Κ. Παναγούλιας: Χρειαζόμαστε νέο παραγωγικό μοντέλο με πρωταγωνιστή τη φαρμακοβιομηχανία

Πρόκειται για τον Αναπληρωτή Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο του Δ.Σ. του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) κ. Κωνσταντίνο Παναγούλια, ο οποίος στη συνέντευξη που ακολουθεί, ξεδιπλώνει τη σκέψη του αναφορικά με το τέλος των Μνημονίων και την πολυπόθητη επόμενη ημέρα της ανάπτυξης, προτείνοντας τη δημιουργία ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, στο οποίο θα πρωταγωνιστήσει η φαρμακοβιομηχανία.

Ο συνομιλητής μας αναφέρεται ακόμη στα διδάγματα των Μνημονίων, σημειώνοντας με έμφαση ότι αυτό που μας δίδαξαν αποτυπώνεται εύγλωττα στην Ιπποκράτεια ρήση «το δε προνοείν και προλαμβάνειν κρείττον εστί του θεραπεύειν…», στην «πλάτη» που έβαλαν οι επιχειρήσεις για να στηρίξουν τους ασθενείς, αλλά και σε αυτό που επιθυμεί διακαώς η φαρμακοβιομηχανία: δηλαδή, ένα σταθερό περιβάλλον φαρμακευτικής πολιτικής, με προβλεψιμότητα και συνυπευθυνότητα, με φορολογικά και επενδυτικά κίνητρα, που θα εξασφαλίζει προοπτικές βιωσιμότητας και ανάπτυξης.

Αναφέρεται επίσης στα δεινά του κλάδου τα τελευταία 10 τουλάχιστον χρόνια, (ένας κλάδος που έχει στηρίξει τα μέγιστα όχι μόνο την οικονομία αλλά πρωτίστως την ελληνική κοινωνία, ενώ αποτελεί ξεκάθαρα βασικό χρηματοδότη της Πολιτείας), για το πώς οραματίζεται τη φαρμακοβιομηχανία τα επόμενα χρόνια καθώς και για τις «κόκκινες γραμμές» που θέτουν οι επιχειρήσεις για τη σωτηρία τους αλλά και την καλή υγεία των ασθενών και χρονίως πασχόντων.

Δύο καίρια σημεία της φαρμακοβιομηχανίας που ζητούν λύση ήδη από… χθες και παράλληλα αποτελούν κόκκινες γραμμές, είναι: η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, η οποία βρίσκεται πολύ χαμηλότερα από τις πραγματικές ανάγκες, καθώς και το clawback, το οποίο πρέπει να έχει ένα ανώτατο όριο ή να βαρύνει με συνυπευθυνότητα φαρμακευτικές εταιρείες και Πολιτεία, σύμφωνα με τον κ. Παναγούλια.

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:

Κύριε Παναγούλια, η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει ιδιαίτερα ικανοποιημένη που βγαίνουμε από τα Μνημόνια και ήδη προσβλέπει στην επόμενη ημέρα μετά τον Αύγουστο του 2018, όταν θα είναι και τυπικά γεγονός, η έξοδος από το Μνημονιακό Πρόγραμμα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω, κατ’ αρχάς, τι μας δίδαξαν τα Μνημόνια, τι αξίζει να κρατήσουμε και τι να πετάξουμε από αυτήν την μεγάλη και σίγουρα επώδυνη εμπειρία! Κατά δεύτερον, θα ήθελα να ρωτήσω, ως αντιπρόεδρος του ΣΦΕΕ τι προσδοκίες έχετε σε ρεαλιστικό επίπεδο και τι πιστεύετε ότι μπορεί πράγματι να αλλάξει μετά τον ερχόμενο Αύγουστο σε επίπεδο φαρμακευτικής πολιτικής αλλά και περίθαλψης των ασθενών;

Τα μνημόνια μας υπενθύμισαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο τη ρήση του πατέρα της Ιατρικής Ιπποκράτη, πως το δε προνοείν και προλαμβάνειν κρείττον εστί του θεραπεύειν…

Ο τομέας της Υγείας αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα των πιέσεων που έχουν υποστεί οι κοινωνικές δομές, από τη βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή, τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες του κράτους και τη μη αντιμετώπιση χρόνιων παθογενειών.

Για να έχουμε μια αίσθηση των δυσκολιών, αρκεί να σημειώσουμε ότι η φαρμακευτική δαπάνη έχει μειωθεί κατά 60% σε σχέση με το 2009 - όταν ο αριθμός των νοσηλευόμενων ασθενών έχει αυξηθεί κατά 31% - με αποτέλεσμα σήμερα να βρίσκεται περίπου στο 50% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Με ένα ανεπαρκέστατο κλειστό προϋπολογισμό φαρμακευτικής δαπάνης στο 1,945 δισ. ευρώ, την υπέρβαση και ανεξέλεγκτη αύξηση της δαπάνης την καλύπτουν οι φαρμακευτικές εταιρείες, μέσω υποχρεωτικών και εξοντωτικών εκπτώσεων και επιστροφών, που πέρυσι ξεπέρασαν το 1,2 δισ. ευρώ! Αυτό δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί.

Ο εξορθολογισμός της φαρμακευτικής δαπάνης και η σταδιακή φορολογική εκλογίκευση και αποσυμπίεση, σε περιβάλλον σταθερότητας, αποτελούν τις αναγκαίες προϋποθέσεις της επόμενης μέρας, έτσι ώστε να διασφαλιστεί αυτό που χάρη στις προσπάθειες των φαρμακευτικών εταιρειών δεν χάθηκε ακόμη δηλ. η απρόσκοπτη πρόσβαση των ασθενών στις αναγκαίες για εκείνους θεραπείες.

Πού επικεντρώνεστε όταν μιλάτε για ανάπτυξη, και πώς οραματίζεστε την επόμενη ημέρα της υγείας;

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω από το πλέον σημαντικό, που δεν είναι άλλο από το ότι οι ακολουθούμενες μέχρι τώρα πολιτικές υγείας, οι δυσβάσταχτες επιβαρύνσεις, η έλλειψη προβλεψιμότητας και οι αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις με αναδρομική μάλιστα ισχύ, μας οδηγούν σε αποεπένδυση.

Απαιτείται λοιπόν κατ’ αρχήν να συνειδητοποιήσει η Πολιτεία πως ο κλάδος μας είναι μέρος της λύσης και όχι το πρόβλημα. Η βιωσιμότητα του συστήματος φαρμακευτικής περίθαλψης στη χώρα μας εξαρτάται σημαντικά από την βιωσιμότητα των φαρμακευτικών εταιρειών.

Διαβάστε περισσότερα στο Cnn.gr