Η Ελλάδα χώρα αυτοκτονιών - Αύξηση κατά 53% από το 1980 ως το 2013
Δραματική αύξηση κατά 53% στις αυτοκτονίες, καταγράφει η χώρα μας το διάστημα 1980 μέχρι 2013, γεγονός που τις δίνει μία παγκόσμια αρνητική και θλιβερή πρωτιά σε όλο τον κόσμο.
Της Νατάσσας Ν. Σπαγαδώρου
Η συχέτιση δε ανεργίας και αυτοκτονιών, είναι στενά συνδεδεμένη με αποδεδειγμένο και αξιόπιστο τρόπο. Αυτό υπογράμμισε μεταξύ άλλων την Τρίτη στο συνέδριο Mental Health, ο Ομόττιμος καθηγητής Γενικής και Κοινωνικής Ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο Αθηνών Μιχάλης Μαδιανός. Σημαντική επίσης, είναι η διαπίστωση, σύμφωνα με τον καθηγητή, ότι ένας ασθενής παραμένει αβοήθητος από 15-20 μήνες έως ότου ζητήσει βοήθεια από έναν ειδικό γιατρό.
Στην αδήριτη ανάγκη για αλλαγή ψυχιατρικής κουλτούρας και για δημιουργία ενός σχεδίου δράσης με διεθνή συμμετοχή για την αντιμετώπθση της ανθρωπιστικής κρίσης, η οποία δημούργησε σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας, αναφέρθηκε ο ψυχίατρος ψυχαναλυτής καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής στο Πάντειο πανεπιστήμιο επιστημονικός Διευθυντής του ΕΠΑΨΥ Στέλιος Στυλιανίδης.
Ο καθηγητής επεσήμανε ότι υπάρχει μεγάλη επιβάρυνση στον πληθυσμό σε θέματα ψυχικής υγείας εξαιτίας της κρίσης, ενώ παράλληλα, επιβαρυντικό επίσης είναι το γεγονός ότι υπάρχουν συνεχείς μειώσεις στις δαπάνες υγείας, Την ίδια ώρα, ο αποιδρυματισμός είναι κατακερματισμένος και δεν έχουμε εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό για τα ψυχιατρικά νοσοκομεία.
Στην δραματική δίνη που δημιούργησε η ύφεση, παρατηρείται ότι οι χρόνοι ασθνείς μείωσαν κατά 30% τις επισκέψεις τους στους γιατρούς ενώ και άλλοι ασθενείς, έχουν μειώσει τις δόσεις στις θεραπείες τους.
Αναφορτικά με το Ψυχιατρείο Αττικής, ο κ. Στυλιανίδης τόνισε ότι έχει ξεπεράσει το 62% των εισαγωγών έχουμε 751 φακέλους ασθενών και με δύο λόγια, έχουμε το φαινόμενο της περιστρεφόμενης πόρτας.
Ένα άλλο στοιχείο που είναι χαρακτηριστικό στην χώρα μας, είναι ότι το 85% των ασθενών που βγαίνουν από τα ψυχιατρεία, δεν παραπέμπονται πουθενά καθώς δεν υπάρχει καμία δυνατότητα διατομεακής φροντίδας και σύνδεσης με την ΠΦΥ. Απαιτούνται ρεαλιστικοί σχεδιασμοί με χρηματοδότηση και δεν είναι δυνατόν, με κάθε αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας να αλλάζει και το πλαίσιο.
Πρότεινε την ολοκλήρωση του αποιδρυματισμού αλλά με συγκεκριμένους πόρους, εξορθολογισμό της κοστολόγησης κααι διασφάλιση της ποιόττας.
Στο Πάντειο μάλιστα υπάρχει ειδική ομάδα ενδυνάμωσης για τους ασθενείς και τις οικογένειές τους, ενώ ο καθηγητής αναφέρθηκς τέλος στο παράδειγμα της Πορτογαλίας, η οποία σε αντίθεση με την Ελλάδα,και παρά τα επίσης μεγάλα οικονομικά της προβλήματα, κατάφερε να δώσει μία συνέχεια στον τομέα της ψυχικής υγείας.
