Δείτε πότε το μίσος μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο
Η απέχθεια και ο θυμός λειτουργούν σαν «ψυχικοί μηχανισμοί» αλλά δεν διαρκούν πολύ. Προφανώς όλοι μας προσπαθούμε να απέχουμε από μια τέτοια συμπεριφορά: στην ψυχολογία το μίσος είναι το συναίσθημα που έχει υποστεί την λιγότερη μελέτη. Η αλήθεια είναι ότι με το πέρασμα των χρόνων η λειτουργία του ψυχισμού διάφορων τρομοκρατών, διεστραμμένων και άλλων ψυχοπαθών έγινε αντικείμενο μελέτης.
Αντίθετα, το απλό συναίσθημα του μίσους, που δεν οδηγεί σε κακόβουλες πράξεις αλλά εισβάλει στις ζωές μας, δεν έχει λάβει όλη την προσοχή που του χρειάζεται.
Πιθανώς υπάρχει μια καλή εξήγηση γι'αυτό: γνωρίζουμε ότι όλα τα συναισθήματα είναι χρήσιμα (ο φόβος μας προειδοποιεί ότι κάτι κακό θα συμβεί, η θλίψη μας βοηθά να ξεπεράσουμε τις απώλειες μας), είναι δύσκολο λοιπόν να θεωρηθεί ότι το μίσος μπορεί να εξυπηρετήσει σε κάτι άλλο εκτός από την καταστροφή και να καταλάβει αυτό που το τροφοδοτεί. Ωστόσο, το μίσος μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει και κάποια οφέλη. Για να γίνουν όμως κατανοητά αυτά τα "παράπλευρα οφέλη" του, αυτό το συναίσθημα θα πρέπει να περιορίσει ακόμα και να μειώσει την επίδρασή του.
Σε ακραίες καταστάσεις – πολέμους, γενοκτονίες...- έχει αποδειχτεί ότι το μίσος είναι αναγκαίο προκειμένου να επιβιώσουμε.
Έτσι ο ψυχολόγος Gustave-Nicolas Fischer περιγράφει στην μελέτη του Le Ressort invisible (Éd. Dunod) πως ο αγώνας της επιβίωσης μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες της θνησιμότητας και την καλοσύνη ενός ατόμου καθώς όπως περιγράφει και ο ίδιος το κάθε άτομο αισθάνεται και είναι απελπιστικά μόνο του. Το μίσος σε συνδυασμό με τις έμμονες σκέψεις που μπορεί να έχει το κάθε άτομο μπορούν να το κάνουν να καταλάβει τις αδυναμίες του και να τον ωθήσουν στην καταστροφή του. Όμως, ο καθένας μας πρέπει να βρει το κουράγιο να διατηρήσει σε τον ψυχισμό του σε ισορροπία και να σταθεί ανδρείος.
