Ρώσος χρηματοδοτεί την κατασκευή αθάνατων Avatar!
Ποιος δεν θα ήθελε να ζήσει αιώνια; Το ανθρώπινο σώμα, όμως,στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να είναι λειτουργικό για εκατό χρόνια.
Ποιος δεν θα ήθελε να ζήσει αιώνια; Το ανθρώπινο σώμα, όμως,στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να είναι λειτουργικό για εκατό χρόνια.
Ο Ρώσος εκατομμυριούχος, Ντμίτρι Ιτσκόφ, φαίνεται να έχειδιαφορετική άποψη, αφού αποφάσισε να καταπολεμήσει τις συνέπειες του χρόνουπάνω μας, με τη δημιουργία τεχνητών σωμάτων για τον άνθρωπο.
Για την ανάπτυξη αυτής της τεχνολογίας, η οποία θαεξασφαλίζει την αθανασία, ο Ιτσκόφ, τον Φεβρουάριο του 2011, μαζί με μια ομάδαΡώσων επιστημόνων ίδρυσε το κίνημα «Ρωσία 2045».
Το σχέδιο θα εκτυλιχθεί σε διάφορα στάδια.
Το πρώτο, με την ονομασία «Αβατάρ Α», προβλέπει τηδημιουργία μέχρι το 2020 ανθρωποειδών ρομπότ, τα οποία μπορούν να κινηθούν μετη βοήθεια εντολών, οι οποίες θα εκπορεύονται από τον εγκέφαλο του «αφεντικού».
Στο δεύτερο στάδιο «Αβατάρ Β» θα πρέπει να δημιουργηθεί τοσύστημα υποστήριξης της ζωής και της δραστηριότητας του εγκεφάλου εκτός τουανθρωπίνου σώματος.
Στόχος του τρίτου σταδίου είναι η δημιουργία τεχνητήςπροσωπικότητας και συνείδησης. Στο τέλος, θα πρέπει να δημιουργηθεί το αθάνατοσώμα – ολόγραμμα.
«Πολλές τεχνολογίες υπάρχουν ήδη. Για να σχεδιαστούν τα «ΑβατάρΑ και Β», αρκεί απλά να ενωθούν όλες οι υπάρχουσες εφευρέσεις, να ξεκινήσει μιασειρά πειραμάτων και θα γίνουμε μάρτυρες Αβατάρ που θα περπατούν στους δρόμους»,δήλωσε ο εμπνευστής του σχεδίου, Ντμίτρι Ιτσκόφ, εξηγώντας παράλληλα:
«Πέρα από τις τεχνικές δυσκολίες, οι οποίες συνδέονται μετην υλοποίηση του σχεδίου, πολλοί μπορεί να έχουν ερωτήσεις ηθικού χαρακτήρα.Αν αποδειχθεί δυνατή η μεταφορά του ανθρώπινου εγκεφάλου, με τη διατήρηση όλωντων λειτουργιών του, σε ένα τεχνητό σώμα, μπορούμε, άραγε, να κάνουμε το ίδιοκαι με τη ψυχή; Και τι θα γίνει με τα αισθήματα, τις αισθήσεις, τις αισθητικέςπροτιμήσεις, οι οποίες είναι χαρακτηριστικές για το πραγματικό κορμί;
Το αποτέλεσμα είναι ότι ο άνθρωπος έχοντας αποκτήσει τηναιώνια ζωή, θα χάσει πολλά από εκείνα που κάνει στην πραγματική ζωή, με τίμημανα μην μπορεί να νιώθει τις αγκαλιές των οικείων τους, να μην μυρίζει το στήθοςτου τον φρέσκο, δροσερό πρωινό αέρα, να μη νιώθει στο δέρμα του το άγγιγμα τηςαπογευματινού ήλιου ή τα τρυφερά κύματα του ωκεανού.
Δε θα αποκτήσει ποτέ παιδιά, αφού στον κόσμο, όπου όλοι ζουναιώνια, δεν θα υπάρχει θέση για νέους ανθρώπους. Πάει να πει πως η αθανασίακάθε άλλο παρά εξέλιξη είναι. Είναι το αδιέξοδο της εξέλιξης.»
Βέβαια, το εάν και κατά πόσον τα «όνειρα» του Ρώσουμεγιστάνα είναι υλοποιήσιμα, θα το δείξει το προσεχές μέλλον…
