Πώς η υπογεννητικότητα δίνει ράπισμα στην Οικονομία & δη στα Ταμεία
Εξαιρετικά ανησυχητικά είναι τα στοιχεία που μας έρχονται από τον ΟΟΣΑ αναφορικά με την υπογεννητικότητα που πλήττει την Ελλάδα, ζήτημα, που εκτός από τις τεράστιες κοινωνικές διαστάσεις, έχει μεγάλο αντίκτυπο και στα οικονομικά της υγείας και ειδικότερα στα ασφαλιστικά ταμεία.
Αξιοσημείωτο της σοβαρής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα, στην πρόσφατη τριμηνιαία έκθεσή του, το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής επισημαίνει ότι η δημογραφική γήρανση επηρεάζει αρνητικά την Κοινωνική Ασφάλιση και το αντίστροφο.
Επιπλέον, η ύφεση στην οποία βυθίστηκε η χώρα στα χρόνια του Μνημονίου και της τρόικας, φαίνεται ότι έκαναν ακόμη πιο έντονο το φαινόμενο αυτό, καθώς πολλοί νέοι άνθρωποι, εξαιτίας της ανεργίας που αγγίζει το 27% πλέον, αναβάλλουν την δημιουργία οικογένειας για αργότερα, όπως συνέβαινε πριν μερικά χρόνια, με την καριέρα.
Η Ελλάδα βρίσκεται στον πάτο κυριολεκτικά των χωρών της ΕΕ με την Ιρλανδία, την Βρετανία αλλά και την Γαλλία να βρίσκονται στην πρώτη σειρά, καταγράφοντας θετικό πρόσημο στις γεννήσεις.
Έως το 2005, όπως αναφέρεται στο iatronet, ο δείκτης δημογραφικής εξάρτησης βρισκόταν στα ευρωπαϊκά επίπεδα (0,27 έναντι 0,23 της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 27), με την εκτίμηση ότι θα βρίσκεται σε ανεκτά επίπεδα έως και το 2030 (αύξηση 46% έναντι ευρωπαϊκής αύξησης 64%).
Από το σημείο εκείνο ωστόσο, έως το 2050, θα αυξηθεί θεαματικά στην Ελλάδα (50% έναντι 34% της Ευρώπης των 27). Η μέση αύξηση, δηλαδή από το 2005 έως το 2050, θα είναι 120% έναντι 112% των υπόλοιπων 27 χωρών – μελών.
Ενδεικτικό της μείωσης των γεννήσεων στην Ελλάδα είναι ότι ο δείκτης ολικής γονιμότητας έχει υποχωρήσει στο 1,34 έναντι 2,35 το 1976.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της γήρανσης – σημειώνουν οι ειδικοί – είναι η αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης και η μείωση των γεννήσεων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να αυξάνεται ο αριθμός των συνταξιούχων και να μειώνεται ο αριθμός των εργαζομένων.
Εάν συνυπολογιστεί και ο υψηλός δείκτης ανεργίας, τουλάχιστον έως το 2020 οι συνταξιοδοτικές δαπάνες θα αυξάνονται, αλλά δεν θα υλοποιούνται, δεδομένης της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Έτσι, οι συνταξιούχοι θα καλούνται να ζουν με όλο και μικρότερο εισόδημα, καθώς θα αυξάνεται μεν ο αριθμός τους, αλλά θα μένει σταθερό το ποσό που θα διατίθεται για συντάξεις.
Το ίδιο θα συμβεί και στην Υγεία, καθώς τα Ταμεία δεν θα μπορούν να χρηματοδοτήσουν επαρκώς τον ΕΟΠΥΥ, λόγω ανεργίας και περιορισμένης είσπραξης εισφορών περίθαλψης. Την ίδια ώρα, θα αυξάνονται οι άνθρωποι που θα καταφεύγουν στις υπηρεσίες περίθαλψης, λόγω της γήρανσης του πληθυσμού.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι η μέση δαπάνη για περίθαλψη ατόμων άνω των 65 ετών είναι από τρεις έως τέσσερις φορές υψηλότερη από τη δαπάνη νεώτερων ανθρώπων. Το 50% του εργασιακού φορτίου ενός νοσοκομείου αφορά ηλικιωμένα άτομα. Στις χώρες του ΟΟΣΑ, η δαπάνη για φροντίδα ατόμων άνω των 65 ετών είναι 4,3 φορές υψηλότερη από εκείνη των άλλων ηλικιακών ομάδων και 5,1 φορές υψηλότερη για άτομα άνω των 75 ετών.
Διαβάστε ακόμη:
ΠΟΥ: Ανάγκη για να τρέξει ακόμη πιο γρήγορα η Μεταρρύθμιση της ΠΦΥ στην Ελλάδα
