Χημειοθεραπεία: Τι προκαλεί στη λειτουργία του εγκεφάλου και πώς βοηθά η άσκηση

Κλινική δοκιμή σε γυναίκες που ξεκίνησαν χημειοθεραπεία για καρκίνο του μαστού, έδειξε ότι όσες ξεκίνησαν ταυτόχρονα και ένα πρόγραμμα αερόβιας άσκησης ανέφεραν μεγαλύτερη βελτίωση στη γνωστική λειτουργία και την ποιότητα ζωής σε σύγκριση με εκείνες που έλαβαν τη συνήθη θεραπεία.

Στη μελέτη, υπό τον τίτλο Aerobic exercise and CogniTIVe functioning in women with breAsT cancEr (ACTIVATE), συμμετείχαν 57 Καναδές στην Οτάβα και το Βανκούβερ, οι οποίες διαγνώστηκαν με καρκίνο του μαστού σταδίου I-III και άρχισαν χημειοθεραπεία.

Όλες οι γυναίκες συμμετείχαν και σε πρόγραμμα αερόβιας άσκησης διάρκειας 12-24 εβδομάδων: Οι 28 ξεκίνησαν την άσκηση όταν άρχισαν τη χημειοθεραπεία και οι 29 μετά την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας.

Οι αξιολογήσεις της γνωστικής λειτουργίας πραγματοποιήθηκαν πριν από την έναρξη και μετά την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας (επομένως, πριν η τελευταία ομάδα ξεκινήσει το πρόγραμμα άσκησης).

Οι γυναίκες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα αερόβιας άσκησης κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας, ανέφεραν ότι είχαν καλύτερη γνωστική λειτουργία και αισθάνθηκαν ότι οι νοητικές τους ικανότητες βελτιώθηκαν σε σύγκριση με εκείνες που δεν έκαναν άσκηση.

Ωστόσο, οι νευροψυχολογικές εξετάσεις -μια μέθοδος που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση μιας σειράς νοητικών λειτουργιών- αποκάλυψαν παρόμοιες γνωστικές επιδόσεις στις δύο ομάδες μετά την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας.

«Τα ευρήματά μας ενισχύουν την άποψη ότι η άσκηση θα πρέπει να αποτελεί μέρος της ρουτίνας φροντίδας για τον καρκίνο, καθώς μπορεί να βοηθήσει τις γυναίκες που ζουν με καρκίνο και μετά από αυτόν να διαχειρίζονται ενεργά τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική τους υγεία κατά τη διάρκεια και μετά τη θεραπεία», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Jennifer Brunet, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα.

Πολλές γυναίκες που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία για καρκίνο του μαστού παραμένουν αδρανείς σωματικά, ενώ τα προσαρμοσμένα στις ανάγκες τους προγράμματα άσκησης, είναι περιορισμένα.

«Για να το αντιμετωπίσουμε αυτό, υποστηρίζουμε τη συνεργασία μεταξύ διαφόρων τομέων -ακαδημαϊκού, υγειονομικής περίθαλψης, γυμναστικής και κοινότητας- για την ανάπτυξη προγραμμάτων άσκησης ειδικά σχεδιασμένων για γυναίκες με καρκίνο του μαστού», δήλωσε η ίδια.

«Τα προγράμματα αυτά θα πρέπει να είναι εύκολο να υιοθετηθούν και να εφαρμοστούν ευρέως, συμβάλλοντας στο να γίνουν τα οφέλη της άσκησης πιο προσιτά σε όλες τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της θεραπείας και της ανάρρωσης από τον καρκίνο».

Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό Cancer.