Απαλλαγείτε για πάντα από τα μεταλλικά σφραγίσματα και νοιώστε υγιής

Τα μεταλλικά σφραγίσματα αποτελούνται κυρίως από άργυρο, ψευδάργυρο, χαλκό, και υδράργυρο σε μικρότερη ποσότητα. Αυτή ακριβώς η παρουσία του υδραργύρου στο αμάλγαμα έχει γίνει η κύρια αιτία να θεωρηθούν τα μεταλλικά σφραγίσματα τοξικά και επικίνδυνα ιδίως μετά την αναθεώρηση της άποψης ότι το αμάλγαμα 24 ώρες μετά την τοποθέτησή του στη στοματική κοιλότητα αδρανοποιείται. Σήμερα εκτιμάται ότι δεν επέρχεται καμιά αδρανοποίηση.

Αντίθετα, καθ όλη τη διάρκεια της παραμονής του στη στοματική κοιλότητα, και κυρίως όταν υφίσταται διαδικασίες τριβής, απελευθερώνει ατμούς υδραργύρου οι οποίοι απορροφούνται κατά 80% από τους πνεύμονες. Ωστόσο, μέχρι στιγμής τα ερευνητικά δεδομένα δεν αποδεικνύουν επιπτώσεις τέτοιες που να απαιτούν αποφάσεις απαγόρευσης, ενώ η όποια προσπάθεια σύνδεσης μεταλλικών σφραγισμάτων με διάφορες εκφυλιστικές καταστάσεις, κυρίως του κεντρικού νευρικού συστήματος (Alzheimer, Parkinson), είναι αστήρικτη. Βέβαια, τονίζουν οι ειδικοί, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο υδράργυρος (που περιέχεται στο αμάλγαμα) είναι ένα επικίνδυνο στοιχείο για την υγεία όταν η έκθεση σ' αυτόν υπερβαίνει την επιτρεπόμενη ημερήσια ποσότητα, που έχει καθοριστεί στα 20-40 μg (μικρογραμμάρια). Η Νορβηγία, η Δανία και η Σουηδία έχουν ήδη απαγορέψει τη χρήση αμαλγάματος.

Ασθενείς με εκτεταμένα μεταλλικά σφραγίσματα έχουν αναφέρει:
•σιελόρροια με έντονη μεταλλική-ηλεκτρική γεύση
•δύσοσμη αναπνοή
•ενώ στο 1% του πληθυσμού συσχετίζονται με πονοκεφάλους.

Επίσης, είναι σημαντικό να αναφέρουμε,όπως υπογραμμίζουν οι επικεφαλής της Ορθοβιοτικής Ιατρικής, ότι οι εμφράξεις αμαλγάματος μπορεί να εμποδίσουν την δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων ή να επιβραδύνουν την εξέλιξη της θεραπείας.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε την αντιαισθητική γκρίζα μεταλλική χροιά που προσδίδουν στα δόντια και που με το πέρασμα των ετών γίνεται όλο και πιο έντονη, είναι απόλυτα φυσιολογικό να αναρωτηθούμε γιατί να τα έχουμε πια στο στόμα μας!

Ενώ στο παρελθόν ήταν μονόδρομος με μόνο ανταγωνιστή τα χρυσά σφραγίσματα (απαγορευτικά στις μέρες μας λόγω κόστους αλλά και αισθητικής) τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι σύνθετες ρητίνες με τις οποίες γίνονται τα λευκά σφραγίσματα έχουν πλέον τελειοποιηθεί, είναι πολύ ανθεκτικές και συνδέονται χημικά με το δόντι προσδίδοντάς του αντοχή. Επιπλέον υπάρχουν και τα επένθετα ρητίνης και πορσελάνης που μπορούν να αποτελέσουν αξιόπιστη, μακροχρόνια και άκρως αισθητική λύση.

Πριν κλείσουμε πρέπει να κάνουμε δύο παρατηρήσεις αρκετά σημαντικές:

•Πρώτον η αφαίρεση των αμαλγαμάτων πρέπει να γίνεται με προσοχή για να μειωθεί στο ελάχιστο η απορρόφηση υδρατμών υδραργύρου (απομόνωση περιοχής, ισχυρή ειδική περιμετρική αναρρόφηση, μελέτη-μεθοδολογία τροχισμού για αφαίρεση μεγάλων τεμαχίων, συχνές εκπλύσεις)
•και δεύτερον τα λευκά σφραγίσματα ιδιαίτερα στις οπίσθιες περιοχές πρέπει να γίνονται ακολουθώντας πιστά το πρωτόκολλο γιατί είναι υλικά πολύ ευαίσθητα στις συνθήκες χρήσης τους.

Άρα είναι απαραίτητος ο συνδυασμός τεχνογνωσίας και οδοντιατρικής τεχνολογίας από τον ειδικευμένο οδοντίατρο για να είναι άρτιο το αποτέλεσμα.