Ποιες επεμβάσεις είναι πιο επικίνδυνες για τους ηλικιωμένους

Νέα μελέτη επιχείρησε να ξεκαθαρίσει ποιος διατρέχει υψηλότερο κίνδυνο επιπλοκών από τέτοιου είδους επεμβάσεις και ποιες συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών.

Δύο είναι σύμφωνα με τους επιστήμονες οι βασικοί παράγοντες: Πόσο εύθραυστη ήταν η υγεία κάθε ασθενή άνω των 65 ετών πριν από την επείγουσα επέμβαση και αν η επέμβαση ήταν υψηλού ή χαμηλού κινδύνου.

Πολύ συχνά, οι ηλικιωμένοι και οι γιατροί τους μπορεί να αναβάλλουν μια αναγκαία χειρουργική επέμβαση μόνο και μόνο για να διαπιστώσουν ότι αυτή καθίσταται αναγκαία όταν εμφανιστεί μια κρίση στην υγεία του ασθενή.

«Το μήνυμα που προκύπτει από τη μελέτη μας είναι ότι οι ηλικιωμένοι ασθενείς θα πρέπει να υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση όταν παρουσιάζουν για πρώτη φορά το πρόβλημα», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Δρ. Raul Coimbra.

«Δεν θα πρέπει να αναβάλλεται μέχρι να αναπτυχθούν επιπλοκές σε σημείο που να απαιτείται επείγουσα επέμβαση διότι αυτή η επείγουσα επέμβαση σχετίζεται με θνησιμότητα και επιπλοκές», πρόσθεσε ο Coimbra, επικεφαλής χειρουργός στο Riverside University Health System στο Moreno Valley της Καλιφόρνια.

Ο Coimbra και οι συνεργάτες του εξέτασαν στοιχεία από το Αμερικανικό Κολέγιο Χειρουργών (ACS).

Επικεντρώθηκαν στους ιατρικούς φακέλους σχεδόν 57.000 ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών, κατατάσσοντάς τους σε τρεις ομάδες: Μη εύθραυστης υγείας (περίπου 29% των ασθενών), με εύθραυστη υγεία (περίπου 66%) και με σοβαρά εύθραυστη υγεία (4,3%).

Χώρισαν επίσης τις διαδικασίες σε δύο κατηγορίες: Υψηλού και χαμηλού κινδύνου.

Στην κατηγορία «χαμηλού κινδύνου» ανήκαν χειρουργικές επεμβάσεις όπως σκωληκοειδεκτομές ή αφαίρεση πέτρας στη χολή, ενώ στην κατηγορία «υψηλού κινδύνου» ανήκαν επεμβάσεις όπως η χειρουργική επέμβαση στο παχύ έντερο, η χειρουργική αφαίρεση τμήματος του λεπτού εντέρου και η αποκατάσταση διάτρητων ελκών.

Περίπου 25.000 από τις επεμβάσεις ήταν χαμηλού κινδύνου, ενώ σχεδόν 35.500 ήταν υψηλού κινδύνου.

Το πόσο επικίνδυνη ήταν μια επέμβαση, φάνηκε να παίζει μεγαλύτερο ρόλο στον κίνδυνο επιπλοκών και θανάτου, σε σύγκριση με το πόσο εύθραυστη ήταν η υγεία του ασθενή, διαπίστωσαν οι ερευνητές.

Για παράδειγμα, οι μη εύθραυστης υγείας ασθενείς που υποβλήθηκαν σε επείγουσες χειρουργικές επεμβάσεις υψηλού κινδύνου, είχαν ποσοστό θανάτου 7,1%, ενώ το ποσοστό θανάτου για επεμβάσεις χαμηλού κινδύνου ήταν 0,2%, ανέφεραν οι ερευνητές.

Στους ασθενείς με εύθραυστη υγεία αλλά και σοβαρά νοσούντες, τα ποσοστά θανάτου ήταν 11,5% και 25,8%, αντίστοιχα, για επέμβαση υψηλού κινδύνου και 1,0% και 4,1% για επεμβάσεις χαμηλού κινδύνου.

Συνολικά, το ποσοστό των χειρουργικών επιπλοκών τετραπλασιάστηκε για κάθε επέμβαση υψηλού κινδύνου σε σύγκριση με μια επέμβαση χαμηλού κινδύνου, ανεξάρτητα από το επίπεδο ευπάθειας του ασθενούς, δήλωσαν οι ερευνητές.

Πάρα πολλοί ασθενείς περιμένουν πολύ καιρό για να χειρουργηθούν, ενώ πολλοί αναβάλλουν μια επέμβαση μέχρι να προκύψει έκτακτη ανάγκη και να βρεθούν σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

«Ένας πολύ σημαντικός αριθμός ηλικιωμένων ασθενών έρχεται στα επείγοντα για μια σοβαρή επείγουσα επέμβαση. Και ο λόγος είναι ότι οι ηλικιωμένοι ασθενείς μπορεί να μην αναζητήσουν έγκαιρα χειρουργική φροντίδα, ενώ οι χειρουργοί συχνά αποφεύγουν να λύσουν τα προβλήματα. Το πρόβλημα είναι ότι οι ασθένειες δεν εξαφανίζονται. Μένουν και εξελίσσονται, μέχρις ότου οι ασθενείς αυτοί να καταλήξουν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών όπου πλέον απαιτείται επείγουσα χειρουργική επέμβαση» τονίζει ο Coimbra.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of the American College of Surgeons.