Οι σωσίες δεν μοιάζουν μόνο εμφανισιακά, αλλά ενεργούν επίσης με τον ίδιο τρόπο - μελέτη

Νέα έρευνα από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Λευχαιμίας Josep Carreras στη Βαρκελώνη εξηγεί για πρώτη φορά γιατί βρίσκουμε πανομοιότυπους ανθρώπους (σωσίες) χωρίς οικογενειακούς δεσμούς, μερικές φορές σε αντίθετες πλευρές του κόσμου - επειδή οι ομοιότητές τους ξεπερνούν τα χαρακτηριστικά του προσώπου, σύμφωνα με τη μελέτη.

Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε την Τρίτη 23/8 στο περιοδικό Cell Reports, συνέλεξε το ίδιο βιολογικό υλικό από ιδιαίτερα παρόμοια άτομα (σωσίες: ονομάζονται επίσης «dobles» στα ισπανικά ή «Doppelgänger» στα γερμανικά) για να διαπιστωθεί εάν μπορούσαν να βρουν έναν αντικειμενικό λόγο για την ομοιότητά τους. Ο Δρ. Manel Esteller, ένας από τους ερευνητές, εξήγησε ότι η μελέτη ήταν νέα στον επιστημονικό κόσμο, παρόλο που τα «dobles» είναι κοινά στις ταινίες.

«Η εμφάνιση ενός σωσία δεν έχει προσεγγιστεί από επιστημονική άποψη», είπε ο Esteller.

Η προσωπικότητα είναι κάτι περισσότερο από την εμφάνιση

Τα αποτελέσματα, που εξέτασαν φωτογραφίες 32 ζευγαριών που μοιάζουν, έδειξαν ότι οι σωσίες μοιράζονται παρόμοιες παραλλαγές στο DNA τους, ιδιαίτερα σε σχέση με εκείνα τα γονίδια που εμπλέκονται στην ανάπτυξη του στόματος, της μύτης, των ματιών, του πηγουνιού και του μετώπου.

Η ομάδα σημείωσε ότι αυτές οι ομοιότητες δεν σταματούν στα χαρακτηριστικά του προσώπου. «Ήταν επίσης περίεργο να επαληθεύσουμε ότι η ομοιότητα αυτών των σωσιών δεν περιορίζεται μόνο στα χαρακτηριστικά του προσώπου, αλλά επηρεάζει επίσης και άλλες φυσικές ιδιότητες (ύψος και βάρος) και επεκτείνεται ακόμη και σε ορισμένα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους», είπε ο Esteller.

Για να προσδιοριστεί αυτό, όλοι οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ένα ολοκληρωμένο βιομετρικό ερωτηματολόγιο και τον τρόπο ζωής στη μητρική τους γλώσσα (Αγγλικά, Ισπανικά ή Γαλλικά).

Ο Esteller εξέφρασε την ελπίδα ότι η μελέτη μπορεί να ανοίξει νέες ερευνητικές γραμμές για γενετικές ασθένειες και υλικό. Είπε ότι, αφενός, «παρέχει τη βάση για τη διάγνωση γενετικών ασθενειών από την ανάλυση της εικόνας και του σχήματος του προσώπου». Στον αντιποδα, «επιτρέπει, από ένα άγνωστο δείγμα DNA, να ανακατασκευαστεί το πρόσωπο του ατόμου στο οποίο ανήκει αυτό το γενετικό υλικό, μια από τις μεγάλες επιθυμίες της ιατροδικαστικής».