Η πρώτη έρευνα με βλαστοκύτταρα για τη διπολική διαταραχή

Τι είναι αυτό που κάνει ένα άτομο να εκδηλώνει τη διπολική διαταραχή και γιατί η νόσος είναι κληρονομική ενώ δεν οφείλεται κάποιο συγκεκριμένο γονίδιο; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεθούν νέες θεραπείες ενώ επηρεάζει 200 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως;

Νέα έρευνα με βλαστοκύτταρα που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Ερευνών για τη Διπολική Διαταραχή Heinz C. Prechter μπορεί να βοηθήσει την ιατρική κοινότητα να απαντήσει αυτά τα ερωτήματα.

Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε δείγματα δέρματος από ασθενείς με διπολική διαταραχή ώστε να εντοπίσει για πρώτη φορά στα χρονικά βλαστοκυτταρικά δείγματα που αντιστοιχούν συγκεκριμένα σε αυτήν την ψυχική νόσο.

Η σχετική μελέτη στην επιθεώρηση Translational Psychiatry αναφέρει πως τα βλαστοκύτταρα μετατράπηκαν σε νευρώνες όμοιους με αυτούς που βρίσκονται στον εγκέφαλο και στη συνέχεια τα δείγματα συγκρίθηκαν με τα κύτταρα ατόμων που δεν πάσχουν από τη διαταραχή.

Οι αναλύσεις αποκάλυψαν σημαντικές διαφορές στη συμπεριφορά και την επικοινωνία των νευρώνων. Παράλληλα, εντοπίστηκαν διαφορές στον τρόπο που οι νευρώνες αντιδρούν στο λίθιο, το συνηθέστερο σταθεροποιητή διάθεσης που χορηγείται στους ασθενείς με μανιοκατάθλιψη.

Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες εντόπισαν παραλλαγές στο σχηματισμό και τη λειτουργία των εγκεφαλικών κυττάρων σε ασθενείς με διπολική διαταραχή και σε υγιή άτομα.