Απώλεια ακοής και κίνδυνος Πάρκινσον: Τι πρέπει να γνωρίζετε

Συγκεκριμένα ανακάλυψαν ότι ο κίνδυνος εμφάνισης Πάρκινσον αυξάνεται με τη σοβαρότητα της απώλειας ακοής και μειώνεται όταν χορηγούνται αμέσως ακουστικά βαρηκοΐας.

Προηγούμενες μελέτες έχουν επισημάνει αισθητηριακές βλάβες, όπως η όραση, η ακοή και η όσφρηση, ως σημάδια νευροεκφυλιστικών παθήσεων.

Η απώλεια ακοής έχει συσχετιστεί με τη νόσο Αλτσχάιμερ, η οποία παρουσιάζει κλινική, γενετική και παθολογική επικάλυψη με την νόσο του Πάρκινσον.

Αυτές οι εκπτώσεις στην αισθητηριακή λειτουργία μπορεί να αντανακλούν πρώιμα σημάδια βλάβης εντός των νευρικών οδών που είναι ενδεικτικά της συνολικής νευροεκφύλισης.

Στο πλαίσιο της κλινικής μελέτης, «Απώλεια ακοής, νόσος Πάρκινσον και θεραπεία με βοηθήματα ακοής», περισσότεροι από 3 εκατομμύρια Αμερικανοί βετεράνοι με απώλεια ακοής διασταυρώθηκαν με περιστατικά Πάρκινσον. Η ανάλυση διαπίστωσε ότι η απώλεια ακοής σχετίζεται με αυξημένα ποσοστά εμφάνισης Πάρκινσον, με τη σοβαρότητα της απώλειας ακοής να συσχετίζεται με μεγαλύτερο κίνδυνο.

Τα δεδομένα από το Υπουργείο Υποθέσεων Βετεράνων των ΗΠΑ περιελάμβαναν 3.596.365 βετεράνους (96% άνδρες με μέση ηλικία 67 ετών), οι οποίοι είχαν κάνει ακοόγραμα μεταξύ 1999 και 2022 και ομαδοποιήθηκαν με βάση τις ακουστικές τους ικανότητες.

Από αυτούς, το 20,8% είχαν φυσιολογική ακοή, ενώ οι υπόλοιποι παρουσίαζαν απώλεια ακοής, η οποία κατηγοριοποιήθηκε ως ήπια, μέτρια, μέτρια έως σοβαρή ή σοβαρή.

Στα 10 χρόνια μετά το ακοόγραμμα, οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι η συχνότητα εμφάνισης της νόσου Πάρκινσον αυξανόταν με τη σοβαρότητα της απώλειας ακοής. Οι βετεράνοι με ήπια απώλεια ακοής παρουσίασαν 6,1 επιπλέον περιπτώσεις ανά 10.000 άτομα, με μέτρια απώλεια 15,8 περιπτώσεις ανά 10.000 και με μέτρια έως σοβαρή απώλεια 16,2 περιπτώσεις ανά 10.000. Στους βετεράνους με σοβαρή έως πολύ σοβαρή απώλεια ακοής τα περιστατικά αυξήθηκαν στα 12,1 ανά 10.000.

Το ενδιαφέρον είναι ότι οι βετεράνοι στους οποίους τοποθετήθηκαν αμέσως ακουστικά βαρηκοΐας είχαν μείωση κατά 21,6 περιπτώσεις ανά 10.000.

Χρειάζεται περισσότερη έρευνα σχετικά με τους πιθανούς μηχανισμούς που συνδέουν την απώλεια ακοής με νευροεκφυλιστικές ασθένειες όπως η νόσος του Πάρκινσον.

«Ο έλεγχος της ακοής θα πρέπει να επιβάλλεται σε επίπεδο πρωτοβάθμιας περίθαλψης, ακόμη και αν δεν υπάρχει ασθενής που να παραπονιέται για προβλήματα ακοής. Ο έλεγχος της ακοής και η παρέμβαση στην ακοή είναι παρεμβάσεις χαμηλού κόστους και χαμηλού κινδύνου που μπορεί να επηρεάσουν τη μετέπειτα ανάπτυξη άνοιας. Μπορεί να είναι ο σημαντικότερος τροποποιήσιμος παράγοντας κινδύνου για την άνοια στη μέση ηλικία και θα μπορούσε να αποδειχθεί το ίδιο και για τη νόσο του Πάρκινσον».

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση JAMA Neurology.