ΣΦΕΕ: Όταν ο εθελοντικός ρόλος της φαρμακοβιομηχανίας συναγωνίζεται τον επιχειρηματικό

Της Νατάσσας Ν. Σπαγαδώρου

Στην αρχή ήταν οι ευπαθείς ομάδες, οι χρονίως πάσχοντες, οι ανασφάλιστοι και τώρα προέκυψαν οι πρόσφυγες, το οποίο χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς, για να μην μετατραπεί σε πρόβλημα δημόσιας υγείας,

Στην ομιλία του την Πέμπτη το βράδυ, ο Πρόεδρος του ΣΦΕΕ, υπογράμμισε τις τεράστιες επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης σε όλα τα επίπεδα, τη μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης και του ΑΕΠ, την αύξηση της ανεργίας και την εμφάνιση όλων και περισσότερων ασθενειών. Ιδιαίτερα στάθηκε στο γεγονός ότι η Πολιτεία πρέπει να κινηθεί γρήγορα και αποτελεσματικά στην ανακούφιση των επειγόντων προβλημάτων που σχετίζονται με την περίθαλψη των προσφύγων, αλλά και στην προστασία της Δημόσιας Υγείας.

Ο ΣΦΕΕ και τα μέλη του, έχοντας πάντα στον πυρήνα της δραστηριότητάς του τον άνθρωπο, συνέβαλε ουσιαστικά με τη δωρεά 40.000 φαρμάκων στους πρόσφυγες, δείχνοντας την έμπρακτη υποστήριξή του. Ο ΣΦΕΕ υποστηρίζει ότι η ανάπτυξη του φαρμακευτικού Κλάδου , αποτελεί μέρος της λύσης στην οικονομική κρίση που διανύουμε. Η καθολική και απρόσκοπτη πρόσβαση των ανασφάλιστων ασθενών στα φάρμακα, καθώς και η διασφάλιση εμβολίων για λόγους πρόληψης, μέσα από ένα θεσμοθετημένο ειδικό κονδύλι, οι διαρθρωτικές αλλαγές στο Σύστημα Υγείας, η σύνδεση της καινοτομίας με την παραγωγή και η διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού νόμου, είναι κάποιες από τις στρατηγικές μεταρρυθμίσεις που έχει προτείνει ο ΣΦΕΕ.

Η φαρμακοβιομηχανία ουδέποτε αρνήθηκε να στηρίξει την ελληνική κοινωνία και οικονομία ωστόσο δεν συμβαίνει το ίδιο και με την Πολιτεία, η οποία αντιμετωπίζει διαρκώς τον κλάδο με την λογική της αφαίμαξης και της στοχοποίησης. Οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια, στον πυρήνα της φοροεισπρακτικής πολιτικής τους έχουν την φαρμακοβιομηχανία, στοχεύοντας συνεχώς σε μειώσεις τιμών, ή στην επιβολή χαρατσιών πότε με την μορφή rebate και πότε με την μορφή clawback. Τα χαράτσια δεν έχουν τέλος και η φοροεισπρακτική πολιτική είναι τόσο προφανής όσο ο θόρυβος από ένα δυνατό χαστούκι. Αυτό που δεν έχει δει ακόμη ο κλάδος, ο ΣΦΕΕ και η ΠΕΦ, είναι η ανάπτυξη η οποία καθυστερεί δραματικά και μοιάζει σαν ένα τραίνο το οποίο όλοι αναμένουν να περάσει και αυτό δεν εμφανίζεται ποτέ για τους δικούς του λόγους.

Όταν ο κλάδος της φαρμακοβιομηχανίας αποτελεί τον δεύτερο εξαγώγιμο κλάδο της ελληνικής οικονομίας, με έντονη εξωστρέφεια – καθώς οι περισσότερες ελληνικές βιομηχανίες εξάγουν και γι αυτό αντιστέκονται στην κρίση- παράγουν σε δικές τους μονάδες, απασχολούν υψηλής εμβέλειας επιστήμονες και προσωπικό και συμβάλλουν καταλυτικά στην τόνωση του ΑΕΠ, είναι τουλάχιστον κοντόφθαλμο να μην υπάρχει η ανάλογη στήριξη από την Πολιτεία.

Ήρθε η ώρα επομένως για πραγματικές μεταρρυθμίσεις και Εθνική Στρατηγική για έναν κλάδο, ο οποίος μπορεί να τραβήξει μπροστά το άρμα της μετέωρης επιχειρηματικότητας και προβληματικής ελληνικής οικονομίας.

Ακόμη και ο ίδιος ο ΓΓ Δημόσιας Υγείας κ. Γιάννης Μπασκόζος αναφερόμενος στη σημασία του Κλάδου του φαρμάκου στην Εθνική οικονομία, τόνισε ότι η βιωσιμότητα του συστήματος σήμερα απαιτεί ολοκληρωμένες, συντονισμένες και τεκμηριωμένες παρεμβάσεις σε μια σειρά από μεταβλητές κι αυτό γίνεται υπό συνθήκες ασφυκτικής πίεσης, εξαιτίας της αδράνειας του παρελθόντος.

Διαβάστε ακόμη: