Αλλάζουν οι ανάγκες του οργανισμού σε ύπνο όσο μεγαλώνουμε;
Όσο περνούν τα χρόνια, ο νυχτερινός μας ύπνος διακόπτεται όλο και συχνότερα από διάφορους θορύβους, την ανάγκη για επίσκεψη στην τουαλέτα και άλλες αιτίες, αφού χάνουμε σταδιακά την ικανότητα να παραμείνουμε στα βαθύτερα και πιο αποκαταστατικά στάδια του ύπνου, όπως μπορούσαμε παλιότερα.
Αυτό σημαίνει ότι μεγαλώνοντας ο οργανισμός χρειάζεται λιγότερο ή πιο ελαφρύ ύπνο;
Σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Neuron, η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι αρνητική, καθώς έχει διαπιστωθεί πως όταν δεν καλύπτονται οι ανάγκες των ηλικιωμένων σε ύπνο αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος απώλειας μνήμης και πολλών σωματικών και ψυχικών ασθενειών.
«Σχεδόν κάθε ασθένεια που οδηγεί στον θάνατο σε προχωρημένη ηλικία παρουσιάζει αιτιώδη συνάφεια με τον ύπνο» αναφέρει ο βασικός συντάκτης της μελέτης, Μάθιου Γουόκερ, καθηγητής ψυχολογίας και νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ. «Τα έχουμε καταφέρει αρκετά καλά ως προς το να επεκτείνουμε το προσδόκιμο ζωής όχι όμως τόσο καλά στο να επεκτείνουμε το προσδόκιμο υγιούς ζωής. Τώρα βλέπουμε ότι ο ύπνος και η βελτίωση του ύπνου ανοίγουν έναν νέο δρόμο ώστε να αλλάξει αυτό». Ο Γουόκερ προσθέτει πως η επιδείνωση της ποιότητας του ύπνου δεν συνδέεται τόσο με επιφανειακά σημάδια γήρανσης, όπως οι ρυτίδες και τα γκρίζα μαλλιά, αλλά με παθήσεις της γήρανσης, όπως το Αλτσχάιμερ, η καρδιοπάθεια, ο διαβήτης και το εγκεφαλικό.
Αν και οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας είναι λιγότερο πιθανό από τους νέους να παρατηρήσουν και/ή να αναφέρουν συμπτώματα της έλλειψης ύπνου (π.χ. πνευματική σύγχυση), πολυάριθμες έρευνες υποδεικνύουν ότι η ανεπαρκής ξεκούραση επιδεινώνει τη γνωστική τους επίδοση. Παράλληλα, η σταδιακή αδυναμία παραμονής στα βαθύτερα στάδια του ύπνου μπορεί να ξεκινήσει ακόμη και από την ηλικία των 30 ετών, κάτι που συνεπάγεται ότι νοητικές και σωματικές αδυναμίες της μέσης ή τρίτης ηλικίας «χτίζονται» από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ενηλικίωσης.
Όσο για τις προτεινόμενες στρατηγικές βελτίωσης του ύπνου των ηλικιωμένων, ο Γουόκερ επισημαίνει ότι τα υπνωτικά φάρμακα συχνά δεν αποτελούν καλή λύση, αφού προσφέρουν μεν ένα «μούδιασμα» ώστε να επιτευχθεί και να διατηρηθεί η κατάσταση του ύπνου, δεν παρέχουν όμως στον εγκέφαλο την επίδραση του φυσικού κύκλου του ύπνου, η οποία είναι και αυτή που τον προστατεύει από την ηλικιακή φθορά. «Πρέπει να βρούμε καλύτερες θεραπείες με στόχο την αποκατάσταση του υγιούς ύπνου στους ενήλικες μεγάλης ηλικίας» δηλώνει επιλογικά ο καθηγητής.
Διαβάστε επίσης:
