Πέθανε η Ελίζαμπεθ Μπινγκ, η πρωτοπόρος της μεθόδου του φυσιολογικού τοκετού

Η Ελίζαμπεθ Μπινγκ γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1914 και πέθανε στη Νέα Υόρκη, ανακοίνωσε σήμερα ο γιος της.

Σε ηλικία 18 ετών έφυγε από την πατρίδα της μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και εγκαταστάθηκε στην Αγγλία, όπου ασχοληθηκε με τη μαιευτική και τον φυσιολογικό τοκετό, ενώ εργαζόταν στη μαιευτική πτέρυγα νοσοκομείου ως φυσικοθεραπεύτρια.

Βοηθούσε τις λεχώνες να ανακτήσουν τις δυνάμεις του έπειτα από τη χορήγηση ισχυρής φαρμακευτικής αγωγής κατά τη διάρκεια του τοκετού που τις κρατούσε καθηλωμένες στο κρεβάτι για διάστημα δέκα ημερών, έλεγε η ίδια στην επιθεώρηση Journal of Perinatal Education το 2000.

"Αυτά που έβλεπα μοy προκαλούσαν έντονη δυσφορία και πίστευα ότι πρέπει να υπάρχουν καλύτεροι τρόποι. Μού ήταν πολύ τρομακτικό και δυσάρεστο. Οι γυναίκες είτε έπαιρναν ισχυρή αναισθησία ή τίποτε απολύτως", είχε πει κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.

Το 1949, η Μπινγκ εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου άρχισε να δίνει μαθήματα τοκετού στις εγκύους στον Mt. Sinai Hospital.

Εκεί ήρθε σε επαφή με το έργο του γάλλου μαιευτήρα Φερνάν Λαμάζ, ο οποίος έδινε έμφαση στη χαλάρωση, στις τεχνικές της αναπνοής και στην ηθική υποστήριξη του πατέρα κατά τη διάρκεια του τοκετού.

"Ηταν ένας γοητευτικός και ισχυρός άνθρωπος που χρειάστηκε μερικές φορές να τα βάλει με το ιατρικό κατεστημένο που δεν ευνοούσε τα πράγματα που εκείνη προωθούσε", είπε ο γιος της.

Το 1960, η Μπινγκ συμμετείχε στην iδρυση της American Society for Psychoprofylaxis in Obstetrics, που σήμερα είναι γνωστή ως Lamaze International.

Για τις επόμενες δύο δεκαετίες, η Μπινγκ εισήγαγε τη μέθοδο Lamaze στις ΗΠΑ, δίνοντας συνεντεύξεις και ομιλίες για τα οφέλη του φυσιολογικού τοκετού και για το σημαντικό ρόλο των μελλοντικών γονέων σε αυτόν.

Η ίδια έλεγε ότι η μέθοδός της κέρδισε σε δημοτικότητα τη χρονική περίοδο εκείνη διότι η ατμόσφαιρα ήταν κατάλληλη, χάρη στην επιρροή του κινήματος Women's Lib και άλλων κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων της εποχής.

Ηταν γνωστή ως "Μητέρα της Λαμάζ". Γυναίκες την σταματούσαν συχνά στον δρόμο για να την ευχαριστήσουν, είπε ο γιος της.