Τι μπορεί να προκαλέσει στην όραση η σεμαγλουτίδη
Οι άνθρωποι που λαμβάνουν σεμαγλουτίδη (Ozempic ή Wegovy) για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 ή για απώλεια βάρους, αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν μια οφθαλμική πάθηση που μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση, όπως διαπιστώνει νέα μελέτη ερευνητών από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ.
Διαπίστωσαν ότι τα άτομα με διαβήτη που έπαιρναν σεμαγλουτίδη είχαν τετραπλάσιες πιθανότητες να διαγνωστούν με μη αρτηριακή πρόσθια ισχαιμική οπτική νευροπάθεια (ΝΑΙΟΝ).
Όσοι ήταν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι και λάμβαναν το ίδιο φάρμακο, είχαν επταπλάσιες πιθανότητες να διαγνωστούν με τη νόσο.
Η εν λόγω πάθηση προκαλείται από τη μειωμένη ροή αίματος στο οπτικό νεύρο, το οποίο συνδέει τα μάτια με τον εγκέφαλο.
«Η χρήση αυτών των φαρμάκων έχει εκτοξευθεί σε όλες τις βιομηχανικές χώρες και έχουν προσφέρει πολύ σημαντικά οφέλη με πολλούς τρόπους, αλλά οι μελλοντικές συζητήσεις μεταξύ ενός ασθενούς και του γιατρού του θα πρέπει να περιλαμβάνουν και την NAION ως πιθανό κίνδυνο», δήλωσε ο Τζόζεφ Ρίτσο, συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής Οφθαλμολογίας στο Χάρβαρντ.
«Είναι σημαντικό να εκτιμήσουμε, ωστόσο, ότι ο αυξημένος κίνδυνος σχετίζεται με μια διαταραχή που είναι σχετικά σπάνια» σημείωσε.
Η ΝΑΙΟΝ είναι μια σχετικά σπάνια ασθένεια και προσβάλλει ετησίως έως και 10 άτομα ανά 100.000 πληθυσμού. Είναι η δεύτερη κύρια αιτία τύφλωσης του οπτικού νεύρου μετά το γλαύκωμα. Η νόσος τυπικά προκαλεί αιφνίδια απώλεια όρασης στο ένα μάτι, χωρίς να εκδηλωθεί πόνος. Η απώλεια παραμένει σχετικά σταθερή, χωρίς να βελτιωθεί. Επί του παρόντος δεν υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τα αρχεία περισσότερων από 17.000 ασθενών που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με Ozempic κατά τη διάρκεια των έξι ετών από την κυκλοφορία του και στη συνέχεια χώρισαν τους ασθενείς σε αυτούς που είχαν διαγνωστεί είτε με διαβήτη είτε με παχυσαρκία.
Ανέλυσαν τα στοιχεία των ασθενών που έπαιρναν σεμαγλουτίδη με εκείνα όσων έπαιρναν άλλα φάρμακα για τον διαβήτη ή για απώλεια βάρους. Στη συνέχεια, ανέλυσαν το ποσοστό των διαγνώσεων ΝΑΙΟΝ και διαπίστωσαν τη σημαντική αύξηση κινδύνου.
Η μελέτη έχει κάποιους περιορισμούς, καθώς οι ασθενείς που συμμετείχαν στη μελέτη ήταν στην πλειοψηφία τους λευκοί και ο αριθμός των περιπτώσεων NAION που παρατηρήθηκαν κατά την εξαετή περίοδο μελέτης ήταν σχετικά μικρός, σημείωσε ο Ρίτσο. Δεν επιβεβαιώθηκε επίσης εάν οι ασθενείς λάμβαναν τα φάρμακά τους ή αν τα σταμάτησαν κάποια στιγμή – κάτι που θα μπορούσε να επηρεάσει τον κίνδυνο.
Η μελέτη δεν δείχνει σχέση αιτίας και αποτελέσματος, αλλά μια συσχέτιση.
«Τα ευρήματά μας θα πρέπει να θεωρηθούν σημαντικά αλλά προσωρινά, καθώς απαιτούνται μελλοντικές μελέτες για να εξεταστούν αυτά τα ερωτήματα σε έναν πολύ μεγαλύτερο και ετερόκλητο πληθυσμό. Αυτές είναι πληροφορίες που δεν είχαμε πριν και θα πρέπει να συμπεριληφθούν στις συζητήσεις μεταξύ των ασθενών και των γιατρών τους, ειδικά εάν οι ασθενείς έχουν και άλλα προβλήματα που επηρεάζουν το οπτικό νεύρο, όπως το γλαύκωμα, ή εάν υπάρχει προϋπάρχουσα σημαντική απώλεια όρασης από άλλες αιτίες» κατέληξε ο ερευνητής.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση JAMA Ophthalmology.
