Οι μύθοι γύρω από την Ψωρίαση: Ώρα να ζήσουμε χωρίς κοινωνικό στίγμα

Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι από Ψωρίαση πάσχουν περίπου 200.000 άνθρωποι, ενώ ακόμα και σήμερα, εν έτη 2022, καταγράφεται κοινωνικό στίγμα και μια σειρά από μύθοι γύρω από τη συγκεκριμένη νόσο.

Μύθος #1: «Η Ψωρίαση είναι μεταδοτική»

Πρώτος και κύριος μύθος για την Ψωρίαση, που δεν έχει καταρριφθεί εντελώς είναι ότι η Ψωρίαση μπορεί να μεταδοθεί. Η Ψωρίαση είναι αυτοφλεγμονώδης, μη μεταδοτική νόσος και σε αυτό συμφωνεί σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα, εδώ και δεκαετίες. Μπορεί η παθογένεια της να είναι εξαιρετικά πολύπλοκη και η έρευνα διαρκώς να αναδεικνύει νέα μονοπάτια και νέους προδιαθεσικούς παράγοντες, το γεγονός όμως είναι ότι η νόσος είναι απόλυτα μη μεταδοτική!

Μύθος #2: «Η Ψωρίαση είναι απλά μια ασθένεια του δέρματος»

Από εκεί και πέρα, ένας επίσης πολύ διαδεδομένος μύθος γύρω από την Ψωρίαση είναι ότι πρόκειται για μία αποκλειστικά δερματική πάθηση. Και όμως, η Ψωρίαση είναι μία εσωτερική αυτοφλεγμονώδης πάθηση, που μπορεί να επηρεάσει πολλαπλώς τον ανθρώπινο οργανισμό. Πρόκειται για μία δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος που οδηγεί στην παραγωγή κυττάρων του δέρματος πολύ πιο γρήγορα και σε μεγαλύτερες ποσότητες από το κανονικό αλλά και εσωτερική φλεγμονή κινητοποιούμενη από ποικίλα κύτταρα και πρωτεΐνες.

Μύθος #3: «Η Ψωρίαση δεν έχει επιπτώσεις, παρά μόνο τα σημάδια στο δέρμα»

Η Ψωρίαση αποτελεί μία νόσο πέραν του δέρματος με ποικίλες συνέπειες πέραν των χαρακτηριστικών δερματικών βλαβών. Η Ψωρίαση καταρχάς έχει δυσμενείς επιδράσεις τόσο στην ποιότητα ζωής των ασθενών, όσο και στο ψυχολογικό υπόβαθρο αποτελώντας δυσμενή πρωγνωστικό παράγοντα για την εμφάνιση άγχους και κατάθλιψης. Επιπρόσθετα οι ασθενείς με Ψωρίαση έχουν σε αυξημένο ποσοστό σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό πιθανότητες για εμφάνιση εσωτερικών παθήσεων όπως ψωριασική αρθρίτιδα, μεταβολικό σύνδρομο, καρδιαγγειακά συμβάντα και λοιπών εσωτερικών παθήσεων.

Μύθος #4: «Η Ψωρίαση δεν θεραπεύεται»

Πράγματι, είναι αλήθεια ότι η Ψωρίαση δεν είναι ιάσιμη. Δεν υπάρχει δηλαδή αυτή τη στιγμή κάποιο διαθέσιμο φάρμακο, το οποίο να την «εξαφανίζει». Υπάρχουν όμως διαθέσιμες πολλές θεραπείες που μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τόσο τον υπερπολλαπλασιασμό των κερατινοκυττάρων όσο και την επαγόμενη φλεγμονή. Μπορούν λοιπόν να εξασφαλίσουν στον ασθενή ένα δέρμα απαλλαγμένο από δερματικές βλάβες, προστατεύοντας τον και από την εμφάνιση συννοσηροτήτων. Τα τελευταία χρόνια, στη μάχη κατά της Ψωρίασης έχουν μπει και τα βιολογικά φάρμακα, που δρουν πολύ πιο στοχευμένα επιτυγχάνοντας πολύ αξιόλογα θεραπευτικά αποτελέσματα. Συγκεκριμένα, τα βιολογικά φάρμακα, που ονομάζονται έτσι διότι παράγονται από ζώντες οργανισμούς, δίνονται σε ενέσιμη μορφή σε ασθενείς που προηγουμένως έχει μελετηθεί προσεκτικά το προφίλ τους και έχουν κριθεί κατάλληλοι για αυτά.

Σήμερα υπάρχουν διαθέσιμα βιολογικά φάρμακα, τα οποία ανήκουν σε τρεις κατηγορίες: Τους αναστολείς του παράγοντα νέκρωσης των όγκων (antiTNF: etanercept, adalimumab, infliximab, certolizumab pegol), τους αναστολείς της ιντερλευκίνης 17Α (secukinumab, ixekizumab, brodalumab) και τους αναστολείς της ΙL23 (risankizumab, guselkumab) (και 12/23) (ustekinumab) καθώς και ένα μικρό μόριο αναστολέα της φωσφοδιεστεράσης 4.

Το 2023 όμως, θα έχουμε στην Ελλάδα έναν ακόμη βιολογικό παράγοντα, την μπιμεκιζουμάμπη (Bimekizumab) που προορίζεται για τη θεραπεία της μέτριας έως σοβαρής Ψωρίασης κατά πλάκας – της πιο συχνής μορφής Ψωρίασης. Ο μηχανισμός δράσης της βασίζεται στην ικανότητά της να δεσμεύει δύο φλεγμονώδεις πρωτεΐνες (τις ιντερλευκίνες 17Α και F), δρώντας έτσι εκλεκτικά έναντι δύο μορίων με κεντρικό ρόλο στην ψωριασική φλεγμονή. Η μπιμεκιζουμάμπη χρησιμοποιείται ήδη σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες με εξαιρετικά αποτελέσματα και αναμένεται πολύ σύντομα και στη χώρα μας.

Μάλιστα, στο 31^ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Δερματολογίας και Αφροδισιολογίας – EADV παρουσιάστηκαν τα δεδομένα αποτελεσματικότητας και ασφάλειας της μπιμεκιζουμάμπης, που έδειξαν ότι η αποτελεσματικότητα ήταν πολύ υψηλή, ήδη από τον πρώτο μήνα θεραπείας, ανώτερη τριών ήδη χρησιμοποιούμενων βιολογικών παραγόντων (adalimumab, ustekinumab και secukinumab). Όσον αφορά στους ασθενείς, αυτοί πέτυχαν στην πλειονότητά τους πλήρη δερματική κάθαρση την οποία και διατήρησαν σε βάθος τριετίας, με ένα πολύ καλό προφίλ ασφαλείας.

Ο στιγματισμός και η κοινωνική πίεση που ασκείται γύρω από τους ασθενείς με Ψωρίαση, απλώς επεκτείνει έναν φαύλο κύκλο γύρω από αυτή την αυτοάνοση νόσο. Με την ενημέρωση, αλλά και την διαρκώς βελτιούμενη θεραπεία προς τους ασθενείς, που οδηγεί σε καλύτερη αντιμετώπιση των συμπτωμάτων τους, μπορούμε όλοι μαζί να περάσουμε στην επόμενη ημέρα, όταν η Ψωρίαση θα είναι θεραπεύσιμη ακόμα πιο αποτελεσματικά.