Yale & British Columbia: τα μωρά έχουν ηθική και συμπόνια

Ποιοςείπε ότι τα νεογνά και τα μικρά παιδιά, δεν έχουν αυξημένα αντανακλαστικά καιδεν λειτουργούν με κώδικα ηθικής, καλοσύνη και συμπόνια;




Ερευνητέςαπό τα πανεπιστήμια Yale και British Columbia κάνουντην ανατροπή, υποστηρίζοντας ότι ο κώδικας ηθικής, τελικά υπάρχει – ή δενυπάρχει- από την γέννησή μας. Και ακόμη, ότι τα μωρά, ή και τα λίγο μεγαλύτεραπαιδάκια, αν και δεν έχουνκαλλιεργημένες αισθήσεις, αντιλαμβάνονται πλήρως τις έννοιες της συμπόνιας, τουαλτρουισμού και της ηθικής.



Ηέρευνα που δημοσιεύεται στη Guardian , είναιεντυπωσιακή, και δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν πρέπει να υποτιμάμε την νοημοσύνη τωννεογνών.

Σύμφωνα με την έρευνα, τα μωρά φαίνεταιότι συμπάσχουν. Για παράδειγμα, κλαίνε όταν ακούσουν το κλάμα άλλων μωρών καιχαϊδεύουν ή προσφέρουν τα παιχνίδια τους σε εκείνους που μοιάζουν αναστατωμένοιγια κάποιο λόγο.

Τα μικρά παιδιά προσφέρουν ακόμη αυθόρμητα τη βοήθειά τους σε κάποιον, ότανδουν ότι τη χρειάζεται. Ερευνητές μάλιστα,. έστησαν μια σειρά «σεναρίων», κατάτα οποία κάποιος προσπαθούσε να ανοίξει μια ντουλάπα με τα χέρια του γεμάταπράγματα, ή πάσχιζε να πιάσει ένα μανταλάκι που του είχε πέσει. Στο πείραμασυμμετείχαν παιδιά ηλικίας 1 έτους, τα οποία έσπευσαν να προσφέρουν τη βοήθειάτους, μερικές φορές «υπερπηδώντας» σημαντικά εμπόδια μέχρι να τους φτάσουν.

Και δεν είναι απλά το γεγονός ότι στα παιδιά τούς αρέσει να σηκώνουν πράγματαπου πέφτουν κάτω, αναφέρει δημοσίευμα στον Guardian. Κι αυτό αποδείχτηκε από τογεγονός ότι όταν κάποιος έριχνε επίτηδες κάτι κάτω, και όχι κατά λάθος, ταπαιδιά δεν έσπευδαν να τον βοηθήσουν.

Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι τα μικρά παιδιά μπορεί να έχουν φυσικέςκλίσεις και ικανότητες, προκειμένου να αξιολογούν τις προθέσεις εκείνων πουβρίσκονται γύρω τους και να αποφασίζουν αν θα τους βοηθήσουν να πετύχουν τοστόχο τους, όταν μοιάζουν να πασχίζουν να καταφέρουν κάτι.

Να σημειωθεί, ότι εκείνοι που συμμετείχαν στο πείραμα ήταν άγνωστοι στα παιδιά,παρόλ’ αυτά, τα μικρά παιδιά προθυμοποιήθηκαν να τους βοηθήσουν αυθόρμητα,χωρίς να τους παροτρύνει κάποιος (οι γονείς τους) γι΄αυτό, ή να τους προσφερθείκάποια ανταμοιβή.

Οι ερευνητές ερμηνεύουν αυτή τη συμπεριφορά, ως απόδειξη ότι τα βασικά στοιχείατης ενσυναίσθησης, της συμπόνιας και του αλτρουισμού μπορεί «να υπάρχουν ήδηεκεί», ίσως ακόμη και από τη γέννησή τους.