ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ο φόβος για το σχολείο είναι... κληρονομικός!

Φοβόσασταν το σχολείο όταν ήσασταν παιδιά; Μήπως το φοβούνται και τα παιδιά σας;Μία νέα μελέτη που πραγματοποίησαν επιστήμονες στον Καναδά, οδήγησε στοσυμπέρασμα ότι τα γονίδια των γονιών ίσως ευθύνονται για τον φόβο που έχουνκάποια παιδιά απέναντι στο σχολείο!
Ο φόβος για το σχολείο είναι... κληρονομικός!

Φοβόσασταν το σχολείο όταν ήσασταν παιδιά; Μήπως το φοβούνται και τα παιδιά σας;Μία νέα μελέτη που πραγματοποίησαν επιστήμονες στον Καναδά, οδήγησε στοσυμπέρασμα ότι τα γονίδια των γονιών ίσως ευθύνονται για τον φόβο που έχουνκάποια παιδιά απέναντι στο σχολείο!

Συγκεκριμένα, ο φόβος των παιδιών για το σχολείο, ίσως προέρχεται από τασυναισθήματα ανασφάλειας που νιώθουν για τους καινούργιους τους δασκάλους καιτην αντιμετώπιση που θα έχουν τόσο από αυτούς, όσο και από τους συμμαθητέςτους.

«Το σχολείο αποτελεί μια μεγάλη αλλαγή στον ρυθμό της ζωής όλων και κυρίωςτων παιδιών. Εκείνα που αισθάνονται ανασφάλεια, συχνά δημιουργούν άσχημασενάρια στο μυαλό τους, τα οποία μάλιστα τα τρομοκρατούν», ανέφερε χαρακτηριστικάο καθηγητής Richard Tremblay από το Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, που ηγείται της έρευνας.

Ωστόσο, όπως προσθέτει, όλα αυτά συνήθως δεν αποτελούν αποκύημα τηςφαντασίας των παιδιών, αλλά μπορεί να είναι χαρακτηριστικά που τα παιδιά έχουνπάρει από τους γονείς τους.

«Οι καλύτεροι παράγοντες που δείχνουναν το παιδί θα παρουσιάσει στοιχεία άγχους και κατάθλιψης, είναι ο τρόπος μετον οποίο αντιμετωπίζουν οι γονείς τα προβλήματα αυτά. Με άλλα λόγια, αν ημητέρα ή ο πατέρας αγχώνεται εύκολα, είναι πολύ πιθανό να συμβεί το ίδιο καιστο παιδί».

Όπως εξήγησε ο Tremblay, οι γονείς περνούν αυτά τα χαρακτηριστικά μέσω τωνγονιδίων στα παιδιά τους, τα οποία αποκτούν προδιάθεση, που, αργότερα, ίσωςενισχύεται μέσω του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνουν.

Για ορισμένα παιδιά, οι συνέπειες ίσως είναι σοβαρές, αφού σε πολλές περιπτώσειςδεν μπορούν να συγκεντρωθούν στο σχολείο, δυσκολεύονται να καλλιεργήσουν τιςκοινωνικές τους σχέσεις, ενώ εξαιτίας όλων αυτών μπορεί να πάθουν ακόμη καικατάθλιψη.

Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα από την αρχή, ο καθηγητής Tremblayσυμβουλεύει τους γονείς να συνειδητοποιήσουν ποιος είναι πραγματικά οχαρακτήρας των παιδιών τους, αλλά και ο δικός τους, ώστε να παρατηρήσουν ανυπάρχουν ομοιότητες σε ό,τι αφορά το άγχος και την ανασφάλεια.

Τέλος, επισημαίνει πως, αν παρατηρήσουν αλλαγές στη συμπεριφορά των παιδιώνκατά τις πρώτες εβδομάδες του σχολείου, δεν πρέπει να διστάσουν να ζητήσουνβοήθεια από κάποιον ειδικό, κυρίως αν διαπιστώσουν ότι σ’ αυτήναντικατοπτρίζονται τα δικά τους προβλήματα.