Χρόνια νεφρική νόσος: Η συστηματική άσκηση συμβάλλει στην βελτίωση δεικτών σωματικής επάρκειας

Ο Δρ. Σακκάς ασχολείται με την άσκηση στους Ασθενείς με Χρόνια Νεφρική Νόσο από το 1997, έχει δημοσιεύσει πάνω από 110 μελέτες στο γνωστικό πεδίο «άσκηση σε κλινικούς πληθυσμούς», ενώ έχει βραβευτεί από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Νευρολογικών Συλλόγων για την συνεισφορά του στα νοσήματα του Εγκεφάλου.

Ο Δρ. Γεώργιος Σακκάς είναι μέλος ΔΕΠ του ΤΕΦΑΑ, του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και επισκέπτης καθηγητής στο Cardiff Metropolitan University στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Χρόνια Νεφρική Νόσος (ΧΝΝ) σύμφωνα με όσα τονίζει στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, αποτελεί παγκοσμίως ένα δημόσιο πρόβλημα υγείας. Πρόκειται για μία νόσο που εξελίσσεται σιωπηλά με αυξανόμενα κρούσματα κατά τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες προκαλώντας ανησυχία για την τάση της νόσου να εξελιχθεί σε ανερχόμενη επιδημία. Στην Ελλάδα ο επιπολασμός της νόσου έχει τριπλασιαστεί τις τελευταίες δεκαετίες ενώ υπάρχουν πάνω από 50.000 ασθενείς με ΧΝΝ ενώ το 2018 καταγράφηκαν 11.220 ασθενείς που υποβάλλονταν σε αιμοκάθαρση σε 183 κέντρα αιμοκάθαρσης (δημόσια και ιδιωτικά), 713 ασθενείς που υποβάλλονταν σε περιτοναϊκή κάθαρση σε 33 μονάδες περιτοναϊκής κάθαρσης δημοσίων νοσοκομείων και 2.651 μεταμοσχευμένοι σε 5 μεταμοσχευτικά κέντρα. Από τα 183 κέντρα αιμοκάθαρσης, τα 93 (50,8%) είναι σε δημόσια νοσοκομεία και τα άλλα 90 (49,2%) σε ιδιωτικές κλινικές και Μονάδες χρόνιας Αιμοκάθαρσης. Σε αυτό τον πληθυσμό παρατηρούνται περίπου 100 θάνατοι ανά 1000 ασθενείς τον χρόνο ενώ πάνω από το 80% των θανάτων οφείλονται σε καρδιαγγειακά νοσήματα.

Η ΧΝΝ είναι μια από τις πιο «ακριβές» νόσους για το σύστημα υγείας και γενικά το κοινωνικό σύνολο. Οι δαπάνες για τη νοσηλεία και θεραπεία των 11.220 ασθενών με ΧΝΝ που υπόκεινται σε θεραπεία αιμοκάθαρσης, απορροφούν περίπου το 3% του ελληνικού προϋπολογισμού της υγείας. Οι ασθενείς με ΧΝΝ, σύμφωνα με τον ίδιο, έχουν χαμηλή ικανότητα για άσκηση και γενικότερα για σωματική δραστηριότητα ενώ τα προβλήματα που σχετίζονται με την λειτουργικότητα των μυών, την σωματική επάρκεια και τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας μειώνονται σημαντικά με κάθε χρόνο της νόσου. Οι ασθενείς σε τελικό στάδιο ΧΝΝ που υπόκεινται σε θεραπεία αιμοκάθαρση έχουν ακόμα περισσότερο μειωμένη σωματική δραστηριότητα και αισθάνονται έντονη κόπωση σε σχέση με τους υγιείς της ίδιας ηλικίας και φύλου. Το γεγονός αυτό έδωσε το έναυσμα για τις πρώτες προσπάθειες βελτίωσης της καρδιαγγειακής υγείας, της σωματικής δραστηριότητα, της καθημερινής λειτουργικότητας και κατά επέκταση της ποιότητα της ζωής των ασθενών με ΧΝΝ όπως διαφαίνεται και από την πληθώρα μελετών σε θέματα άσκησης και ποιότητας ζωής των νεφροπαθών. Υπάρχει εκτεταμένη βιβλιογραφία που εξετάζει την επίδραση της συστηματικής άσκησης σε ασθενείς με ΧΝΝ με πρωτεργάτες Έλληνες και ξένους επιστήμονες.

Ο κ. Σακκάς μας συνοψίζει, λέγοντας ότι η συστηματική άσκηση από εξειδικευμένους επαγγελματίες της άσκησης (απόφοιτοι ΤΕΦΑΑ) συμβάλλει στην βελτίωση δεικτών σωματικής επάρκειας, συνολική αύξηση της σωματικής δραστηριότητας και της βελτίωσης της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής στους ενήλικες ασθενείς με ΧΝΝ. Επιπλέον η αυξημένη σωματική δραστηριότητα συμβάλλει στην συναισθηματική και ψυχική υγεία των ασθενών με ΧΝΝ. Για να καταλήξει τονίζοντας:

«Τα προγράμματα άσκησης είτε σε πρώιμα στάδια της ΧΝΝ είτε σε προχωρημένη ΧΝΝ προσφέρουν πολλά οφέλη στους συμμετέχοντες και μειώνουν την νοσηρότητα και θνητότητα». Συνεχίζει ο κ. Σακκάς λέγοντας ότι οι μελέτες για την επίδραση της ενδοσυνεδριακής άσκηση έχουν δείξει ότι είναι ασφαλής και πολύ επωφελής για τους ασθενείς με ΧΝΝ ενώ τα άτομα αυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται λιγότερο ως «ασθενείς» και «να ενθαρρύνονται να διαδραματίζουν πιο ενεργό ρόλο στην υγεία τους μιας και ταλαιπωρούνται έντονα από τα συμπτώματα και τις παρενέργειες που συνδέονται με την ΧΝΝ». Κλείνοντας, ο κ. Σακκάς συστήνει το Νεφρολογικό επιστημονικό προσωπικό των μονάδων και κλινικών να υποστηρίξουν όλες τις δράσεις και παρεμβάσεις βελτίωσης της υγείας και της σωματικής επάρκειας των ασθενών τους ενθαρρύνοντας τους αρχικά να κινούνται περισσότερο στον ελεύθερο τους χρόνο. Η άσκηση είναι φάρμακο και πρέπει δίνεται σε όλους όσους την έχουν ανάγκη…και από ό,τι φαίνεται μάλλον είμαστε πολλοί, σημειώνει επίσης.

(ΑΠΕ-ΜΠΕ)