Ένα συγκλονιστικό γράμμα που πρέπει όλοι να διαβάσουμε

Όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος, δεν προσευχόμουν να γεννήσω έναόμορφο μωρό. Αυτό ίσως το ονειρευόμουν, αλλά το μόνο πράγμα που με απασχολούσεήταν να γεννήσω ένα υγιές παιδί. Έτρεμα στη σκέψη ότι μπορεί το μωράκι μου ναείχε αυτισμό, σπαστικότητα, νοητική στέρηση.

Έτρεμα, γιατί έχω ζήσει από κοντάτον πόνο της μάνας που κλαίει μερόνυχτα για τον ρατσισμό που δέχεται το παιδάκιτης. Οικογένειες διαλύονται γιατί δεν αντέχουν το βάρος... Παιδιά ζουν σανμπαλάκια, πότε στο ένα ίδρυμα και πότε στο άλλο γιατί δεν τα δέχονται στασχολεία.

Άνθρωποι τους συμπεριφέρονται σαν μιάσματα, σχεδόν τους φοβούνται καιτους απεχθάνονται...

Κάθε φορά που συναντώ μαμάδες με αυτιστικά παιδάκια,διαλύομαι. Πώς να περιγράψεις τον πόνο τους; Πώς να τον νιώσεις τη στιγμή πουτο δικό σου παιδί χαίρει άκρας υγείας, παίζει με τα υπόλοιπα παιδάκια στηνπαιδική χαρά, πάει καθημερινά στο σχολείο...

Αυτές οι μαμάδες, είναι σύγχρονες ηρωίδες και σε αυτές τιςμαμάδες είναι αφιερωμένο το σημερινό μου post.

Αυτό που θα διαβάσετε, είναι το γράμμα που έγραψε η Κατερίναγια την καλή της φίλη που αγωνίζεται να μεγαλώσει αξιοπρεπώς το αυτιστικό παιδίτης. Η Κατερίνα δεν είναι δημοσιογράφος, ούτε συγγραφέας. Όμως θα εκπλαγείτε μετο συγκινητικό γράψιμό της, με την αληθινή της γραφή που ξεχειλίζει σεπεριγραφικότητα και συναίσθημα.

Διαβάστε το συγκινητικό γράμμα στο mothersblog.gr