Θρομβοεμβολή: Πόσο μειώνουν τον κίνδυνο τα νέα αντιδιαβητικά φάρμακα
Τα άτομα με διαβήτη που λαμβάνουν φάρμακα GLP-1 (ανάλογα και αγωνιστές των υποδοχέων του γλυκαγονόμορφου πεπτιδίου-1), όπως το Ozempic ή το Mounjaro, έχουν ένα πρόσθετο όφελος: μείωση των πιθανοτήτων σχηματισμού επικίνδυνου θρόμβου αίματος.
.jpg?t=0oa3TKK9EH3h3r9jEso8Aw)
Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα άτομα με διαβήτη που χρησιμοποιούσαν τα φάρμακα, μείωσαν τις πιθανότητες για φλεβική θρομβοεμβολή (VTE) κατά 20%, σε σύγκριση με τα άτομα που έπαιρναν ένα άλλο είδος φαρμάκου για τον διαβήτη.
«Από την άποψη της δημόσιας υγείας και με βάση το πόσο διαδεδομένα είναι αυτά τα φάρμακα, υπάρχει η δυνατότητα να δούμε αν η συνολική επιβάρυνση της φλεβικής θρομβοεμβολής θα μπορούσε να μειωθεί σε εθνικό ή πληθυσμιακό επίπεδο», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Δρ. Rushad Patell.
Όπως εξήγησαν οι ερευνητές, μια φλεβική θρομβοεμβολή προκαλείται από έναν κοινό αλλά επικίνδυνο θρόμβο που σχηματίζεται στις φλέβες. Οι δύο πιο γνωστές μορφές εμβολής είναι η πνευμονική εμβολή, στην οποία ο θρόμβος πηγαίνει στους πνεύμονες, και η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση, όπου ο θρόμβος συχνά σχηματίζεται στα πόδια.
Οποιαδήποτε θρομβοεμβολή μπορεί να οδηγήσει σε νοσηλεία και θάνατο εάν δεν αντιμετωπιστεί.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν την υγεία 558.000 Αμερικανών που ήταν εγγεγραμμένοι σε μια μεγάλη βάση δεδομένων υγειονομικής περίθαλψης.
Χώρισαν τους ασθενείς σε δύο ομάδες περίπου 279.000 ασθενών η καθεμία: Σε αυτούς που λάμβαναν ένα φάρμακο GLP-1 για τον έλεγχο του διαβήτη και εκείνους που λάμβαναν ένα παλαιότερο αντιδιαβητικό που ονομάζεται DPP4i. Σε αντίθεση με τα φάρμακα GLP-1, τα DPP4i δεν προκαλούν απώλεια βάρους.
Μετά από ένα έτος, κατά μέσο όρο 6,5 ανά 1.000 ασθενείς παρουσίασαν θρόμβο στην ομάδα που λάμβανε GLP-1, σε σύγκριση με 7,9 ανά 1.000 στην ομάδα που λάμβανε άλλο αντιδιαβητικό.
Αυτό ισοδυναμεί με 20% μείωση του κινδύνου θρόμβωσης, σημείωσαν ο Patell και οι συνεργάτες του. Οι μειώσεις παρατηρήθηκαν τόσο για τις πνευμονικές εμβολές όσο και για τις εν τω βάθει θρομβώσεις.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν είχε σημασία αν ο ασθενής ήταν παχύσαρκος ή όχι πριν από τη λήψη του GLP-1. Τα οφέλη όσον αφορά τον κίνδυνο θρόμβωσης ήταν παρόμοια. Έτσι, παραμένει ασαφές αν τα GLP-1 μειώνουν τον κίνδυνο θρόμβωσης επειδή οι άνθρωποι χάνουν βάρος ή αν παίζει ρόλο κάποιος άλλος μηχανισμός.
«Θα χρειαστούμε πρόσθετες μελέτες για να προσδιορίσουμε τον πιθανό μηχανισμό, είτε μέσω της απώλειας βάρους είτε με κάποιο άλλο μέσο», δήλωσε ο Patell.
Η νέα μελέτη είχε αναδρομικό χαρακτήρα, οπότε δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει ότι η χρήση των GLP-1 προκάλεσε τη μείωση της πήξης. Έτσι, απαιτείται μια προοπτική κλινική δοκιμή για να επιβεβαιωθούν τα νέα ευρήματα, δήλωσαν οι ερευνητές.
Τα νέα δεδομένα θα μπορούσαν να κατευθύνουν τα άτομα με διαβήτη και τους γιατρούς τους, δήλωσε ο Patell.
«Εάν επιλέγετε έναν αντιδιαβητικό παράγοντα για έναν ασθενή και υπεισέρχεται ο θρομβωτικός κίνδυνος, τα δεδομένα αυτά υποδηλώνουν ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο πλεονέκτημα στην επιλογή ενός αγωνιστή του υποδοχέα GLP-1», δήλωσε.
Τα ευρήματα παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αιματολογίας (ASH), στο Σαν Ντιέγκο.
