Οι δύο βασικές αιτίες που πυροδοτούν τα καρδιαγγειακά

Κι ενώ η σπλαχνική παχυσαρκία συνδέεται με τον καρδιαγγειακό κίνδυνο, ο λιπώδης ιστός αποδείχτηκε ότι είναι ένας σπουδαίος ενδοκρινής αδένας που, όταν παράγει ουσίες, όπως η αδιπονεκτίνη, προστατεύει τα αγγεία από την αθηροσκλήρωση. Όταν, όμως, λόγω σπλαχνικού λίπους παράγει περισσότερη λεπτίνη, τότε αυξάνεται ο καρδιαγγειακός κίνδυνος.

Τα παραπάνω επισημαίνει ο ομότιμος καθηγητής Καρδιολογίας Απόστολος Ευθυμιάδης, επικαλούμενος στοιχεία που παρουσιάστηκαν πρόσφατα σε επιστημονική διημερίδα των Ομάδων Εργασίας της Αρτηριακής Υπέρτασης και του Σακχαρώδη Διαβήτη, της Εταιρείας Αθηροσκλήρωσης Βορείου Ελλάδος.

Η παιδική παχυσαρκία ενδημεί στην Ελλάδα, η οποία είναι η δεύτερη χώρα με τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη, μετά την Αλβανία, τονίζει ο καθηγητής, προσθέτοντας ότι για την αντιμετώπισή της δεν χορηγούνται φάρμακα, αλλά είναι μεγάλη η συμβολή της οικογένειας και του σχολείου.

Αναφερόμενος γενικότερα στη θεραπεία της παχυσαρκίας, τονίζει ότι η συμβολή των φαρμάκων για την αντιμετώπισή της είναι μικρή και ότι καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται με τη μεσογειακή διατροφή, με την ολιγοθερμιδική δίαιτα και την άσκηση, που έχουν ως συνέπεια το αρνητικό θερμιδικό ισοζύγιο.

«Η βαριατρική αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας, όταν δηλαδή ο Δείκτης Μάζας Σώματος είναι μεγαλύτερος από 35, προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στην απώλεια βάρους αλλά συγχρόνως στις διαταραχές του σακχάρου, των λιπιδίων και της υπέρτασης», προσθέτει ο καθηγητής.

Υποκλινικός διαβήτης, η αρχή των καρδιαγγειακών επιπλοκών

Οι καρδιαγγειακές επιπλοκές ξεκινούν με τον υποκλινικό διαβήτη και επιδεινώνονται στον κλινικό διαβήτη, επισημαίνει ο κ. Ευθυμιάδης.
«Ηλικία του σακχαρώδη διαβήτη» πρέπει να θεωρείται το διάστημα από το ξεκίνημα των διαταραχών του σακχάρου (υποκλινικός διαβήτης) μέχρι να εκδηλωθεί (κλινικός). Επομένως, η ηλικία είναι 10-15 έτη από τότε που είναι κλινικά εμφανής, με αυξημένο σάκχαρο.

Η μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου επιτυγχάνεται με την ανίχνευση του υποκλινικού διαβήτη από το ιστορικό και την καμπύλη ανοχής γλυκόζης, την καλή ρύθμιση του σακχάρου με δίαιτα και φάρμακα, την αντιμετώπιση της δυσλιπιδαιμίας και της υπέρτασης, που συνήθως συνυπάρχουν, και τη διακοπή του καπνίσματος. Με αυτά τα δεδομένα όσοι πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη πρέπει να θεωρούνται, δυνάμει, ότι πάσχουν από στεφανιαία νόσο και να αντιμετωπίζονται ανάλογα, τονίζει ο κ. Ευθυμιάδης.

Η σιωπηλή ισχαιμία του μυοκαρδίου, δηλαδή ισχαιμία του μυοκαρδίου χωρίς πόνο, παρατηρείται σε αναλογία 30-40% των περιστατικών του σακχαρώδη διαβήτη, σε νευροπάθειες, σε αιμοπάθειες και στη μεγαλύτερη ηλικία, αν δεν ανιχνευθεί έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσει σε βουβό έμφραγμα ή και αιφνίδιο θάνατο. Αυτός είναι ο λόγος, που άτομα με τις παθήσεις αυτές ή με πολλούς παράγοντες κινδύνου, θα πρέπει να επισκέπτονται καρδιολόγο και να υφίστανται δοκιμασία κόπωσης, 24ωρη ηλεκτροκαρδιογραφική καταγραφή (Holter) ή δυναμική ηχωκαρδιογραφία (stress echo) και να χρειαστεί στεφανιογραφία.