Παραρρινοκολπίτιδα: Τα συμπτώματα & πώς θα την ξεχωρίσετε από την αλλεργία

Συνδέονται με τη μύτη μέσω μικρών σωληνίσκων, το εσωτερικό των οποίων καλύπτεται από βλεννογόνο και φυσιολογικά περιέχουν αέρα.

Οι φραγμένοι ρινικοί κόλποι δημιουργούν ένα περιβάλλον που ευνοεί την ανάπτυξη των βακτηρίων.

Η παραρρινοκολπίτιδα είναι φλεγμονή των ρινικών κόλπων και μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια.

Η οξεία είναι λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού και εκδηλώνεται με πυρετό, κεφαλαλγία και αίσθημα βάρους στο κεφάλι, αλλά και έντονες πυώδεις εκκρίσεις η έκκριση από τη μύτη.

Η χρόνια μπορεί να οφείλεται σε αλλεργίες και / ή ανατομικά προβλήματα της ρινικής κοιλότητας, τα οποία μπορούν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής του ασθενή, αφού πέρα από τη καταρροή, οδηγούν σε συμπτώματα όπως χρόνια κεφαλαλγία και δυσχέρεια ρινικής αναπνοής.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξή της είναι το κάπνισμα, οι ρινικοί πολύποδες, οι διογκωμένες ρινικές κόγχες, το στραβό ρινικό διάφραγμα καθώς όλα τα παραπάνω συντελούν στη δημιουργία συλλογής-υγρού στους παραρρίνιους κόλπους.

Η οξεία παραρρινοκολπίτιδα διαρκεί συνήθως κάποιες ημέρες ή λίγες εβδομάδες, ενώ η χρόνια αρκετά περισσότερο από εβδομάδες έως και μήνες ή ακόμη χρόνια αν δεν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.

Τα συμπτώματα της ασθένειας ποικίλουν ανάλογα με το επίπεδο της σοβαρότητας της φλεγμονής και με τους εμπλεκόμενους κόλπους. Έτσι, ο ασθενής μπορεί να παρουσιάσει έντονη, πράσινη ή κίτρινη βλέννα, πονόλαιμο και βήχα, πυρετό, πόνο στο πρόσωπο ή στα δόντια, απώλεια όσφρησης και γεύσης και δύσοσμη αναπνοή ή γεύση στο στόμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις όλα αυτά τα συμπτώματα συνυπάρχουν, ενώ σε άλλες ο ασθενής βιώνει μερικά από αυτά.

Τα ρινικά συμπτώματα είναι κάποιες φορές παραπλανητικά, καθώς συχνά οι άνθρωποι πιστεύουν ότι υποφέρουν από κάποια λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού – όπως ιγμορίτιδα ή παραρρινοκολπίτιδα - ενώ στην πραγματικότητα εμφανίζουν κλινικά σημεία αλλεργικής ρινίτιδας.

Η αλλεργική ρινίτιδα προκαλείται από διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως η γύρη στον αέρα, οι τρίχες των κατοικίδιων ζώων ή η οικιακή σκόνη. Μεταξύ των συμπτωμάτων είναι η ρινική καταρροή. Συνήθως η ανακούφιση του ασθενούς από τα συμπτώματα γίνεται με αντισταμινικά και κορτιζονούχα ρινικά σπρέι, αλλά για την ουσιαστική βελτίωσή τους απαιτείται είτε η απομάκρυνση του αλλεργιογόνου από το περιβάλλον ή η απευαισθητοποίησή του με ανοσοθεραπεία (εμβόλια δλδ έναντι του αλλεργικού παράγοντα).

Όταν η αλλεργία είναι σε έξαρση και η βλέννα δεν απομακρύνεται επαρκώς, μπορεί να οδηγήσει σε παραρρινοκολπίτιδα.

Η συντηρητική αντιμετώπιση για την απομάκρυνση της βλέννας είναι ο καθαρισμός της μύτης με φυσιολογικό ορό και η χρήση κάποιου ρινικού σπρέι. Εάν αυτά δεν είναι αποτελεσματικά και τα συμπτώματα επιμένουν ο γιατρός πιθανόν να προτείνει χορήγηση αντιβίωσης.

Όμως, περίπου οι μισές από όλες τις λοιμώξεις των παραρρινίων κόλπων επιλύονται χωρίς αντιβιοτικά, αρκεί τα συμπτώματα να αντιμετωπιστούν αμέσως.
Υπάρχουν και περιπτώσεις που χρήζουν την εφαρμογή πιο δραστικών μέτρων. Σε ασθενείς με επίμονη νόσο, παρά την επαρκή ιατρική θεραπεία, συστήνεται η χειρουργική επέμβαση στους κόλπους.