Πώς η κρίση επηρέασε τις... επιδόσεις των ανδρών

Ο 20ος αίωνας και η αρχή του 21ου, σημαδεύτηκαν – και χαρακτηρίζονται ακόμα-από επαναστάσεις και ανατροπές. Κοινωνικές, οικονομικές, πολιτισμικές και ανθρωπολογικές. Σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει την Ευρώπη και τη χώρα μας όπως ήταν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Οι κοινωνικές δομές άλλαξαν , η οικογένεια διαφοροποιήθηκε – μητριαρχική/πατριαρχική, μονογονεικές οικογένειες- οι γυναίκες διεκδήκησαν το δικαίωμα στη ζωή και τη κοινωνία άρα και στην ηδονή.

Απλά οι σχέσεις ΑΛΛΑΞΑΝ. Συχνά αφήνοντας τον άνδρα σύζυγο- εραστή- πατέρα σε ένα πραγματικά αβέβαιο βήμα. Αυτό του επαναπροσδιορισμού της ταυτότητας του. Αυτός ο άνδρας, ο τουλάχιστον προβληματισμένος, καλέσθηκε στη αυγή της δεκαετίας να αντιμέτωπίσει μια καινούργια πρόκληση. Την οικονομική κρίση!!

Μια κρίση βίαιη, ένα πραγματικό ΣΟΚ, που τον βρήκε απροετοίμαστο.

Καλέσθηκε να παίζει τους ίδιους ρόλους, του πατέρα , του σύζυγου και του εραστή χωρίς όπλα. Χωρίς χρήματα, χωρίς δουλειά- συχνά κλεισμένος στο σπίτι περιμένοντας μια εξ' ουρανού βοήθεια- στερημένος πολύ συχνά από οποιαδήποτε δυνατότητα αντίδρασης, δημιουργίας και συμμετοχής. Ο 'δυνατός' άνδρας κατέληξε μια απρόσωπη μορφή σε ουρές ταμείων ανεργίας, ένα νούμερο σε στατιστικές, ένας πατέρας που δεν μπορεί να προσφέρει στα παιδιά του, ένας εραστής που η ηγεμονική του αρρενωπότητα πήγε 'περίπατο'!!!

Το ''να έχει κανείς ή να μην έχει'' αντικατέστησε το ''ζει κανείς ή να μη ζεί''

Αυτός ο ατελείωτος, καθημερινός αγώνας για το ''έχω'' που δεν έρχεται , για το τέλος στην αγωνία που δεν βλέπω, δεν είναι άμοιρος συνεπειών. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να ''βγάζουμε'' την απόγνωση, να την ''ρίχνουμε'' στον άλλο για να μπορούμε να την δούμε, να τη μοιραστούμε και να την αντιμετωπίσουμε. Και γεννάμε τη βία.

Όλο και περισσότερες μελέτες μιλούν για βία. Κοινωνική και ενδοοικογενειακή; 40% μοιάζει να έχει αυξηθεί η ενδοοικογενειακή βία, έιτε λεκτική, είτε σωματική είτε με τη μορφή του οικονομικου εκβιασμού και της οικονομικής εκμετάλευσης.

Η ερωτική πράξη στο στόχαστρο της κρίσης

Δεν είναι τυχαίο ότι στη χώρα μας καταγράφεται μια σημαντική ελλάτωση των ερωτικών επαφών και της σεξουαλικής δυσλειτουργίας. Η επιτομή του μοιράζομαι, το ''σεξ'' δηλαδή, χάνει τα χαρακτηρηστικά του. Ο πρόωρος εκπερματιστής – 35% των ανδρών δηλαδή-, ο αγχωμένος/''ανίκανος'' εράστης -πάνω από 50% ακόμα και σε μικρότερες ηλικίες- αποτελούν μια καθημερινότητα. Ο άνδρας σε απόλυτη δυσαρμονία με το πέος του, όπως περιγράφει με χιούμορ ο Α. ΜΟΡΑΒΙΑ. Ένα όργανο με τη δική του ανεξάρτητη βούληση.

Η Ανδρολογία στο πλευρό του άνδρα

Τι μπορεί να προσφέρει η ανδρολογία στον άνδρα της κρίσης; Μπορεί η ιατρική να αποτελέσει το κρίκο που λείπει στο σεξ;
Και η απάντηση είναι ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ με τρεις τουλάχιστον διαφορετικούς τρόπους όπως:

1. Προστασία- πρόληψη.
Η πρόληψη της σεξουαλικής δυσλειτουργίας, η προστασία του στυτικού μηχανισμού – του βιολογικού τμήματος αυτού τουλάχιστον- αποτελεί μια αδιαφιλονίκητη πραγματικότητα. Η ανδρολογία έχει πια τα μέσα για να προλάβει την δημιουργία μόνιμων βλαβών στον άνδρα. Η ΣΔ ΔΕΝ είναι μόνο ψυχικής αιτιολογίας. Ιδιαίτερα σε μια χώρα σαν την δική μας με 1 εκατομύριο ανθρώπους με Σακχαρώδη Διαβήτη και ποσοστά παχυσαρκίας που αυξάνονται δραματικά.

2. Αποκατάσταση.
Υπάρχει πλέον μια σαφής βιολογική σύνδεση μεταξύ του άγχους- στρες, και της στυτικής δυσλειτουργίας. Μια σχέση που δυστυχώς πηγαίνει πολύ πιο μακριά από το πέος και ακουμπά τη καρδιά, τα αγγεία και τις ορμόνες. Η αντίληψη του άνδρα σαν σύνολο αποτελεί μία από τις σημαντικότερες κατακτήσεις της σύγχρονης ανδρολογίας. Με αυτή τη προοπτική θεραπείες όπως η ορμονική υποκατάσταση – εποενοχοποιημένη και ασφαλή πλέον- μπορεί να αποτελέσει μια αξιόπιστη λύση.

3. Χρόνος- Δυνατότητα.
Ο άνθρωπος αποτελεί ένα φύση αισιόδοξο πλάσμα. Θα περάσουμε τη κρίση. Περάσαμε και άλλες. Ίσως βγούμε και καλύτεροι. Αλλά μέχρι τότε τι; Θα αφήσουμε τη καθημερινότητα μας να υποσκάψει τις σχέσεις μας; Να αποδομήσει την προσωπικότητα μας; Η σεξουαλικότητα είναι κομμάτι της προσωπικότητας μας. Το σεξ δεν είναι μια απλή βιολογική λειτουργία. Δεν είναι σαν το ''τρωω'' και το ''πινω''. Είναι ευδαιμονία, είναι ικανοποίηση, είναι εκπλήρωση. Και δεν μπορούμε να το αρνηθούμε στους εαυτούς μας. Ούτε στους ανδρικούς μας εαυτούς ούτε στις συντρόφους μας.
Είτε ψυχογενής είτε οργανική είτε οτιδήποτε άλλο, η σεξουαλική δυσλειτουργία, στύση, εκσπερμάτιση οργασμός, δεν μπορεί να αποτελεί ακόμα ένα εμπόδιο στη ζωή μας.

Και σε αυτό τουλάχιστον το κομμάτι η ιατρική μπορεί να δώσει λύση με φάρμακα που εδώ και, περίπου, 10 χρόνια εχουν χαρίσει στους άνδρες την χαρά της σεξουαλικης πραξης, τους έδωσαν την δυνατότητα να επανακτήσουν την χαμένη στυτική τους αίγλη ωστε να απολαμβάνουν με την συντρόφο τους την ερωτική απόλαυση.
Ας μην την αρνηθούμε!!

Του Πέτρου Δρέττα, Χειρουργού Ουρολόγου - Ανδρολόγου, στην Εταιρεία Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικοτητας (ΕΜΑΣ)