Λεμφοίδημα: Τι το προκαλεί και πώς θα το αντιμετωπίσετε

Η λέμφος αποτελεί μέρος του αμυντικού μηχανισμού του σώματος, αφού καθαρίζει τους ιστούς από τους παθογόνους οργανισμούς, στη συνέχεια φιλτράρεται μέσα από τους λεμφαδένες και τέλος ενώνεται με την φλεβική κυκλοφορία στην πορεία προς την καρδιά.

Από τι προκαλείται

Το λεμφοίδημα μπορεί να είναι πρωτοπαθές ή δευτεροπαθές. Το πρωτοπαθές προκαλείται από μη εμφανή αιτία, ενώ το δευτεροπαθές από τραυματισμό, ουλή ή εκτομή στους λεμφαδένες (π.χ. μετά από χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού σε συνδυασμό με ακτινοβολία στην περιοχή). Αυτό συμβαίνει λόγω της μειωμένης ικανότητας μεταφοράς του λεμφικού φορτίου από το λεμφικό σύστημα. Το οίδημα αυτό μπορεί να υποχωρήσει ή να μεταβληθεί σε χρόνιο λεμφοίδημα.

Συμπτώματα

Αρχικά εμφανίζεται ένα βάρος κυρίως στο ανώτερο τμήμα του άκρου, μούδιασμα και ελαφρύς πόνος.
Στη συνέχεια εμφανίζεται ελαφρύ οίδημα που υποχωρεί όταν το άκρο τοποθετηθεί σε ανάρροπη θέση.
Προοδευτικά το οίδημα οργανώνεται, ενώ πρωτεΐνη και νερό συσσωρεύονται στους ιστούς.

Επιπτώσεις

Αν το λεμφοίδημα δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, θα οδηγήσει σε προοδευτική σκλήρυνση της περιοχής και κατόπιν σε λεμφοστατική ελεφαντίαση, η οποία χαρακτηρίζεται από μεγάλη αύξηση του οιδήματος, σε βαθμό τέτοιο που το άκρο να θυμίζει το άκρο ενός ελέφαντα, σκλήρυνση του δέρματος με την μορφή χόνδρων ή ανάπτυξη σαρκωμάτων.

Η επίπτωση του λεμφοιδήματος του βραχίονα εξαρτάται από την έκταση της χειρουργικής επέμβασης, τον αριθμό των αφαιρεθέντων λεμφαδένων, την ακτινοθεραπεία καθώς και την ηλικία και το βάρος της ασθενούς.

Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα του βραχίονα είναι πιο σύνηθες σε παχύσαρκες ασθενείς. Γυναίκες μεγαλύτερες των 55 ετών αναπτύσσουν κλινικά σημαντικό λεμφοίδημα σε ποσοστό 22% των περιπτώσεων, ενώ γυναίκες μικρότερες των 55 ετών σε ποσοστό 14% των περιπτώσεων.

Η συχνότητα του λεμφοιδήματος μετά από θεραπεία καρκίνου του μαστού ποικίλει ανά περιόδους.

Σημαντικό ρόλο στην πρόληψη έχουν παίξει η πρώιμη διάγνωση της νόσου χάρη στον προ-συμπτωματικό έλεγχο και η ακόλουθη, με μικρότερες χειρουργικές επεμβάσεις, θεραπευτική αγωγή.

Θεραπεία

Υπάρχει σύγχυση στον τρόπο αντιμετώπισης του λεμφοιδήματος. Υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που προτείνουν ακόμα και χειρουργική αντιμετώπιση. Ανάλογα με το στάδιο του λεμφοιδήματος και την ταχύτητα της θεραπευτικής αντιμετώπισης προκύπτουν τα αποτελέσματα. Ακόμα και όταν δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί ολοκληρωτικά, υπάρχουν πολλοί θεραπευτικοί τρόποι που μπορούν να το ελέγξουν και να το περιορίσουν επιτυγχάνοντας ένα καλό αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα, ενώ απαλλάσσουν τον ασθενή από πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους.

Η θεραπεία περιλαμβάνει συνδυασμό μηχανημάτων φυσικοθεραπείας, λεμφικής παροχέτευσης, επίδεσης, ασκήσεων και φροντίδα του δέρματος.

Διαβάστε επίσης:

Χαμηλά αιμοπετάλια: Με ποιες παθήσεις συνδέονται

Δύο νέες φαρμακευτικές θεραπείες στη μάχη κατά του λεμφώματος