Φιλί της ζωής: Σωστή τακτική ή παρωχημένη μέθοδος;
Το «φιλί της ζωής» που τόσες φορές έχουμε δει ως θεατές στον κινηματογράφο σε περιπτώσεις διάσωσης, ως πρακτική ανάνηψης, είναι... λάθος. Αυτό υποστηρίζουν δύο ανεξάρτητες επιστημονικές μελέτες, μια Αμερικανική και μια Σουηδική.
Συγκεκριμένα, προκύπτει ότι στις επείγουσες περιπτώσεις, όπου επιχειρείται η καρδιοπνευμονική ανάνηψη, αρκεί η συμπίεση του στήθους με τα χέρια, με την καρδιοαναπνευστική αναζωογόνησης, που ακολουθούσαν οι γιατροί εδώ και αρκετά χρόνια να κρίνεται περιττή.
Μάλιστα, οι ερευνητές υποστηρίζουν στην έκθεσή τους ότι δεν αποκλείεται ακόμα και να μειώσει τις πιθανότητες επιβίωσης του ασθενούς που δέχεται τις πρώτες βοήθειες.
Σε κάθε περίπτωση, και οι δύο έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι στα επείγοντα περιστατικά, η απλούστερη μέθοδος έχει τα καλύτερα αποτελέσματα.
Σύμφωνα με τον δρ Τόμας Ρι, επικεφαλής της αμερικανικής έρευνας, «η συμπίεση του στήθους από μόνη της είναι εξίσου καλή και επωφελής».
Παλιότερα, συνηθιζόταν να δίνει κανείς δύο φιλιά της ζωής για κάθε 15 συμπιέσεις στο στήθος του ασθενούς, μέθοδος που διαφοροποιήθηκε στο 2005, όταν και αποφασίστηκε να δίνονται δύο «φιλιά της ζωής» για κάθε 30 συμπιέσεις του στήθους με τα χέρια.
Ωστόσο, τα πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι οι συμπιέσεις τελικά είναι αποτελεσματικές από μόνες τους, ίσως επειδή οι ερασιτέχνες ή επαγγελματίες διασώστες συνεχίζουν να ενεργοποιούν την καρδιά του ασθενούς με την πίεση που ασκούν, αντί να διακόπτουν για να δώσουν τις ανάσες στόμα-με-στόμα στον ασθενή.
Συγκρίνοντας περιπτώσεις διάσωσης ασθενών στη Βρετανία, τη Σουηδία και τις ΗΠΑ, είτε μόνο με συμπίεση είτε και με «φιλιά της ζωής», προέκυψε ότι αν και οι περισσότεροι ασθενείς πέθαναν τελικά, όταν οι περαστικοί κατέφυγαν μόνο σε συμπίεση του στήθους, οι ασθενείς που πήραν εξιτήριο από το νοσοκομείο είχαν ελαφρά αυξημένες οι πιθανότητες να μην πάθουν εγκεφαλική ή άλλη νευρολογική βλάβη.
Αναλυτικά, βάσει στοιχείων, το 11,5% απέφυγαν τη ζημιά στον εγκέφαλό τους όταν είχε δοθεί και «φιλί της ζωής» έναντι 14,4% που είχαν δεχτεί μόνο συμπίεση.
Την ίδια ώρα, η σουηδική μελέτη διαπίστωσε ότι υπήρχε πιθανότητα επιβίωσης του ασθενούς ένα μήνα μετά το περιστατικό, σε ποσοστό 7% για όσους είχαν δεχτεί και «φιλί της ζωής» έναντι 8,7% χωρίς αυτό, σημειώνοντας ωστόσο ότι αυτό δεν ισχύει για παιδιά κάτω των οκτώ ετών.
Ο δρ Μίρον Γουάισφελντ της Ιατρικής Σχολής του αμερικανικού πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς τονίζει πάντως σε σχόλιό του στην επιστημονική επιθεώρηση New England Journal of Medicine, όπου δημοσιεύονται και οι μελέτες ότι η τεχνική της αναπνοής στο-με-στόμα («φιλί της ζωής») πρέπει να συνεχίσει να διδάσκεται στα σεμινάρια για επείγοντα περιστατικά.
