Πάρκινσον: Επέμβαση με υπέρηχους «υπόσχεται» καλύτερη κινητικότητα
Mια νέα μη επεμβατική μέθοδο που μειώνει τις ακούσιες κινήσεις ή τη δυσκινησία και τις κινητικές βλάβες σε άτομα που υποβάλλονται σε θεραπεία για τη νόσο του Πάρκινσον και βασίζεται στην εστιασμένη χρήση υπερήχων, δοκίμασαν οι επιστήμονες.
Στόχος των νευρολόγων και των νευροχειρουργών από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και της Βόρειας Καρολίνας, ήταν να βοηθήσουν τους ασθενείς με Πάρκινσον που δεν ανταποκρίνονταν στη φαρμακευτική θεραπεία.
Χωρίς τομή, με τη βοήθεια μαγνητικού τομογράφου για την απεικόνιση του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής παρέμβασης και μια ειδική συσκευή υπερήχων, οι ερευνητές στόχευσαν στην ωχρά σφαίρα, ένα σημείο του εγκεφάλου που βρίσκεται πολύ βαθιά και είναι υπεύθυνο για την τακτική εκούσια κίνηση.
Η μέθοδος ονομάζεται κατάλυση εστιασμένου υπερήχου και παρεμβαίνει –χωρίς τομή– στο σημείο του εγκεφάλου που έχει πληγεί από την νόσο Πάρκινσον. Οι εστιασμένοι υπέρηχοι έχουν χρησιμοποιηθεί στη νόσο Αλτσχάιμερ, αλλά και στην ογκολογία.
Η μελέτη συμπεριέλαβε 94 ασθενείς, εκ των οποίων οι 69 υποβλήθηκαν στην κατάλυση με υπερήχους, ενώ οι υπόλοιποι σε πλασματική θεραπεία.
Από αυτούς που υποβλήθηκαν στην κατάλυση με υπερήχους, οι 45 πέτυχαν μετά από ένα τρίμηνο ύφεση της νόσου κατά 3 μονάδες στην κλίμακα βαθμολόγησης της νόσου, ενώ στη διάρκεια του τριμήνου καταγράφονταν διάφορες αλλαγές στη νοσηρότητα βάσει της προαναφερόμενης κλίμακας. Στους 12 μήνες, έγινε επανέλεγχος σε 39 ασθενείς από τους 45 που είχαν αποτέλεσμα, και διαπιστώθηκε ότι το αποτέλεσμα παρέμενε για τους 30 από αυτούς.
Παρόλα αυτά, η θεραπευτική παρέμβαση είχε παρενέργειες, καθώς παρατηρήθηκε δυσκινησία στις αρθρώσεις, διαταραχή στη βάδιση, απώλεια γεύσης, διαταραχή της όρασης και αδυναμία του προσώπου.
Στη μελέτη συμμετείχαν επίσης νευρολόγοι και νευροχειρουργοί από τα Πανεπιστήμια της Βόρειας Καρολίνας, Πενσυλανίας, Βιρτζίνια,Κολούμπια, Κορνέλ, Χάρβαρντ, Στάνφορντ, Τορόντο, αλλά και τα Πανεπιστήμια χωρών της Ευρώπης και της Ασίας.
Οι Δρ. Κρίσνα και Φίσμαν από τα Πανεπιστήμια Βόρειας Καρολίνας και Μέριλαντ, αντίστοιχα, τόνισαν ότι η κατάλυση βελτίωσε την κινητικότητα ή μείωσε τη δυσκινησία στους ασθενείς, όμως συσχετίστηκε με ανεπιθύμητες ενέργειες και επεσήμαναν ότι απαιτούνται μεγαλύτερες μελέτες σε συμμετέχοντες και σε χρόνο, για να προσδιοριστεί η δράση της τεχνικής και η ασφάλειά της στους ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον.
Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό New England Journal of Medicine.
