Στειρότητα: Πανεπιστημιακή έρευνα δίνει απαντήσεις αναφορικά με την ανθρώπινη γονιμότητα

Ο τρόπος με τον οποίο κατανοούμε την ανθρώπινη στειρότητα θα μπορούσε να βελτιωθεί σημαντικά μέσω της μελέτης του ζεβρόψαρου και της ανάπτυξης των ανώριμων ωαρίων τους, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο.

Στη μελέτη ηγήθηκε ο Δρ. Yaniv Elkouby από την Ιατρική Σχολή του Εβραϊκού Πανεπιστημίου και επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη ανώριμων ωαρίων.

Η μελέτη διεξήχθη παρατηρώντας το ζεβρόψαρα καθώς ήταν οι ιδανικοί υποψήφιοι για τη μελέτη, κυρίως επειδή το DNA τους μοιάζει κατά 70% με το ανθρώπινο. Τα ζεβρόψαρα χρησιμοποιούνται συχνά για μελέτες αυτού του είδους, καθώς είναι ιδανικά όταν πρόκειται για την εμβάθυνση της κατανόησής μας για τις ανθρώπινες ασθένειες και διάφορες βιολογικές διεργασίες.

Η έρευνα

Η μελέτη επικεντρώθηκε στην παρατήρηση της συστάδας ανώριμων ωαρίων, γνωστών ως ωάρια, παρακολουθώντας τα να προχωρούν προς την ωριμότητα σε πραγματικό χρόνο.

Η δομή τους και ο τύπος της κυτταρικής τους διαίρεσης σε σεξουαλικά αναπαραγόμενους οργανισμούς μέχρι σήμερα δεν είχε μελετηθεί και γι’ αυτό η εν λόγω μελέτη είναι τόσο σημαντική για την κατανόηση της ανθρώπινης γονιμότητας.

Η δομή έμοιαζε με μια στριμμένη ίνα που μοιάζει με βλεφαρίδα. Η ερευνητική ομάδα παρατήρησε ότι επεκτάθηκε στη μάζα των γύρω αυγών του ζεβρόψαρου και περαιτέρω έρευνα έδειξε ότι οι δομές αυτών των ινών παίζουν κρίσιμο ρόλο στη χρωμοσωμική οργάνωση μέσα στα ωοκύτταρα.

Στη συνέχεια, οι ίδιες δομές βρέθηκαν σε ωοκύτταρα ποντικού, καθώς και σε σπερματοζωάρια ποντικού.

Η ανακάλυψη αυτών των ινών ανοίγει τον δρόμο για την μελέτη της ανθρώπινης αναπαραγωγής, καθώς αυξάνουν την κατανόηση των βιολόγων και γενετιστών για τη διαδικασία της χρωμοσωμικής οργάνωσης. Η αποτυχία χρωμοσωμικής οργάνωσης εντός των ανθρώπινων ωαρίων και των σπερματοζωαρίων μπορεί να οδηγήσει σε αποβολές και στειρότητα.

Ωστόσο, η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι η πρόσφατα ανακαλυφθείσα ίνα συνδέεται με ένα καλωδιακό σύστημα μέσα στο κύτταρο, το οποίο οργανώνει τα χρωμοσώματα τραβώντας τα αυτόματα πάνω της.

Αυτή η διαδικασία είναι ένα ουσιαστικό μέρος του προσδιορισμού του σχηματισμού ενός πλήρως λειτουργικού αυγού που μπορεί να προκαλέσει υγιείς απογόνους.

Η ανακάλυψη αυτής της ίνας που παίζει ουσιαστικό ρόλο στον έλεγχο της χρωμοσωμικής οργάνωσης θα μπορούσε να προσφέρει νέες γνώσεις πάνω στην ανθρώπινη γονιμότητα. Επιπλέον, ελαττώματα στο σχηματισμό και τη λειτουργία της εν λόγω δομής προκαλούν γενετικές διαταραχές που ονομάζονται κιλιοπάθεια όπου οι ασθενείς πάσχουν από ελλειπτική γονιμότητα και, σε τραγικές περιπτώσεις, τα μωρά και τα παιδιά υποφέρουν από σοβαρές αναπτυξιακές διαταραχές.

«Χρησιμοποιήσαμε ένα πλήθος μεθόδων, όπως προηγμένη ποσοτική και ζωντανή μικροσκοπία, καινοτόμα τρισδιάστατη απεικόνιση υψηλής ανάλυσης, καλλιέργεια οργάνων ωοθηκών, χειρισμούς με εκτομή λέιζερ και γενετικές αναλύσεις», εξηγεί ο Elkouby, περιγράφοντας την ερευνητική διαδικασία.

«Ο εντοπισμός αυτών των μηχανισμών φέρνει την ιατρική έρευνα ένα βήμα πιο κοντά στην εξεύρεση λύσεων».