Σίγκμουντ Φρόυντ: 160 χρόνια από τη γέννηση του «πατέρα» της ψυχανάλυσης
Σαν σήμερα το 1856 γεννήθηκε ο Σίγκμουντ Φρόυντ στο σημερινό Πρίμπορ της Τσεχίας, τότε τμήμα της Αυστρίας.
Ο Φρόυντ θεωρείται ο «πατέρας» της ψυχανάλυσης, καθώς οι θεωρίες του εγκαινίασαν μια νέα εποχή στην κατανόηση της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Το 1873, ο Φρόυντ ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και μετά την απόκτηση του πτυχίου του εργάστηκε στο Γενικό Νοσοκομείο της πόλης. Συνεργάστηκε με τον Γιόζεφ Μπρούερ για την αντιμετώπιση της υστερίας μέσω της ανάκλησης τραυματικών εμπειριών σε κατάσταση ύπνωσης.
Το 1885, ο Φρόυντ ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου μαθήτευσε πλάι στο νευρολόγο Ζαν-Μαρτέν Σαρκό. Όταν επέστρεψε στη Βιέννη, ένα χρόνο αργότερα, ο Φρόυντ άρχισε να εξασκεί ιδιωτικά την Ιατρική, με εξειδίκευση στις νευρολογικές και εγκεφαλικές διαταραχές.
Μία από τις σημαντικότερες θεωρίες που ανέπτυξε ο Σίγκμουντ Φρόυντ αφορά στο υποσυνείδητο. Στο υποσυνείδητο θεωρούσε ο Φρόυντ ότι εδρεύουν όλες οι σεξουαλικές και βίαιες παρορμήσεις του ανθρώπου, οι οποίες βρίσκονται σε μια διαρκή μάχη επιβολής επί των αμυντικών μηχανισμών που πασχίζουν να τις καταπνίξουν.
Το 1900, ο Φρόυντ δημοσίευσε το έργο-ορόσημο «Η Ερμηνεία των Ονείρων», στο οποίο αναλύει τα όνειρα με γνώμονα τις υποσυνείδητες επιθυμίες και εμπειρίες του ανθρώπου. Δύο χρόνια αργότερα, του δόθηκε η θέση του καθηγητή Νευροπαθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και παρέμεινε εκεί έως το 1938. Αν και το ίδρυμα διαφωνούσε με αρκετές από τις θεωρίες του, ο Φρόυντ απολάμβανε το θαυμασμό και την αφοσίωση αρκετών φοιτητών.
Το 1910, ο Φρόυντ ίδρυσε τη Διεθνή Ψυχαναλυτική Εταιρεία μαζί με τον συνεργάτη του Καρλ Γιούνγκ, στην οποία και κατείχε τη θέση του προέδρου. Ο Γιούνγκ αργότερα απομακρύνθηκε από το Φρόυντ και ανέπτυξε τις δικές του ψυχαναλυτικές θεωρίες.
Μετά τη λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Φρόυντ απομακρύνθηκε από την κλινική πράξη και επικεντρώθηκε στην εφαρμογή των θεωριών του στην Ιστορία, την Τέχνη, τη Λογοτεχνία και την Ανθρωπολογία. Το 1923 δημοσίευσε ένα ακόμη σημαντικό έργο, «Το Εγώ και το Εκείνο», στο οποίο προτείνει ένα νέο δομικό μοντέλο του ανθρώπινου μυαλού που χωρίζεται στο «Εκείνο», το «Εγώ» και το «Υπερεγώ». Σύμφωνα με αυτό μοντέλο, το «Εκείνο» αντιπροσωπεύει τα κίνητρα, τα ένστικτα και τις βιολογικές ανάγκες του ανθρώπου και κατά συνέπεια είναι έμφυτο, το «Εγώ» αποτελεί το λογικό μέρος που, αν και δεν είναι έμφυτο, αναπτύσσεται και καλλιεργείται με την επίδραση της συσσωρευμένης εμπειρίας και, τέλος, το «Υπερεγώ» αντιπροσωπεύει όλες τις θετικές ηθικές και κοινωνικές αξίες του ατόμου, αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο την ηθική συνείδηση.
Το Φεβρουάριο του 1923, ο Φρόυντ διαγνώστηκε με καρκίνο στη στοματική κοιλότητα και υποβλήθηκε μέσα στα επόμενα χρόνια σε περισσότερες από 30 χειρουργικές επεμβάσεις. Υπέκυψε τελικά στη νόσο στις 23 Σεπτεμβρίου του 1939.
Διαβάστε επίσης: