Συνέντευξη Κυριόπουλου στο Onmed: Η κατανομή πόρων στην Υγεία και οι πολιτικές για τον καρκίνο (vid)
Ανανεώθηκε:
Τα κακοήθη νεοπλάσματα αναδείχτηκαν ως βασική προτεραιότητα για την κατανομή των πόρων στον χώρο της υγείας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης που είχε στόχο τη δημιουργία, για πρώτη φορά στη χώρα μας, μιας δομημένης πολυκριτηριακής διαδικασίας λήψης αποφάσεων για την κατανομή των πόρων υγείας.
Η μελέτη, η οποία διενεργήθηκε από την Ε.Σ.Δ.Υ., επιχείρησε, μέσω της σύγκλισης των απόψεων μιας διεπιστημονικής ομάδας εμπειρογνωμόνων, να αποτυπώσει τα κυριότερα κριτήρια αλλά και τη σχετική σημασία τους, τα οποία θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την κατανομή των πόρων μεταξύ των διαφορετικών κατηγοριών νοσημάτων στο σύστημα υγείας. Επιπλέον, προσπάθησε να εκτιμήσει, μέσω της παραγωγής ενός ειδικού αλγορίθμου, τις νόσους οι οποίες οφείλουν να αποτελούν μείζονες προτεραιότητες κατά την κατανομή των πόρων υγείας στο σύστημα υγείας στην Ελλάδα.
Τα κακοήθη νεοπλάσματα στη χώρα μας αντιστοιχούν σήμερα στο 20% του συνολικού φορτίου νοσηρότητας και στο 9,5% της δημόσιας δαπάνης για την υγεία. Mέσω της μεθοδολογίας της Πολυκριτηριακής Ανάλυσης Αποφάσεων (Multiple Criteria Decision Analysis), τα νεοπλάσματα αναδείχτηκαν στην έρευνα ως βασική προτεραιότητα για την κατανομή των πόρων όχι απλώς στη βάση της ως άνω αναντιστοιχίας μεταξύ φορτίου νόσου και αποδιδόμενων πόρων, αλλά και συνυπολογίζοντας μια σειρά από άλλα κριτήρια κοινωνικών αξιών, όπως η ανισότητα στην πρόσβαση για το σύνολο των πασχόντων από καρκίνο στην Ελλάδα αλλά και η συχνότητα εμφάνισης καταστροφικών δαπανών στα νοικοκυριά με πάσχοντες από καρκίνο στη χώρα, η οποία είναι ιδιαίτερα υψηλή.
Ο κ. Ιωάννης Κυριόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Οικονομικών της Υγείας της Ε.Σ.Δ.Υ., τόνισε: «Ιστορικά, η κατανομή των (περιορισμένων) πόρων στο σύστημα υγείας κατά κύριο λόγο ακολουθεί την έκφραση της ζήτησης για προϊόντα και υπηρεσίες υγείας. Αδυνατεί, αφενός, να ανταποκρίνεται στις ανάγκες υγείας και, αφετέρου, να ενσωματώνει τις κοινωνικές προτιμήσεις και τις αξιακές προτεραιότητες αναφορικά με τη νόσο και τη θεραπεία. Ως εκ τούτου, η απουσία μιας δομημένης διαδικασίας λήψης αποφάσεων για την κατανομή των πόρων και η εναπόθεσή της στις 'δυνάμεις της αγοράς' οδηγεί σε στρεβλώσεις, ανισότητες στην πρόσβαση και, εν τέλει, στη μη βελτίωση της κοινωνικής ευημερίας κατά το μέγιστο δυνατό.»
