Τελικά πόσο μοιάζει ο άνθρωπος με το ποντίκι;
Τα ποντίκια χρησιμοποιούνται κατ' εξοχήν ως πειραματόζωα στον τομέα της έρευνας εδώ και χρόνια, καθώς θεωρείται πως αποτελούν πρότυπο οργανισμό που παρουσιάζει σημαντικές ομοιότητες με τον άνθρωπο.
Είναι δικαιολογημένη όμως αυτή η πρακτική;
Το ερώτημα αυτό απασχολεί εδώ και χρόνια την επιστημονική κοινότητα τόσο από ηθικής όσο και από πρακτικής πλευράς. Απάντηση στο δεύτερο τουλάχιστον σκέλος έρχεται να δώσει μια σειρά από νέες μελέτες που δημοσιεύονται σε κορυφαία επιστημονικά περιοδικά όπως το Nature και το Science.
Στόχος των ερευνητών ήταν να κατανοήσουν σε βάθος τα γονίδια και τις εντολές ελέγχου των γονιδίων που κωδικοποιούνται στο DNA του ποντικιού, ώστε να είναι σε θέση να επωφεληθούν στο έπακρο από τη χρήση των πειραματόζωων ως μοντέλα για τον ανθρώπινο οργανισμό, δηλώνει ο ελληνικής καταγωγής ερευνητής Ιωάννης Σταματογιαννόπουλος, Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον.
Ο κος Σταματογιαννόπουλος ήταν βασικός συντάκτης σε δύο εκ των μελετών. Ο κος Σταματογιαννόπουλος αναφέρει πως ήταν ήδη γνωστό ότι οι αλληλουχίες του DNA που κωδικοποιούν τα γονίδια και τις πρωτεΐνες δεν έχουν παρουσιάσει σημαντικές μεταβολές κατά τους αιώνες τις εξέλιξης των ειδών. Ωστόσο, οι εντολές που ρυθμίζουν τη λειτουργία των γονιδίων αλλάζουν συνεχώς και μάλιστα με γρήγορο ρυθμό.
Βασική διαπίστωση των ερευνητών είναι ότι ο άνθρωπος «μοιράζεται» κοινό γενετικό υλικό με το ποντίκι σε ποσοστό περίπου 30%, τονίζουν όμως ότι ο ανθρώπινος οργανισμός διαθέτει περισσότερες εντολές για τον έλεγχο των γονιδίων του. Επίσης, ο τρόπος οργάνωσης των εντολών που είναι γραμμένες στο DNA είναι σχεδόν όμοιος μεταξύ ανθρώπων και ποντικιών.
