Επιληψία: σημασία έχει η ενημέρωση και όχι ο φόβος!

Με κεντρικό μήνυμα «ΟΧΙ στο φόβο και τηνάγνοια - ΝΑΙ στην κατανόηση και τη φροντίδα», πραγματοποιείται αύριο 20 Οκτωβρίου στην Θεσσαλονίκη (στοξενοδοχείο Electra Palace), ενημέρωση για την επιληψία.

Σήμερα σε όλο τον κόσμο, πάσχουν 65 εκατ. άνθρωποι, εκ των οποίων έξι εκατ. στηνΕυρώπη και 100.000 στην Ελλάδα.

Στόχος της ενημερωτικής εκστρατείας είναινα μάθει το κοινό ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος στην επιληψία δεν είναι οικρίσεις, αλλά η προκατάληψη και το κοινωνικό στίγμα που «μεταφράζονται» σεδιακρίσεις, άνιση μεταχείριση, κοινωνικό αποκλεισμό και εργασιακά προβλήματα,για τα άτομα που έχουν επιληψία. Η επιστήμη έχει κάνει σημαντικά βήματα καισυνεχίζει να επενδύει στην έρευνα και στην ανάπτυξη φαρμακευτικών λύσεων γιατην επιληψία.

Μια άλλη σημαντική πτυχή του ζητήματος τηςεπιληψίας, που θα συζητηθεί στο πλαίσιο της εκδήλωσης, αφορά τις συνέπειες τηςοικονομικής κρίσης στην πρόσβαση των χρονίως πασχόντων (μεταξύ των οποίων καιτα άτομα με επιληψία) σε φάρμακα και σε υπηρεσίες φροντίδας υγείας.

Το 80% των ατόμων με επιληψία ζουν στις αναπτυσσόμενες χώρες και δεν παίρνουνφάρμακα, ενώ ακόμη και στην ανεπτυγμένη Ευρώπη ένα ποσοστό 30% δεν παίρνει τακατάλληλα φάρμακα.

Ένα ποσοστό γύρω στο 30% εμφανίζει ανθεκτικότητα στη θεραπεία, δηλαδή δενανταποκρίνεται σε ένα αντιεπιληπτικό φάρμακο, κι αυτά είναι τα άτομα που έχουντην τάση να ζουν σε απομόνωση λόγω των επιληπτικών κρίσεων και κατά κανόνακουβαλούν το στίγμα.

Τα παραπάνω αναφέρει ο πρόεδρος του Διεθνούς Γραφείου Επιληψίας και τηςΕλληνικής Εθνικής Ένωσης κατά της Επιληψίας παιδονευρολόγος Αθανάσιος Κοβάνης, στα πλαίσια του 8ου Πανελλήνιου ΣυνεδρίουΕπιληψίας.

Σύμφωνα με τον κ. Κοβάνη, «Η επιληψίαείναι μια εγκεφαλική διαταραχή, η οποία παρατηρείται παγκοσμίως ανεξαρτήτωςφύλου, φυλής και χρώματος. Όσον αφορά την αιτιολογία, σε ένα μεγάλο ποσοστόκρίσεων που τις ονομάζουμε ιδιοπαθείς, ο γενετικός παράγων παίζει σπουδαίολόγο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, επειδή βλέπουμε και άλλα άτομα σε μιαοικογένεια, λέμε ότι είναι κληρονομική, όμως δεν έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα ναεντοπίσουμε ποιο είναι το γενετικό πρόβλημα.

Έχουν βρεθεί γονίδια που μπορεί να ευθύνονται αλλά όχι ακριβώς το συγκεκριμένοπου έχει να κάνει με τη συγκεκριμένη νόσο και είμαστε πολύ μακριά από το ναβρούμε τη γονιδιακή θεραπεία. Το άλλο ποσοστό το ονομάζουμε κρυπτογενές, πουσημαίνει ότι ξέρουμε πως κάτι συμβαίνει, αλλά δεν μπορούμε να το βρούμε. Και τοάλλο που το λέμε συμπτωματικό, γιατί βρίσκουμε κάτι και τότε σκεφτόμαστε τηχειρουργική αντιμετώπιση με αφαίρεση της επιληπτογόνου εστίας από τον εγκέφαλο.Αυτό συμβαίνει σε ένα μικρό ποσοστό που δεν ξεπερνά το 10-15%».

Και συνεχίζει ο κ. Κοβάνης:
«Όταν ένα άτομο κάνει μια μεγάλη επιληπτική κρίση, πρέπει κανείς να το γυρίσειστο πλάι και να μην κάνει τίποτα . Αν φοράει γυαλιά, ας του τα βγάλει, αν είναιδίπλα σε κάτι επικίνδυνο, ας τον προστατεύσει να μην χτυπήσει. Δεν χρειάζεταινα κάνει απολύτως τίποτα, αλλά να περιμένει να περάσει η κρίση που -κατάκανόνα- κρατάει κάτω από τρία λεπτά. Εφόσον η κρίση σταματήσει και το άτομοσυνέλθει καλό είναι να το παρακολουθήσει πως θα συμπεριφερθεί. Εφόσον είναικαλά και είναι γνωστό ότι έχει επιληψία, πηγαίνει σπίτι του και επικοινωνεί μετον γιατρό. Αν, όμως, είναι η πρώτη φορά, τότε καλό είναι να πάει στο νοσοκομείο».