23 χρόνια ΚΕΕΛΠΝΟ: Κοντά στην δημόσια υγεία αλλά και στην προσφυγιά

Ο Πρόεδρος του ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. στην ομιλία του επισήμανε τις δραματικές ομοιότητες που παρουσιάζουν τα προσφυγικά ρεύματα στην Ελλάδα, τόσο την περίοδο 1914-1922 όσο και στις μέρες μας, τις οποίες μάλιστα αδιάψευστοι μάρτυρες ήταν και σχετικές φωτογραφίες.

Ο κ. Γιαννόπουλος σημείωσε με νόημα ότι η ελληνική ψυχή ανταποκρινόμενη στη διαχρονική ευαισθησία, όπως τότε έτσι και σήμερα με έμπρακτο τρόπο αναδεικνύει την ανθρωπιά της. Πτυχή αυτού του μεγαλείου -πρόσθεσε- αποτελεί και η απόφαση αναδοχής του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. για πέντε (5) ορφανά προσφυγόπουλα.
Με την ευκαιρία της εκδήλωσης τιμήθηκαν για τη σημαντική συμβολή τους στην ίδρυση και λειτουργία του Οργανισμού πρώην Υπουργοί και Πρόεδροι του φορέα.

Στην ενδιαφέρουσα ομιλία του ο πρόεδρος του ΚΕΕΛΠΝΟ, έκανε μία σύγκριση των προσφυγικών ρευμάτων στην Ελλάδα το διάστημα 1914 1922 με το σύγχρονο προσφυγικό ρεύμα, και υπογράμμισε με έμφαση, ότι οι Ευρωπαίοι αρχικά πίστεψαν ότι το προσφυγικό είναι πρόβλημα της Ελλάδας και της Ιταλίας αλλά όταν είδαν τους πρόσφυγες στις πλατείες τους, κατάλαβαν ότι είναι και δικό τους πρόβλημα.

Ακόμη, ο πρόεδρος του ΚΕΕΛΠΝΟ ανακοίνωσε ότι το Κέντρο οργανώνει την αναδοχή στην Ελλάδα, 2.500 ορφανών προσφυγόπουλων.

Τα σημαντικότερα σημεία της ομιλίας του κ. Γιαννόπουλου έχουν ως εξής:

«Ο πρώτος επίσημα καταγεγραμμένος διωγμός Ελλήνων από τη Μ. Ασία πραγματοποιήθηκε το 1914. Η εδαφική συρρίκνωση της Οθ. Αυτοκρατορίας (Βαλκανικοί - Α΄ Π.Π.) αφύπνισε τον τουρκικό εθνικισμό, με αποτέλεσμα την ενίσχυση της εχθρότητας κατά μειονοτήτων (Έλληνες & Αρμένιοι). Η μεθόδευση και η έναρξη των διωγμών ξεκίνησε στις αρχές του 1914 με μαζικές μεταναστεύσεις μουσουλμάνων της Σερβίας, της Βουλγαρίας και
της Ελλάδας προς τη Μ.Ασία. Η έναρξη του Α΄ Π.Π. και η εκκένωση περιοχών για στρατιωτικούς λόγους αποτέλεσαν το πρόσχημα εκδίωξης πολλών Ελλήνων της Αν. Θράκης και της Μ.Ασίας (Μάιος 1914). Πριν ξεκινήσει η εκδίωξη των Ελλήνων, είχε προηγηθεί ανθελληνική εκστρατεία στον τουρκικό τύπο και ισχυρή καταπίεση των Ελλήνων (λεηλασίες, δολοφονίες).

Συνολικά, έως και το 1920, είχαν μεταναστεύσει στην Ελλάδα 800.000 άτομα, είτε με δικά τους μέσα είτε με τη βοήθεια του Κράτους. Οι τόποι εγκατάστασης τους ήταν η Αθήνα, ο Πειραιάς, η Θεσσαλονίκη, η Μακεδονία, τα νησιά του Αν. Αιγαίου, η Κρήτη, ο Βόλος, η Πάτρα και τα νησιά του Αργοσαρωνικού . Μετά το τέλος του Α΄Π.Π. (τέλος 1918), δημιουργήθηκε η Πατριαρχική Επιτροπή στην Κωνσταντινούπολη για τον επαναπατρισμό των εκτοπισμένων. Τμηματικά επέστρεψαν αρχικά οι πιο εύποροι και από ορισμένες μόνο περιοχές της Δ. Μ. Ασίας. Ως το τέλος του 1920 είχαν επιστρέψει σχεδόν όλοι στη Μ. Ασία και στην Αν. Θράκη. Οι περισσότεροι επέστρεψαν μετά την απόβαση του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη (Μάιος 1919).

Η μεγαλύτερη μετακίνηση προσφύγων Ελληνικής καταγωγής καταγράφεται μετά την Μικρασιατική Καταστροφή (Αύγουστος 1922). Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν περί τους 1.500.000 πρόσφυγες.

Σήμερα, το πρόβλημα που αναφύεται έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με όλα τα μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα. Το πλέον άδηλο ή ασαφές στοιχείο είναι ο τελικός προορισμός των μεταναστών και προσφύγων. Προορισμός τους είναι ή Ευρώπη ή Κεντρική Ευρώπη ή η Βόρεια Ευρώπη ή κάποια συγκεκριμένη χώρα. Είναι προφανές πως οι Έλληνες έχουν ισχυρές εμπειρίες και βιώματα από μεταναστευτικά
και προσφυγικά ρεύματα και ροές.

Η κρίση δεν εμποδίζει για να επιδείξει ο Έλληνας την ζεστασιά του και την αλληλεγγύη του. Για το λόγο αυτό χιλιάδες άνθρωποι είναι ανώνυμοι βοηθοί, εθελοντές και συμπαραστάτες στους πρόσφυγες και μετανάστες. Πολλοί μάλιστα παράλληλα με τη βοήθεια και το έργο υποδοχής των πολιτών αυτών από τις δομές της ελληνικής πολιτείας, δεν διστάζουν να φιλοξενούν μετανάστες και πρόσφυγες ακόμη και στα σπίτια τους.

Χαρακτηριστική εικόνα της ατομικής πρωτοβουλίας και της χριστιανικής αλληλεγγύης είναι αυτή των τριών υπερηλίκων γυναικών στη Λέσβο που ανέλαβαν να προσφέρουν βρεφική τροφή σε βρέφος και η στοργική εικόνα είναι διεθνής. Αυτή η θερμή στάση η ανυπόκριτη συμπεριφορά έχει διαμορφώσει διεθνή κινητοποίηση και για το λόγο αυτό πολίτες ή οργανώσεις από Σουηδία, Ολλανδία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία ή
και άλλες χώρες, έχουν έρθει στην πατρίδα μας και συνεργάζονται με ελληνικές οργανώσεις ή βοηθούν τις ελληνικές δομές αλλά και τις εθελοντικές ομάδες.

Αναφορικά με τα χτυπήματα στο Παρίσι, ο πρόεδρος του ΚΕΕΛΠΝΟ, ανέφερε, ότι αποτελούν για την Ευρώπη ολόκληρη μια δοκιμασία. Ακόμη μεγαλύτερη δοκιμασία είναι για μας τους Έλληνες που δεχόμαστε όλες τις ροές. Σε μεγάλη δοκιμασία βρίσκονται τα συναισθήματά μας, η στάση μας και η θέση μας. Είναι ανάγκη το αρχικό σοκ να το διαδεχθεί η ψυχραιμία και η περίσκεψη. Το Ελληνικό Κράτος σε συνεργασία με συμμαχικούς και ευρωπαϊκούς οργανισμούς μπορεί να διαμορφώσει συνθήκες ψυχραιμίας , προσοχή και εγρήγορσης με στόχο την ασφάλειά μας. Την ασφάλεια όλων μας.

Ζούμε σε δημοκρατική χώρα που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή της δημοκρατικής Ευρώπης. Ζούμε σε «ανοικτή κοινωνία», όπως «ανοικτή» είναι και η «κοινωνία» όλης της Ευρώπης. Η Δημοκρατία και η Ανοικτή Κοινωνία έχουν εχθρούς, όμως έχουν και τη δύναμη να
αντιμετωπίζουν τους εχθρούς τους! Να προσφέρουν στους πολίτες τους ασφάλεια για να ζουν με τις ίδιες αρχές, αξίες και στάσεις ζωής.
Ας υπερασπιστούμε τις αρχές της Δημοκρατίας και τις αξίες και στάσεις της Ανοικτής Κοινωνίας, πιστεύοντας στην ανατολή ενός νέου κόσμου».