Προκλητική μονομερής παρέμβαση των θεσμών στις τιμές των παλαιών και οικονομικών φαρμάκων

Μάλιστα, οι εκπρόσωποι των δανειστών παίζουν για μία ακόμα φορά το παιχνίδι των εκβιασμών, απαιτώντας να συμπεριληφθεί στα προαπαιτούμενα του επικείμενου πολυνομοσχεδίου, η τιμολόγηση σε εξευτελιστικά επίπεδα των εκτός πατέντου φαρμάκων και των γενοσήμων. Δρομολογούν με λίγα λόγια τη διάλυση της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας και της εγχώριας παραγωγής φαρμάκου, κλείνοντας επιδεικτικά τα μάτια στην ύπαρξη ισοδυνάμων.

Η εφαρμογή του συγκεκριμένου μέτρου θα φέρει μόνο καταστροφικές συνέπειες για τη φαρμακευτική περίθαλψη των πολιτών, καθώς θα οδηγήσει προοδευτικά σε αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης –τον έλεγχο της οποίας ευαγγελίζονται οι εκπρόσωποι των δανειστών- και στη δημιουργία ολιγοπωλίων στο χώρο του φαρμάκου.

Η παρέμβαση των θεσμών στοχεύει μόνο στις ήδη χαμηλές τιμές των παλαιών και φθηνών φαρμάκων ελληνικής παραγωγής, τα οποία θα αναγκαστούν να διακόψουν την κυκλοφορία τους. Αποτέλεσμα θα είναι η απόσυρση και υποκατάστασή τους από νεότερα και ακριβότερα εισαγόμενα φάρμακα. Τα ταμεία θα στερηθούν το όφελος από τα οικονομικά εγχωρίως παραγόμενα φάρμακα, τα οποία παραμένοντας στο σύστημα δημιουργούν εξοικονομήσεις και συγκρατούν τη δαπάνη.

Η συγκεκριμένη πρόταση ευνοεί συγκεκριμένα προϊόντα και πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες. Παράλληλα, δημιουργεί άνισο ανταγωνισμό μεταξύ των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών και των μεγαλοεισαγωγέων, στρεβλώνει την αγορά και οδηγεί σε ολιγοπώλιο.

Το αίτημα της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας είναι σαφές:

- Να μην συμπεριληφθεί ως προαπαιτούμενο τώρα στο πολυνομοσχέδιο το νέο στρεβλό σύστημα τιμολόγησης.

- Μέσα σε τρεις μήνες η κυβέρνηση να παρουσιάσει μία συνολική πρόταση, η οποία να κατανέμει τη φαρμακευτική δαπάνη, η οποία είναι η χαμηλότερη των χωρών της Ε.Ε, ισότιμα.

Κάτι τέτοιο, είναι άλλωστε εφικτό, καθώς δεν δημιουργείται αρνητική επίπτωση στα δημοσιονομικά, αφού υπάρχουν ισοδύναμα σε ισχύ. Πρόκειται για τον κλειστό προϋπολογισμό των 2 δισ. φαρμακευτικής δαπάνης, καθώς και το μηχανισμό του clawback, της επιστροφής, δηλαδή, των ποσών υπέρβασης της δαπάνης στο κράτος. Μάλιστα, το ισχύον σύστημα προβλέπει εκπτώσεις τιμών τις οποίες δίνουν οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες που ξεπερνούν το 70%, δημιουργώντας μεγαλύτερες συνολικά εξοικονομήσεις.

Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία αποτελεί το σημαντικότερο αναδυόμενο αστέρα της ελληνικής οικονομίας και το αποδεικνύει με τις επενδύσεις 800 εκατ. ευρώ σε έρευνα και εγκαταστάσεις την τελευταία δεκαετία. Διαθέτει δε το μεγαλύτερο πολλαπλασιαστή προστιθέμενης αξίας στο ΑΕΠ της χώρας, πάνω από τον τουρισμό και τη ναυτιλία, καθώς για κάθε 1 ευρώ το οποίο δαπανάται σε εγχωρίως παραγόμενο φάρμακο, το ΑΕΠ αυξάνεται κατά 3,42 ευρώ. Σειρά μελετών άλλωστε τεκμηριώνει τη συμβολή της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας στην ενίσχυση της απασχόλησης, των εξαγωγών και της τεχνογνωσίας.

Εφόσον, λοιπόν, το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη, είναι τουλάχιστον παράδοξο να γίνει δεκτή η καταστροφική πρόταση των θεσμών, να συνομολογήσει δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση στο κλείσιμο –χωρίς λόγο- των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών.

Διαβάστε ακόμη:

Τρύφων: Να ασκήσει βέτο η κυβέρνηση στις παράλογες απαιτήσεις για το φάρμακο

Αδιέξοδη η επικέντρωση μόνο στην τιμή για το φάρμακο: Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε σοβαρά για ανάπτυξη;