ΑΚΟΣ: Ποιότητα και λειτουργικότητα μετά την αποθεραπεία για τον ογκολογικό ασθενή

«Πλέον είμαστε περισσότερο αποτελεσματικοί στην αποθεραπεία του ογκολογικού ασθενούς αλλά στο να του προσφέρουμε την ειδική φροντίδα που απαιτείται, για μία καθημερινότητα με ποιότητα και λειτουργικότητα μετά την αποθεραπεία του. Οι θεραπευτικές μέθοδοι, λειτουργούν συνεργατικά. Η εξέλιξη της Ακτινοθεραπείας και η εφαρμογή νέων προηγμένων τεχνικών, έχει συμβάλει στην επιτυχή ακτινοβόληση του καρκινικού όγκου για την εξάλειψή του, με σημαντική μείωση των παρενεργειών» πρόσθεσε.

Όχι στους απρόσωπους θαλάμους νοσοκομείων

Στον ρόλο της αρχιτεκτονικής στην ολιστική φροντίδα καρκινοπαθών, εστίασαν στην ομιλία τους, οι φοιτήτριες της σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ε.Μ.Π Βασιλική Καρπούζη και Βασιλική Κατή, παρουσιάζοντας την ερευνητική εργασία που εκπόνησαν.

Όπως επισήμαναν ο καρκίνος είναι μία νόσος «ιατρικοποιημένη», που αντιμετωπίζεται σε ψυχρούς και απρόσωπους θαλάμους νοσοκομείων, «μια φυλακή που προσπαθεί να σώσει σωματικά αλλά που σκοτώνει ψυχικά». Ωστόσο, ο ογκολογικός ασθενής δεν είναι «μηχανή» που χρήζει αποκατάστασης: έχει ανάγκη ανθρωποκεντρικών δομών που θα προσφέρουν ανακούφιση και ταχύτερη ανάρρωση, ενός οικείου περιβάλλοντος που θα ελαττώνει το άγχος και την κατάθλιψή του αλλά και των φροντιστών του, θα βελτιώνει την ποιότητα επικοινωνίας τους, την ψυχική και νοητική υγεία του, την ποιότητα του ύπνου, θα μειώνει τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις αλλά και τη διάρκεια και το κόστος νοσηλείας του.

Οι ερευνήτριες, επεσήμαναν την ανάγκη, οι θεραπευτικοί χώροι να είναι μακριά από τον θόρυβο της πόλης, στη φύση ή σε ήσυχες γειτονιές, με παράθυρα, μπαλκόνια, με δωμάτια ηλιόλουστα και ευάερα, εσωτερικά φυτά, στοιχεία τέχνης, υλικά φυσικά με οικείες υφές, χρώματα σε γήινους και παλ τόνους, τεχνητό φωτισμό σε χαμηλή ένταση και σε ζεστές ή παστέλ αποχρώσεις. Πρέπει να διασφαλίζουν την ανεξαρτησία, τον αυτοέλεγχο, την ασφάλεια και την άνεση, παρέχοντας τη δυνατότητα σε ασθενείς και φροντιστές να επιλέξουν τον βαθμό απομόνωσης ή αντίθετα συναναστροφής και κοινωνικής αλληλεπίδρασης.

Εγκυμοσύνη και καρκίνος

Η χορήγηση συστηματικής θεραπείας στην καρκινοπαθή έγκυο δεν πρέπει να καθυστερεί, υπογράμμισε κατά την ομιλία του ο Ογκολόγος Παθολόγος δρ Ιωάννης Κωτσαντής.

Αν και η εμφάνιση νεοπλασματικής νόσου κατά την εγκυμοσύνη είναι σπάνια (1-2 ανά 1000 εγκυμοσύνες), εκτιμάται ότι τις τελευταίες δεκαετίες παρουσιάζει αύξηση. Ο καρκίνος του μαστού, το μελάνωμα και ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας αποτελούν τους πιο συχνά εμφανιζόμενους καρκίνους κατά την εγκυμοσύνη. Ακολουθούν σε συχνότητα οι αιματολογικές κακοήθειες.

Αναφορικά με τον απεικονιστικό έλεγχο στο πλαίσιο διάγνωσης και σταδιοποίησης της νόσου, απαγορεύονται αξονικές και μαγνητικές τομογραφίες με σκιαγραφικά μέσα, ενώ επιτρέπεται εφόσον κριθεί αναγκαίο η μαγνητική τομογραφία χωρίς σκιαγραφικό, η ακτινογραφία θώρακα και η μαστογραφία με ακτινοπροστασία της κοιλιακής χώρας. Το υπερηχογράφημα αποτελεί το προτιμότερο διαγνωστικό μέσο. Αυτό που ενδεχομένως επηρεάζει αρνητικά την πρόγνωση ασθενών με καρκίνο κατά την κύηση, είναι η καθυστερημένη διάγνωση λόγω υποεκτίμησης συμπτωμάτων και παθολογικών ευρημάτων αλλά και οι διαγνωστικές δυσκολίες που προκύπτουν λόγω εγκυμοσύνης. Διεπιστημονικές ομάδες αναλαμβάνουν την παρακολούθηση της εγκύου, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες διεθνών ιατρικών εταιρειών. Η ασθενής πρέπει να παρακολουθείται εβδομαδιαίως και από τον γυναικολόγο της και να υποβάλλεται σε εβδομαδιαίο υπερηχολογικό έλεγχο του κυήματος.

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες της χημειοθεραπείας τόσο για την έγκυο ασθενή όσο και για το έμβρυο εξαρτώνται από παράγοντες όπως η εβδομάδα κύησης, η διάρκεια της θεραπείας, το δασολογικό σχήμα και το είδος της θεραπείας. Συστήνονται τα εβδομαδιαία σχήματα χορήγησης για πιο στενή παρακολούθηση των εγκύων ασθενών. Εκτός από τα κυτταροτοξικά φάρμακα, κατά την εγκυμοσύνη συστήνεται η αποφυγή χορήγησης ανοσοθεραπείας, ορμονοθεραπείας και στοχευτικών θεραπειών και ειδικά αναστολών τυροσινικών κινασών.

Ανοσοθεραπεία και καρκίνος του πνεύμονα

Η ανοσοθεραπεία στον καρκίνο του πνεύμονα, έχει οδηγήσει σε παράταση της συνολικής επιβίωσης των ασθενών με ευνοϊκό προφίλ τοξικότητας, βελτιώνοντας την ποιότητας ζωής τους, γι' αυτό και χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο σε συμπαγείς όγκους, τόνισε ο Παθολόγος-Ογκολόγος δρ Θεόδωρος Κ. Τέγος.

Ωστόσο, διευκρίνισε ότι δεν επωφελούνται όλοι οι ασθενείς ενώ επιβάλλεται λελογισμένη χρήση της γιατί ασκεί μεγάλη οικονομική πίεση στα συστήματα υγείας. Όπως υπογράμμισε αν και η ανοσοθεραπεία αρχικά εφαρμόστηκε μόνο σε μεταστατικούς καρκίνους παρατηρείται σταδιακή μετατόπιση σε επικουρικό και νεοεπικουρικό στάδιο. Η ανοσοθεραπεία έχει διαφορετικό προφίλ τοξικότητας από της χημειοθεραπείας. Είναι καλύτερα ανεκτή από την πλειονότητα των ασθενών, ειδικότερα μεγάλης ηλικίας, αλλά είναι απαραίτητη η στενή παρακολούθηση από τον θεράποντα Ογκολόγο, καθώς μη έγκαιρη διάγνωση ανοσοπαρενεργειών μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο.

Τα τελευταία χρόνια, η εφαρμογή διπλής ανοσοθεραπείας φαίνεται να αποδίδει σε κάποιους ασθενείς, ωστόσο, ο συνδυασμός με χημειοθεραπεία, έστω και για λίγους κύκλους, μοιάζει προς ώρας επικρατέστερος, αφού μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο αστοχίας που παρατηρείται κατά τους πρώτους έξι μήνες θεραπείας.

Στα οφέλη της ανοσοθεραπείας στην αντιμετώπιση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας αναφέρθηκε ο Ογκολόγος-Παθολόγος δρ Αβραάμ Άσης. Σημείωσε ότι τα νεότερα δεδομένα στο καρκίνο τραχήλου μήτρας είναι εντυπωσιακά καθώς η ανοσοθεραπεία σε συνδυασμό με ή χωρίς χημειοθεραπεία στην αντιμετώπιση της υποτροπιάζουσας ή μεταστατικής νόσου προσφέρει στατιστικά σημαντικό όφελος επιβίωσης και ποιότητα ζωής, όπως αποδείχθηκε σε σχετικές μελέτες που ανακοινώθηκαν στα πρόσφατα συνέδρια ESMO και ASCO.

(ΑΠΕ-ΜΠΕ)