Μισοφωνία: Όταν συγκεκριμένοι ήχοι σας... τρελαίνουν
Μισοφωνία... Πραγματική διαταραχή ή τυχαία συμπτώματα; Τη «μισοφωνία» το μίσος, δηλαδή, για συγκεκριμένους ήχους πρωτοπεριέγραψε το 2002 οι επιστήμονες Μάργκρετ και Πάουελ Τζάστεμποφ από το Πανεπιστήμιο Έμορι, στην Ατλάντα.
«Δεν το αντέχω, όταν ακούω κάποιον να μασουλάει ποπ κορν με το στόμα ανοιχτό. Εννοώ ότι πραγματικά δεν το αντέχω», γράφει στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο δρ Barron H. Lerner, καθηγητής Ιατρικής και Πληθυσμικής Υγείας στο Ιατρικό Κέντρο Langone του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
«Πάσχω από μισοφωνία, μία διαταραχή κατά την οποία ορισμένοι ήχοι προκαλούν εκρήξεις οργής ή αηδίας. Παρότι περιγράφηκε σχετικά πρόσφατα, η μισοφωνία έχει γίνει δεκτή με ενθουσιασμό από ιστοσελίδες, σελίδες στο facebook και συνέδρια, όπου καταφθάνουν στρατιές από απελπισμένους ασθενείς.
Βέβαια, πολλοί είναι οι ειδικοί που αμφισβητούν την ύπαρξή της, υποστηρίζοντας ότι με το να την «ονοματίζουμε» ασχολούμαστε υπερβολικά με μία σειρά από συμπτώματα τα οποία δεν είναι και τόσο σοβαρά.
Το 2013, μία ολλανδική μελέτη προσδιόριζε ως συχνότερα ενοχλητικούς ήχους αυτούς που κάνουμε όταν τρώμε, τους ήχους της αναπνοής και τους ήχους των χεριών.
Οι αντιδράσεις της μισοφωνίας κυμαίνονται από εκνευρισμό και αηδία έως έξαλλη οργή που μερικές φορές εκδηλωνόταν με λεκτική ή και σωματική επίθεση σε όποιον τους προκαλούσε.
Τα πρώτα επιστημονικά ευρήματα υποδηλώνουν ότι αιτία της μισοφωνίας είναι η υπερσυνδεσιμότητα ανάμεσα στο ακοολογικό και στο μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου, ένα τμήμα του που ευθύνεται για την παραγωγή συναισθημάτων.
Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες μελέτες που συνδέουν τη μισοφωνία με προβλήματα ψυχικής υγείας όπως η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και το σύνδρομο του μετατραυματικού στρες. Βέβαια, υπάρχουν και πάσχοντες που δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα ψυχικής υγείας.
Στην ιστοσελίδα www.misophonia.com υπάρχουν αρκετές ιδέες που μπορεί να βοηθήσουν τους «ασθενείς».
Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπισή της είναι να προσπαθήσει ο πάσχων να καταλάβει γιατί τον ενοχλεί τόσο πολύ ένας συγκεκριμένος θόρυβος και στη συνέχεια να κάνει ό,τι μπορεί για να τιθασεύσει τις αντιδράσεις του.
Σε αυτό μπορεί να βοηθήσει η γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία, κατά την οποία οι ασθενείς μαθαίνουν να αποσπούν την προσοχή τους ή να «μπλοκάρουν» την ακοή τους, ενώ και η απομάκρυνση από την πηγή του ήχου επίσης μπορεί να βοηθήσει.
