ΥΓΕΙΑ

Ό,τι πρέπει να γνωρίζετε για τη λεύκη

Η γνωστή στους περισσότερους λεύκη είναι μία πάθηση που καταστρέφει τα μελανοκύτταρα, τα κύτταρα δηλαδή που παράγουν τη μελανίνη, η οποία δίνει χρώμα στο δέρμα, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται άσπρα στίγματα ή κηλίδες σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος.

 

Ό,τι πρέπει να γνωρίζετε για τη λεύκη

Η γνωστή στους περισσότερους λεύκη είναι μία πάθηση που καταστρέφει τα μελανοκύτταρα, τα κύτταρα δηλαδή που παράγουν τη μελανίνη, η οποία δίνει χρώμα στο δέρμα, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται άσπρα στίγματα ή κηλίδες σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος.

Οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν τα αίτια που προκαλούν τη συγκεκριμένη πάθηση, ωστόσο η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι πρόκειται για αυτοάνοση νόσο.

Συγκεκριμένα, το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει αντισώματα που στρέφονται κατά των μελανοκυττάρων.

Η λεύκη μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες, προσβάλλει εξίσου γυναίκες και άνδρες και από 1 έως 2% στο σύνολο του πληθυσμού. Παγκοσμίως υπολογίζεται ότι πάσχουν από λεύκη 40 έως 50 εκατομμύρια ανθρώπων.

Δείτε 10 αλήθειες για τη λεύκη, που ίσως δεν γνωρίζατε:

1. Η λεύκη δεν είναι μεταδοτική.

2. Η λεύκη δεν απειλεί τη ζωή του πάσχοντος.

3. Η λεύκη είναι μια νόσος όπου το δέρμα και οι τρίχες χάνουν το χρώμα τους.

4. Στη λεύκη, τα μελανοκύτταρα που δίνουν χρώμα στο δέρμα και τις τρίχες καταστρέφονται.

5. Εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως έχουν λεύκη. Οι μισοί σχεδόν από αυτούς εμφανίζουν λεύκη πριν τα 21 έτη τους.

6. Οι ασθενείς με λεύκη πρέπει να προστατεύουν το δέρμα τους από τον ήλιο, διότι καίγεται πολύ εύκολα, ενώ ένα έγκαυμα μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση.

7. Πολλοί ασθενείς εμφανίζουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, δεν κάνουν φίλους και αναπτύσσουν κατάθλιψη.

8. Οι ασθενείς με λεύκη δεν πρέπει να κάνουν τατουάζ, διότι αργότερα μπορεί να εμφανίσουν λεύκη στο σημείο.

9. Οι κηλίδες της λεύκης μπορεί να καλυφθούν με διαφόρους τρόπους, μεταξύ αυτών είναι και τα self-tanner που περιέχουν dihydroxyacetone.

10. Δεν έχει κατανοηθεί πλήρως ο μηχανισμός αντίδρασης του οργανισμού. Ίσως είναι αυτοάνοσος, οπότε ο οργανισμός θεωρεί ως «ξένα» τα μελανοκύτταρά του, με αποτέλεσμα να τους επιτίθεται και να τα καταστρέφει, μπορεί, ωστόσο να είναι και νευροτοξικός.