Νευροπαθητικός πόνος: Ο ρόλος της ινσουλίνης, της κατάθλιψης και του αλκοόλ

Ο πάσχων συχνά αισθάνεται αίσθημα καύσου, μυρμήγκιασμα σαν αυτό που προκαλεί ο πάγος ή σαν να τον έχουν μαχαιρώσει.

Καταστάσεις όπως ο διαβήτης ή ο τραυματισμός των νεύρων μπορεί να προκαλέσουν νευροπαθητικό πόνο, ο οποίος συχνά είναι μακροχρόνιος και έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής.

Είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί επειδή οι υποκείμενοι παράγοντες και μηχανισμοί είναι άγνωστοι. Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες για τον νευροπαθητικό πόνο, επειδή η κλινική εικόνα διαφέρει από άτομο σε άτομο.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μπέργκεν, το Πανεπιστήμιο του Λουντ και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, διεξήγαγαν τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα πολυκεντρική κλινική μελέτη για να χαρακτηρίσουν λεπτομερώς τις διαφορετικές κλινικές εκδηλώσεις και τους υποτύπους του πόνου, χρησιμοποιώντας μελέτες για να αποκαλύψουν τις μοριακές τους ρίζες.

Η Valeriya Lyssenko, καθηγήτρια Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μπέργκεν και στο Πανεπιστήμιο Lund, και ο David Bennett, καθηγητής Νευρολογίας και Νευροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, σχολιάζουν: «Είμαστε στην ευχάριστη θέση να επιβεβαιώσουμε προηγούμενες προτάσεις και να ανακαλύψουμε νέους γενετικούς δείκτες του νευροπαθητικού πόνου. Η απενεργοποίηση της διεγερσιμότητας των αισθητήριων νευρώνων μέσω των διαύλων καλίου (KCNT2) στους νευρώνες, μπορεί να αποτελέσει έναν τρόπο μείωσης του πόνου, συμπεριλαμβανομένης της ευαισθησίας στον μηχανικό πόνο. Είναι η πρώτη φορά που το γονίδιο αυτό συνδέεται με τον πόνο στον άνθρωπο».

Χαμηλά επίπεδα ινσουλίνης, κατάθλιψη και αλκοόλ

Τα γενετικά σήματα ήταν ιδιαίτερα εμφανή σε ασθενείς με διαβήτη. Είναι σημαντικό ότι οι γενετικές αναλύσεις υπέδειξαν ότι κλινικοί παράγοντες όπως τα χαμηλά επίπεδα ινσουλίνης, η κατάθλιψη και η διαταραχή χρήσης αλκοόλ συνδέονται αιτιωδώς με τον νευροπαθητικό πόνο. Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της μέτρησης της έκκρισης ινσουλίνης και της αξιολόγησης της ψυχικής υγείας σε άτομα με διαβήτη ως παράγοντες που συνδέονται με τη σοβαρότητα του νευροπαθητικού πόνου.

Αν και απαιτείται επιβεβαίωση των ευρημάτων σε μεγαλύτερη ομάδα ασθενών με διαβήτη, τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι η συμβολή των αισθητήριων νευρώνων στον επίμονο πόνο οφείλεται στην αναισθησία των υποδοχέων οπιοειδών (OPRM1) και η υπερδραστηριότητα των διαύλων νατρίου (SCN9A) που μεταφέρουν ιόντα νατρίου στα κύτταρα παίζει ρόλο στη μετάδοση της ευαισθησίας στον πόνο. Τα άτομα με γενετική παραλλαγή στους υποδοχείς οπιοειδών μπορεί να χρειάζονται υψηλότερες δόσεις παυσίπονων για τη θεραπεία του πόνου.

Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό Pain.