Ελπιδοφόρα νέα για ασθενείς με καρκίνο μαστού

Θετικά αποτελέσματα εμφανίζουν ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του μαστού οι οποίοι έλαβαν θεραπεία με everolimus.

Το everolimus σε συνδυασμό με την εξεμεστάνη παρέτεινε τη συνολική επιβίωση, το δευτερεύον καταληκτικό σημείο της μελέτης, κατά 4,4 μήνες σε σύγκριση με την εξεμεστάνη ως μονοθεραπεία, χωρίς όμως να φτάσει το όριο της στατιστικής σημαντικότητας.

Η μέση συνολική επιβίωση στο σκέλος του everolimus ήταν 31 μήνες - η μεγαλύτερη αναφερόμενη έως σήμερα σε μελέτη Φάσης ΙΙΙ για τον ορμονοθετικό (HR+) προχωρημένο καρκίνο του μαστού έπειτα από θεραπεία με Μη Στεροειδείς Αναστολείς Αρωματάσης (NSAI)

Τα αποτελέσματα για το πρωτεύον καταληκτικό σημείο έδειξαν ότι το everolimus, σε συνδυασμό με εξεμεστάνη, υπερδιπλασιάζει την επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου, δημιουργώντας τη βάση για τις περισσότερες από 80 παγκόσμιες εγκρίσεις, συμπεριλαμβανομένης της πιο πρόσφατης στην Ιαπωνία.

Τα αποτελέσματα, παρουσιάστηκαν πρόσφατα, στο 9ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Καρκίνου του Μαστού (EBCC-9) στη Γλασκόβη, Σκοτία, αποτελέσματα κλινικής μελέτης Φάσης ΙΙΙ του everolimus (Afinitor®), με την ονομασία BOLERO-2, για την συνολική επιβίωση σε ασθενείς με HR+/HER2- προχωρημένο καρκίνο του μαστού.

«Η μελέτη BOLERO-2 δείχνει ότι η θεραπεία με everolimus, σε συνδυασμό με εξεμεστάνη, δρα εναντίον πολλαπλών στοχευμένων μονοπατιών, για να επιβραδύνει την εξέλιξη του ορμονοθετικού προχωρημένου καρκίνου του μαστού, ακόμα και μεταξύ ασθενών οι οποίες παρουσίασαν εξέλιξη της νόσου ενόσω βρίσκονταν σε θεραπεία ή εντός 12 μηνών κατόπιν ολοκλήρωσης συμπληρωματικής θεραπείας με μη στεροειδή αναστολέα αρωματάσης,» δήλωσε ο Δρ. Gabriel Hortobagyi, Καθηγητής, Τμήμα Ιατρικής Ογκολογίας Μαστού, Κέντρο Καρκίνου MD Anderson, Πανεπιστήμιο του Τέξας. «Αυτή η διπλή προσέγγιση αφενός επεκτείνει τα οφέλη της ενδοκρινικής θεραπείας, αφετέρου παρατείνει το διάμεσο χρόνο, έως ότου η ασθενής χρειασθεί χημειοθεραπεία, γεγονός που μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στις ασθενείς που ζουν με τη νόσο.»

Τα τελικά αποτελέσματα στη συνολική επιβίωση αξιολογήθηκαν ως τμήμα μιας προοπτικά σχεδιασμένης ανάλυσης του δευτερεύοντος καταληκτικού σημείου. Οι πιο συχνές Βαθμού 3-4 ανεπιθύμητες ενέργειες (συχνότητα >= 2%) ήταν στοματίτιδα, λοιμώξεις, υπεργλυκαιμία, κόπωση, δύσπνοια, πνευμονίτιδα και διάρροια.

Το everolimus είναι ο πρώτος και μοναδικός αναστολέας της mTOR που έχει εγκριθεί για τη θεραπεία του HR+/HER2- προχωρημένου καρκίνου του μαστού. Είναι εγκεκριμένο ως Afinitor σε περισσότερες από 80 χώρες για τη θεραπεία των γυναικών με HR+/HER2- προχωρημένο καρκίνο του μαστού, συμπεριλαμβανομένης της πιο πρόσφατης έγκρισης στην Ιαπωνία. Οι ειδικές ενδείξεις ποικίλουν ανά χώρα.

Ο προχωρημένος καρκίνος του μαστού συμπεριλαμβάνει τον μεταστατικό καρκίνο του μαστού (στάδιο IV) και τον τοπικά προχωρημένο καρκίνο του μαστού (στάδιο ΙΙΙ). Ο μεταστατικός καρκίνος του μαστού αποτελεί την πιο σοβαρή μορφή της νόσου και εμφανίζεται όταν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε άλλα σημεία του σώματος, όπως ο εγκέφαλος, τα οστά ή το ήπαρ. Ο τοπικά προχωρημένος καρκίνος του μαστού εμφανίζεται, όταν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες και/ή σε άλλους ιστούς της περιοχής του μαστού, αλλά όχι σε απομακρυσμένα σημεία του σώματος.

Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες με μεταστατικό καρκίνο του μαστού έχουν προσδόκιμο επιβίωσης περίπου 18-36 μήνες έπειτα από τη διάγνωση και η μέση επιβίωση των γυναικών με σταδίου ΙΙΙ νόσο είναι μικρότερη από πέντε χρόνια. Η υπερενεργοποίηση του μονοπατιού PI3K/AKT/mTOR έχει συσχετισθεί με την εξέλιξη της νόσου στις γυναίκες με προχωρημένο καρκίνο του μαστού.

Περίπου το 70% όλων των διηθητικών καρκίνων του μαστού είναι ορμονοθετικοί (HR+) τη στιγμή της διάγνωσης. Ο HR+ προχωρημένος καρκίνος του μαστού είναι ο πιο συχνός τύπος καρκίνου προχωρημένου καρκίνου του μαστού, με 220.000 ασθενείς να υπολογίζεται ότι διαγιγνώσκονται ετησίως σε όλο τον κόσμο. Ο HR+ προχωρημένος καρκίνος του μαστού χαρακτηρίζεται από όγκους με θετικούς ορμονικούς υποδοχείς, μία ομάδα καρκίνων που εκφράζουν υποδοχείς συγκεκριμένων ορμονών όπως τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη.