Τα μαθηματικά βοηθάνε να τρέχουμε πιο γρήγορα
Γάλλοι ερευνητές έχουν αναπτύξει ένα σύστημα εξισώσεων που μπορούν να προβλέψουν την καλύτερη στρατηγική για μια δυνατή κούρσα ενός δρομέα, ανάλογα με τη φυσιολογία.
Ο Joseph Keller, από το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, προσπάθησε το 1970 να ορίσει τα 3 επίπεδα της ιδανικής κούρσας: απότομη επιτάχυνση, σταθερή ταχύτητα κατά την διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους της κούρσας και τέλος επιβράδυνση. Αλλά ο Keller και οι διάδοχοι του στηρίχτηκαν σε λάθος στοιχεία καθώς παρέλειψαν την ταχύτητα και την αναπνοή, οι οποίες διαφέρουν ανάλογα την κούρσα.
Ο Frédéric Bonnans, διευθυντής ερευνών στο Inria (Εθνικό Ινστιτούτο Έρευνας στην Πληροφορική και τον Αυτοματισμό) στο κέντρο εφαρμοσμένων μαθηματικών, και η Amandine Aftalion, κολυμβήτρια και ερευνητής στον τομέα των μαθηματικών στο πανεπιστήμιο των Βερσαλλιών, δημιουργούν εξισώσεις με βάση την φυσική. Κανόνας πρώτος: τίποτα δεν χάνεται, τίποτα δεν δημιουργείται.
Αθροίζοντας τις διαθέσιμες ενέργειες (οξυγόνο και γλυκόζη) μας επιτρέπεται να δούμε τα αποθέματα που έχουμε και μπορούμε να δαπανήσουμε. Κανόνας δεύτερος: η διακύμανση της ταχύτητας είναι ίση με το άθροισμα των δυνάμεων που έχουμε. «Βρίσκουμε όλες τις μεταβλητές, φτιάχνουμε τις εξισώσεις και υπολογίζουμε» λέει η ερευνήτρια.
Το μαθηματικό αυτό μοντέλο επιβεβαιώνει μια ήδη γνωστή αλήθεια στους δρομείς: οι μικρές διαφοροποιήσεις στο τρέξιμο μας επιτρέπει να τρέχουμε περισσότερη ώρα, καθώς με κάθε επιβράδυνση αποθηκεύουμε ενέργεια για να μπορέσουμε να επιταχύνουμε αργότερα. Αυτές οι διαφοροποιήσεις γίνονται ασυνείδητα αλλά αν κάποιος το παρατηρήσει θα δει ότι κάθε 50 ή 100 μέτρα η ταχύτητα μας αυξομειώνεται.
