Η ψυχολογία του τρομοκράτη
Το πρωί της 7ης Ιανουαρίου 2015, ολόκληρος ο κόσμος συγκλονίστηκε από τον τραγικό θάνατο 12 ανθρώπων έπειτα από την εξτρεμιστική επίθεση Ισλαμιστών στα γραφεία του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo στο Παρίσι.
Η βάρβαρη επίθεση περιγράφηκε δικαίως από τα Μέσα ως «σφαγή». Πέρα από τους 12 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους, πέντε ακόμη τραυματίστηκαν σοβαρά, όπως μεταφέρει η βρετανική Guardian.
Τέτοια περιστατικά γεννούν αβίαστα την απορία γιατί ορισμένοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να διαπράξουν ένα τόσο αποτρόπαιο έγκλημα. Η Ψυχολογία ίσως έχει μια απάντηση σε αυτό.
Σύμφωνα με το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI), ως τρομοκρατική επίθεση ορίζεται η βίαιη ή επικίνδυνη επίθεση ενάντια στην ανθρώπινη ζωή, επίθεση που μοιάζει να αποσκοπεί στον εκφοβισμό ή τον εξαναγκασμό απλών πολιτών.
Τέτοιου είδους εγκλήματα διαπράττονται τόσο από άντρες όσο και από γυναίκες και δεν έχουν πάντοτε θρησκευτικά κίνητρα. Όπως εξηγεί η θρησκευτική ανταποκρίτρια του δικτύου Fox News, Lauren Green, «η θρησκεία είναι η κορυφή του παγόβουνου, στην καρδιά αυτής της διάσπασης βρίσκεται η ίδια η αμαρτία».
Τι ωθεί τον τρομοκράτη στη δολοφονία
Οι ψυχολόγοι συμφωνούν ότι τα κίνητρα του τρομοκράτη πηγάζουν από την ανάγκη του για αναγνώριση, ασχέτως των λόγων που κρύβονται πίσω από αυτό.
«Ορισμένες προσωπικότητες είναι πιο επιρρεπείς σε ριζοσπαστικές ιδεολογίες», εξηγεί στο NBC News ο Arie Kruglanski, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο το Μέριλαντ. «Η ριζοσπαστική ιδεολογία υπόσχεται δόξα και σημασία. Έτσι, το άτομο που επιζητά τα στοιχεία αυτά είναι πιο πιθανό να ενστερνιστεί μια τέτοια ιδεολογία.» Άλλοι πάλι γοητεύονται από τον τρόπο ζωής του τρομοκράτη, καθώς προσδίδει σκοπό και έξαψη σε μια κατά τα άλλα βαρετή ζωή.
«Το ίδιο συμβαίνει και με όσους γίνονται μέλη συμμοριών, αναρχικών ομάδων ή άλλων ριζοσπαστικών κοινοτήτων», αναφέρει ο Jamie Bartlett, διευθυντής του κέντρου αναλύσεων κοινωνικών δικτύων του βρετανικού think tank Demos, συμπληρώνοντας πως «η συμμετοχή σε τέτοια κινήματα συνοδεύεται από ενθουσιασμό και αυτό αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του γοήτρου».
Ορισμένοι ρέπουν προς την τρομοκρατία από απελπισία, πιστεύοντας ότι αποτελεί την ύστατη προσπάθεια να αλλάξουν τις επικρατούσες κοινωνικές ή οικονομικές συνθήκες. Η επιθυμία για εκδίκηση για όλα όσα πηγαίνουν στραβά στον κόσμο είναι ένα από τα ισχυρότερα κίνητρα πίσω από μια πράξη τρομοκρατίας, ενώ η θρησκεία συχνά αποτελεί «δικαιολογία» για τις πράξεις τρομοκρατίας.
Η ίδια η τρομοκρατία δεν αποτελεί ψυχική νόσο ή κάτι αντίστοιχο και ο εκάστοτε τρομοκράτης δεν ανταποκρίνεται σε έναν μεμονωμένο τύπο προσωπικότητας.
