Τρεις μύθοι για την κατάθλιψη που πρέπει να ξεδιαλύνετε άμεσα

Μόνο στις ΗΠΑ το τρέχον έτος υπολογίζεται ότι 13 με 14 εκατομμύρια άνθρωποι θα διαγνωστούν με κατάθλιψη, ενώ άλλα 3 εκατομμύρια άνθρωποι θα λάβουν αγωγή για δυσθυμική διαταραχή, μια περισσότερο χρόνια, αλλά πιο χαμηλού βαθμού εκδοχή της κατάθλιψης.

Δείτε τρεις μύθους που περιβάλλουν την γνώση των περισσότερων ανθρώπων αναφορικά με την κατάθλιψη και μάθετε τι ακριβώς ισχύει σε κάθε περίπτωση.

ΜΥΘΟΣ: Η κατάθλιψη είναι νόσος

Πολλοί άνθρωποι συγκρίνουν την κατάθλιψη με τον διαβήτη τύπου 1. Η κεντρική ιδέα είναι ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από κατάθλιψη έχουν έλλειψη σεροτονίνης ή/και νορεπινεφρίνης, ακριβώς όπως και οι άνθρωποι που πάσχουν από διαβήτη τύπου 1 έχουν έλλειψη ινσουλίνης, επειδή ο οργανισμός τους δεν μπορεί να την παράγει φυσικά.

Αυτή η αναλογία είναι λανθασμένη. Στην περίπτωση του διαβήτη τύπου 1 υπάρχουν συγκεκριμένα, διαρκή και προβλέψιμα παθολογικά και φυσιολογικά συμπτώματα. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να επιβεβαιωθούν με μια αυτοψία σε νεφρά, μάτια και αρτηρίες, ενώ και τα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα είναι απολύτως μετρήσιμα.

Με την κατάθλιψη, ωστόσο, αυτού του είδους τα μετρήσιμα συμπτώματα και οι αλλαγές σε όργανα του σώματος δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει συνεπής ανατομική βλάβη στην κατάθλιψη. Μερικοί καταθλιπτικοί άνθρωποι μπορεί να είναι ανεπαρκείς σε σεροτονίνη ή νορεπινεφρίνη, οι περισσότεροι, όμως, δεν είναι. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχουν τεστ για να καθορίσουν ποιος είναι ανεπαρκής και σε ποια ακριβώς κατηγορία νευροδιαβιβαστών.

ΜΥΘΟΣ: Η ψυχοθεραπεία δεν έχει αποτέλεσμα στην κατάθλιψη

Αυτό δεν είναι σωστό. Αντιθέτως, διάφορες μορφές ψυχοθεραπείας μπορεί να έχουν θετικό αποτέλεσμα σε άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη. Έρευνες σε σύντομης διάρκειας "διαπροσωπική" θεραπεία και σε γνωστική θεραπεία έχουν δείξει ότι αυτές οι ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις μπορούν, από μόνες τους, να έχουν αποτελέσματα αντίστοιχα με εκείνα μιας φαρμακευτικής αγωγής.

ΜΥΘΟΣ: Ένα επεισόδιο κατάθλιψης θα ακολουθηθεί και από άλλα ίδια επεισόδια

Αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό αληθές σε στατιστικό επίπεδο, αλλά σε καμία περίπτωση η εκδήλωση ενός καταθλιπτικού επεισοδίου δεν προδιαγράφει την εκδήλωση ενός δεύτερου. Ένα δεύτερο τέτοιο επεισόδιο είναι πιο πιθανό να συμβεί επειδή ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε η γενεσιουργός αιτία του πρώτου επεισοδίου. Αυτό, ίσως, αντιμετωπίστηκε "επιδερμικά" μόνο με την εφαρμογή κάποιας φαρμακευτικής αγωγής.

Μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, η οποία -εκτός από την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή- θα αντιμετωπίζει τα βαθύτερα αίτια, όπως η ψυχοθεραπεία, η σωστή διατροφή, η σωματική άσκηση και άλλες παρόμοιες στρατηγικές αντιμετώπισης, μπορούν να φέρουν θεμελιώδεις αλλαγές στη βιολογία και την ψυχολογία των καταθλιπτικών ατόμων, και τον τρόπο που αυτοί αλληλεπιδρούν με τον υπόλοιπο κόσμο.

Διαβάστε επίσης:

Νέα έρευνα συνδέει την κατάθλιψη στους ηλικιωμένους με το Αλτσχάιμερ

Πόση ώρα την ημέρα την περνάμε απλά... απελπισμένοι

Μειώστε στρες και άγχος με αυτές τις τροφές

Τα σημάδια που δείχνουν ότι πρέπει να επισκεφθείτε ψυχολόγο