελέτη αναφέρει σημαντικά μειωμένο όγκο του ιππόκαμπου (σημαντικό τμήμα του εγκεφάλου για την επεξεργασία της μνήμης) σε ασθενείς με επίμονη αμφίπλευρη αιθουσαία απώλεια.

Πιθανά αίτια για την σύνδεση άνοιας και ισορροπίας

Τα ευρήματα, μέχρι σήμερα, περιλαμβάνουν στοιχεία συσχέτισης μεταξύ της αιθουσαίας απώλειας και της άνοιας, αλλά αυτό που δεν έχει ακόμη αποδειχθεί είναι μια αιτιολογική σχέση. Οι υποθέσεις για πιθανές αιτίες περιλαμβάνουν:

• Εγκεφαλική ατροφία που προκύπτει από μειωμένη αιθουσαία είσοδο στον εγκέφαλο
• Κοινωνική απομόνωση λόγω ανησυχιών για την ασφάλεια, ιδιαίτερα φόβου πτώσης, σε άτομα με απώλεια αιθουσαίας κοιλότητας
• Νευροεκφυλισμός με επιπτώσεις τόσο στην αιθουσαία όσο και στη γνωστική απώλεια

Περιορισμοί της νέας έρευνας

Οι ερευνητές αυτής της μελέτης προειδοποιούν ότι έχει ορισμένους περιορισμούς:

• πιθανός αποκλεισμού ασθενών με αιθουσαία απώλεια, λόγω συγκεκριμένων παραμέτρων για συμπερίληψη στην ομάδα της αιθουσαίας απώλειας
• δεν υπάρχουν δεδομένα για τη διάρκεια της ασθένειας ή τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και
• πιθανά λάθη ή παραλείψεις δεδομένων λόγω χρήσης από στοιχεία ασφαλιστικών απαιτήσεων που αρχικά οργανώθηκαν για αποζημίωση και όχι για ερευνητικούς σκοπούς

Επιπλέον, οι ερευνητές σημειώνουν ότι οι ποικίλες χρονικές περίοδοι εκτέλεσης μελετών σε αυτό το θέμα (πολλές από αυτές μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια) αποτελούν έναν επιπλέον περιορισμό.

Ωστόσο, αυτή η πιο πρόσφατη μελέτη παρέχει μια καλή βάση για περισσότερη εργασία πάνω σε αυτό το θέμα. Η ερευνητική ομάδα προτείνει ότι οι μελλοντικές έρευνες θα μπορούσαν να επικεντρωθούν στη διάρκεια και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων της αιθουσαίας απώλειας και, κυρίως, στο εάν και πώς η αιθουσαία θεραπεία μπορεί να επηρεάσει τη γνωστική λειτουργία.