Ξανθός: Η υγεία είναι επένδυση - Πρόταση να μετατραπεί η Κρήτη σε περιφέρεια-πρότυπο στην ΠΦΥ

Της Νατάσσας Ν. Σπαγαδώρου

Και καθώς τελευταία γίνεται μεγάλη κουβέντα για την ΠΦΥ και από που θα ξεκινήσουν οι 75 πρώτες (από τις 239 συνολικά) Τοπικές Μονάδες Υγείας, η ομιλία του κ. Ξανθού έβγαλε και είδηση. Φυσικά μην ξεχνάμε, ότι τόσο ο κ. Ανδρέας Ξανθός, όσο και ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης, έλκουν την καταγωγή τους από την Κρήτη.

Στην παρέμβασή του ο υπουργός Υγείας, για ακόμη μία φορά, αναφέρθηκε με έμφαση στις πολιτικές της κυβέρνησης, που θα απαλύνουν σε μεγάλο βαθμό τις κοινωνικές ανισότητες, θα περιορίσουν τη φτώχεια και θα δώσουν πνοή στον κοινωνικό ιστό. Άλλωστε όπως υπογράμμισε, «η επένδυση στην Υγεία είναι μια επένδυση στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στην κοινωνική ασφάλεια και συνοχή, στον περιορισμό της φτώχειας και των ανισοτήτων, στην ενδυνάμωση του Κοινωνικού Κράτους και της Δημοκρατίας».

Υπέρβαση της λιτότητας

Έτσι, για την ενδυνάμωση και βιωσιμότητα των Συστημάτων Υγείας είναι αναγκαίες οι διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, αλλά πάνω απ’ όλα, είναι αναγκαία η υπέρβαση της λιτότητας και των οικονομικών εμποδίων στην καθολική κάλυψη, στην ΠΦΥ και στη Δημόσια Υγεία, όπως είπε.

Η υγεία επανέλαβε, είναι ένα βαθειά πολιτικό ζήτημα, καθώς και ένα πεδίο αναπτυξιακών πρωτοβουλιών και προοπτικών με πέντε βασικούς άξονες:

1. Στήριξη της απασχόλησης και αντιστροφή του brain drain

2. Προώθηση της έρευνας – καινοτομίας και των κλινικών μελετών, μέσω συνεργειών ανάμεσα στο Πανεπιστημιο, στα Ερευνητικά Ιδρύματα και στο ΕΣΥ .

3. Συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε θέματα πρόληψης και Δημόσιας Υγείας που συμβάλλουν στην «υγειονομική ασφάλεια» της κοινωνίας και αναβαθμίζουν το τουριστικό μας «προϊόν» .

4. Συμβολή του φαρμάκου ( παραγωγή γενοσήμων , επεξεγασία φαρμακευτικών φυτών και φαρμακευτικής κάνναβης ) στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας

5. Ιατρικός τουρισμός.

Αναλυτικά η παρέμβαση του υπουργού Υγείας, έχει ως εξής:

Παρέμβαση Υπουργού Υγείας Α.Ξανθού

«Η συζήτηση για την ανάπτυξη δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο σε οικονομικά μεγέθη και δημοσιονομικούς δείκτες αλλά είναι ανάγκη να συμπεριλάβει ποιοτικούς στόχους που αφορούν την γενικότερη ευζωία των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων κορυφαία σημασία έχει το καλό επίπεδο υγείας του πληθυσμού.

Οι στόχοι του ΟΗΕ και του ΠΟΥ αναγνωρίζουν ότι η υγεία των ανθρώπων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την «υγεία» των κοινωνιών και του πλανήτη και υποστηρίζουν ένα μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης το οποίο λαμβάνει υπ’ όψιν του την ανθρώπινη και την κοινωνική πρόοδο.

Η κρίση συνδέεται με κοινωνικό αποκλεισμό

- Όπως έχει διατυπωθεί στο γνωστό εμβληματικό ορισμό του ΠΟΥ «Υγεία δεν είναι απλά η έλλειψη ασθένειας ή αναπηρίας αλλά η κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας». Με αυτή την έννοια, η διατήρηση και προαγωγή της Υγείας που αποτελεί ένα θεμελιώδες ανθρώπινο και κοινωνικό δικαίωμα, δεν είναι μόνο ζήτημα καλών υπηρεσιών περίθαλψης αλλά υπόθεση διατομεακής και διεπιστημονικής προσέγγισης και συνολικού κυβερνητικού σχεδιασμού δημόσιων πολιτικών που παρεμβαίνουν προληπτικά και αποτρεπτικά στους κοινωνικούς προσδιοριστές της αρρώστιας και στους μείζονες παράγοντες κινδύνου, όπως για παράδειγμα η ανεργία, η εργασιακή ανασφάλεια, η φτωχοποίηση και ο κοινωνικός αποκλεισμός, η έλλειψη αξιοπρεπών συνθηκών στέγασης, διαβίωσης και υγιεινής, τα εργατικά ατυχήματα, τα τροχαία δυστυχήματα, η περιβαλλοντική κρίση, το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, η κακή διατροφή και η παχυσαρκία, η έλλειψη σωματικής άσκησης, οι ψυχικές διαταραχές, η τοξικοεξάρτηση, το κάπνισμα, η κατάχρηση αλκοόλ κλπ. Είναι προφανές ότι για να αντιμετωπιστούν αυτά τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα χρειάζονται διατομεακές πολιτικές με έμφαση στην κοινωνική προστασία και συνοχή αλλά και στην κοινωνική αναδιανομή.

- Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη η συσχέτιση ανάμεσα στην οικονομική κρίση και στην ευαλωτότητα και ψυχοσωματική νοσηρότητα των ανθρώπων, ειδικά των πιο οικονομικά αδύναμων και περιθωριοποιημένων στρωμάτων της κοινωνίας. Ακριβώς γι’ αυτό, απαιτείται μια πολιτική υγείας με προτεραιότητα τη στήριξη των αδύναμων και ευπαθών ομάδων και με στόχο τη μείωση των ανισοτήτων, που ειδικά στον τομέα της Υγείας είναι ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά απαράδεκτες και αντιστρατεύονται τις θεμελιώδεις αρχές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και της Διακήρυξης «Υγεία για όλους» της Αλμα-Άτα.

Μεροληπτούμε υπέρ του δημόσιου τομέα

- Στην Ελλάδα, έχοντας βιώσει με τραυματικό τρόπο τις παρενέργειες των νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών και των μέτρων λιτότητας ιδιαίτερα στο χώρο της Δημόσιας Περίθαλψης και του Κοινωνικού Κράτους, υλοποιούμε εδώ και δύο χρόνια, ένα διαφορετικό πολιτικό σχέδιο στο χώρο της Υγείας: καθολική κάλυψη του πληθυσμού, «μεροληψία» υπέρ του δημόσιου συστήματος υγείας, «ηθικοποίηση» του συστήματος και βελτίωση της διακυβέρνησης του, περιορισμός της «παθητικής ιδιωτικοποίησης» του ΕΣΥ και της δυσβάστακτης οικονομικής επιβάρυνσης των πολιτών με ιδιωτικές (out off pocket) πληρωμές, μεταρρύθμιση της ΠΦΥ, προτεραιότητα στην πρόληψη και στη Δημόσια Υγεία, ανθρωποκεντρική φροντίδα με έμφαση στα δικαιώματα των ασθενών. Αυτή κατά την άποψη μας είναι η πολιτική απάντηση στην κρίση του Συστήματος Υγείας, στις ανισότητες πρόσβασης, στην αρνητική πορεία των δεικτών υγείας του πληθυσμού, καθώς και στο αίτημα των σύγχρονων κοινωνιών για υγειονομική ασφάλεια, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή της διακινδύνευσης και των πολλαπλών προκλήσεων (διατροφικά σκάνδαλα, λοιμώδη νοσήματα, επιδημίες, προσφυγικά-μεταναστευτικά ρεύματα, κλιματική αλλαγή, αντιεμβολιαστικό κίνημα κλπ).

- Η Υγεία για την ελληνική κυβέρνηση είναι ένα προνομιακό πεδίο άρσης ανισοτήτων, κατοχύρωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κοινωνικής αναδιανομής και δίκαιης ανάπτυξης. Είναι ένα πεδίο που τηρήθηκαν στο ακέραιο οι βασικές πολιτικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης ( καθολική κάλυψη, προτεραιότητα στο ΕΣΥ, «ηθικοποίηση» του Συστήματος Υγείας) αλλά και ένας τομέας που εξασφαλίζεται η κοινωνική ανταποδοτικότητα των αυξημένων φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων των πολιτών.

Αλλαγές και μεταρρυθμίσεις

- Είναι προφανές ότι για την ενδυνάμωση και βιωσιμότητα των Συστημάτων Υγείας είναι αναγκαίες οι διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, αλλά πάνω απ’ όλα, είναι αναγκαία η υπέρβαση της λιτότητας και των οικονομικών εμποδίων στην καθολική κάλυψη, στην ΠΦΥ και στη Δημόσια Υγεία.

Το ζητούμενο πλέον είναι, μέσα από ένα πλέγμα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων στη Διοίκηση του Συστήματος Υγείας, στην οργάνωση των νοσοκομείων, στην ηλεκτρονική διακυβέρνησή τους, στη φαρμακευτική πολιτική, στην ιατρική εκπαίδευση –μετακπαίδευση, στη βιώσιμη χρηματοδότηση του ΕΣΥ και του ΕΟΠΥΥ, να διασφαλιστεί ότι η Υγεία θα είναι προνομιακός χώρος κάλυψης περισσότερων κοινωνικών αναγκών, κατοχύρωσης και διεύρυνσης ζωτικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ποιoτικής και ανθρωποκεντρικής φροντίδας, εδραίωσης κλίματος ασφάλειας στους πολίτες και τους επισκέπτες της χώρας, εργασιακών ευκαιριών για τους νέους γιατρούς και τους άλλους επαγγελματίες υγείας περιορίζοντας δραστικά το επιστημονικό brain drain.

Διαβάστε ακόμη:

Η ανάγκη για το νέο ΕΣΥ, η Γ' Αξιολόγηση & το δημοσιονομικό στοίχημα του Ανδρέα Ξανθού