Ο καρκίνος στο πάγκρεας δεν είναι μία αλλά τέσσερις διαφορετικές νόσοι

Η μελέτη βασίσθηκε στην μοριακή ανάλυση των όγκων 456 πασχόντων από παγκρεατικό καρκίνο.

Αν και ο καρκίνος αρχίζει πάντα από μία μεταλλαγή σε ένα γονίδιο ενός υγιούς κυττάρου, ο τελικός όγκος συνήθως φέρει πολλαπλές μεταλλαγές σε διάφορα γονίδια.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως παρότι όλοι οι όγκοι που εξέτασαν έμοιαζαν ίδιοι, υπήρχαν 32 μεταλλαγμένα γονίδια που επανεμφανίζονταν συνεχώς και τα οποία εμπλέκονταν σε δέκα διαφορετικούς μοριακούς μηχανισμούς.

Η ανάλυση της έκφρασης αυτών των γονιδίων βοήθησε τους επιστήμονες να ταξινομήσουν τους παγκρεατικούς καρκίνους σε τέσσερις ομάδες:

-στα πλακώδη καρκινώματα

-στους προγονικούς όγκους

-τους ανοσογονικούς καρκίνους και

-τους όγκους ADEX που αποτελούν υπότυπο των προγονικών.

Οι όγκοι αυτοί είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους ώστε λ.χ. η μέση επιβίωση από τη στιγμή της διάγνωσης με πλακώδες καρκίνωμα ήταν μόλις τέσσερις μήνες, ενώ με τα άλλα είδη ήταν σχεδόν διπλάσια.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η ταξινόμησή τους μπορεί να κάνει τη διαφορά στην αντιμετώπιση του παγκρεατικού καρκίνου.

«Ήδη υπάρχουν ή βρίσκονται στο στάδιο της ανάπτυξης αντινεοπλασματικά φάρμακα τα οποία στοχεύουν μοριακούς μηχανισμούς που εμπλέκονται και σε άλλες μορφές καρκίνου», δήλωσε ο επιβλέπων ερευνητής δρ Σων Γκρίμοντ, καθηγητής Ιατρικής Γονιδιωματικής στο Πανεπιστήμιο του Κουήνσλαντ, στην Αυστραλία.

«Ορισμένοι μηχανισμοί, λ.χ., συνήθως εμπλέκονται στον καρκίνο του παχέος εντέρου ή στην λευχαιμία και τα φάρμακα που επινοήθηκαν γι’ αυτούς ήδη δοκιμάζονται με εκπληκτικά αποτελέσματα σε ανθρώπους, επομένως θα μπορούσαν κάλλιστα να δοκιμαστούν και σε πάσχοντες από παγκρεατικό καρκίνο».

Η ελπίδα είναι ότι όπως συμβαίνει με πολλούς άλλους καρκίνους (π.χ. του μαστού, του πνεύμονα), η εξατομίκευση της θεραπείας αναλόγως με το είδος του παγκρεατικού όγκου θα βελτιώσει σημαντικά την πρόγνωση για τους ασθενείς, κατέληξε.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature».