Υποσπαδίας: Μια από τις συχνότερες ανωμαλίες του πέους

Η ουρήθρα είναι ο σωλήνας μέσω του οποίου τα ούρα από την ουροδόχο κύστη εξέρχονται από το σώμα.

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Μελέτης Ουρολογικών Παθήσεων (ΙΜΟΠ), ο υποσπαδίας ταξινομείται ανατομικά ανάλογα με το σημείο του πέους όπου εντοπίζεται το άνοιγμα της ουρήθρας:

- Πρόσθιος (το άνοιγμα βρίσκεται στο έξω τριτημόριο του πέους)
- Ενδιάμεσος (στο μέσο τριτημόριο)
- Οπίσθιος (στο έσω τριτημόριο του πέους προς το περίνεο)

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;

Οι παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με τον υποσπαδία είναι:

1. Κληρονομικότητα (σε οικογένειες με παιδί με υποσπαδία υπάρχει κίνδυνος περίπου 7% για επανεμφάνιση)
2. Διαταραχές του ενδοκρινικού συστήματος του νεογνού (σπανιότερα)
3. Η πολύ μικρή ή η μεγάλη ηλικία της μητέρας
4. Χαμηλό σωματικό βάρος του νεογνού

Πώς γίνεται η διάγνωση του υποσπαδία;

Σήμερα, στη συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών η διάγνωση γίνεται κατά τη γέννηση. Η διάγνωση πρέπει να περιλαμβάνει και επιπλέον πληροφορίες, όπως:

- Τη θέση, το πλάτος και το σχήμα του στομίου της ουρήθρας
- Το μέγεθος του πέους
- Την καμπυλότητα του πέους

Επίσης, θα πρέπει να αξιολογηθεί η θέση των όρχεων, καθώς σε ποσοστό περίπου 10% παιδιών με υποσπαδία υπάρχει και συνοδός κρυψορχία. Η ούρηση θα πρέπει να αξιολογηθεί και να είναι ελεύθερη, ώστε να αποκλειστεί κάποιο στένωμα της ουρήθρας. Η συχνότητα εμφάνισης συγγενών ανωμαλιών στα νεφρά και στην κύστη στα παιδιά με υποσπαδία δε διαφέρει από του γενικού πληθυσμού.

Ποια είναι η θεραπεία του υποσπαδία;

Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις για την αντιμετώπιση του υποσπαδία, η οποία είναι χειρουργική. Οι ενδείξεις είναι:

Λειτουργικές

- Η θέση του στομίου της ουρήθρας πάνω στο πέος
- Το στένωμα της ουρήθρας που εμποδίζει την ούρηση
- Η κύρτωση του πέους.

Αισθητικές

Αυτές συνδέονται τόσο με την ψυχολογία του γονέα όσο και του παιδιού –όταν αυτό μεγαλώσει– και έχουν να κάνουν με τη μη φυσιολογική εμφάνιση του πέους.

Υπάρχει πληθώρα επεμβάσεων για την αντιμετώπιση του προβλήματος, με στόχο να διορθωθεί η καμπυλότητα του πέους και να σχηματιστεί μια ουρήθρα επαρκής σε μέγεθος, ώστε να μεταφερθεί το έξω στόμιό της στην κορυφή του πέους. Αισθητικά, θα γίνει προσπάθεια το πέος να μοιάζει όσο περισσότερο με το φυσιολογικό. Η βαρύτητα της επέμβασης θα εξαρτηθεί από τη σοβαρότητα του υποσπαδία. Επειδή μπορεί να υπάρξουν επιπλοκές, θα πρέπει να γίνει λεπτομερής ενημέρωση των γονέων. Η καλύτερη ηλικία για να υποβληθεί το παιδί στο χειρουργείο είναι μεταξύ 6-18 μηνών, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστούν και επακόλουθες επεμβάσεις. Όταν το πέος είναι πολύ μικρό σε μέγεθος, σε αρχική φάση μπορεί να φανεί χρήσιμη η ορμονική υποβοήθηση, ώστε να αναπτυχθεί και μετά να ακολουθήσει η χειρουργική αποκατάσταση.

Διαβάστε επίσης:

Το φυσιολογικό μέγεθος του πέους ανά ηλικία και η μικροφαλλία (πίνακας)
Κάμψη πέους: Πότε τα πράγματα πάνε... πολύ στραβά (infographic)
Κολεόσπασμος: Όταν ο κόλπος δεν «επιτρέπει» την είσοδο του πέους