Λίπος στο συκώτι: Νέο φάρμακο βελτίωσε τους δείκτες της νόσου στο 83% των ασθενών

Το υπό ανάπτυξη φάρμακο, η survodutide, βοήθησε έως και το 83% των ασθενών να βελτιώσoυν σημαντικά τους δείκτες της λιπώδους ηπατικής νόσου, μιας ευρέως διαδεδομένης και δυνητικά θανατηφόρας πάθησης που συχνά συνδέεται με την παχυσαρκία.

Επί του παρόντος, υπάρχει μόνο ένα φάρμακο, το ρεσμετιρόμ, το οποίο είναι εγκεκριμένο από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ για την καταπολέμηση της λιπώδους νόσου του ήπατος, και δεν μπορούν να το χρησιμοποιήσουν όλοι οι ασθενείς.

Η σουρβοδουτίδη «θα μπορούσε να αλλάξει το παιχνίδι» κατά της ασθένειας, δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής της μελέτης Δρ. Arun Sanyal, διευθυντής του Ινστιτούτου Stravitz-Sanyal για την ηπατική νόσο και τη μεταβολική υγεία και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Virginia Commonwealth (VCU) στο Ρίτσμοντ.

Η λιπώδης ηπατική νόσος είναι μεταβολική δυσλειτουργία που σχετίζεται με τη στεατοηπατίτιδα. Περίπου 1 στους 4 ανθρώπους παγκοσμίως πάσχει από την πάθηση.

Στους πάσχοντες με λιπώδη ηπατική νόσο, το λίπος είναι υψηλό σε επίπεδα που αυξάνουν τον κίνδυνο για κίρρωση, καρκίνο του ήπατος ή ακόμη και την ανάγκη για μεταμόσχευση ήπατος. Η παχυσαρκία αποτελεί βασικό παράγοντα ανάπτυξης λιπώδους νόσου του ήπατος.

Η νέα δοκιμή δεν είναι η πρώτη που δείχνει ότι ένα φάρμακο GLP-1, στα οποία ανήκουν τα Ozempic, Wegovy, Mounjaro και Zepbound, μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση της στεατοηπατίτιδας.

Άλλη μελέτη, επίσης με επικεφαλής τον Sanyal, διαπίστωσε ότι το πειραματικό φάρμακο ρετατρουτίδη (επίσης GLP-1), βοήθησε επίσης στη μείωση του λίπους στο ήπαρ παχύσαρκων ατόμων που το έλαβαν. Η μελέτη αυτή παρουσιάστηκε τον περασμένο Νοέμβριο στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για τη Μελέτη των Ασθενειών του Ήπατος στη Βοστώνη.

Στη νέα δοκιμή συμμετείχαν 282 ενήλικες από 25 χώρες, οι οποίοι είχαν στεατοηπατίτιδα που είχε προκαλέσει κάποιο επίπεδο ίνωσης (ουλές) του ηπατικού ιστού. Οι ασθενείς έλαβαν εβδομαδιαίες ενέσεις είτε εικονικού φαρμάκου είτε μιας από τις τρεις δόσεις survodutide (2,4 χιλιοστόγραμμα, 4,8 mg ή 6 mg) για 24 εβδομάδες.

Η εβδομαδιαία δόση αυξήθηκε σταδιακά σε 6 mg για άλλες 24 εβδομάδες.

Μέχρι τη συμπλήρωση των 48 εβδομάδων, οι περισσότεροι ασθενείς (83%) παρουσίασαν βελτίωση σε μια σειρά από δείκτες λιπώδους ήπατος: χαμηλότερα επίπεδα ηπατικού λίπους και φλεγμονής και καμία επιδείνωση της ίνωσης.

Για τα τρία τέταρτα των ασθενών, το λίπος στο συκώτι είχε «επιλυθεί», δηλαδή υπήρχε λιγότερη ίνωση, φλεγμονή και λίπος στο ήπαρ, ενώ για το 50% των ασθενών η ίνωση και τα ηπατικά ένζυμα βελτιώθηκαν και δεν υπήρξε εξέλιξη της νόσου τους.

Όπως συμβαίνει και με άλλα φάρμακα GLP-1, εμφανίστηκαν γαστρεντερικές παρενέργειες, όπως ναυτία, διάρροια και έμετος, σημείωσαν οι ερευνητές.

Όπως εξήγησε ο Sanyal, η survodutide είναι ένα φάρμακο διπλού αγωνιστή GLP-1 και γλυκαγόνης, που σημαίνει ότι περιέχει δύο αγωνιστές - μιμητές ορμονών, που δεσμεύονται σε υποδοχείς του εγκεφάλου για να βοηθήσουν στην απώλεια βάρους.

Ενώ τα τυπικά φάρμακα GLP-1, όπως το Ozempic, περιέχουν έναν αγωνιστή που μιμείται τη γλυκαγόνη, η survodutide περιέχει έναν αγωνιστή GLP-1 και έναν αγωνιστή κατά της γλυκαγόνης, μιας ορμόνης που βοηθά στον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα.

Από μελέτες σε ποντίκια, η ομάδα του πίστευε ότι ένα φάρμακο διπλού αγωνιστή θα μπορούσε να στοχεύσει καλύτερα το λίπος στο συκώτι, βελτιώνοντας την επίδραση των γνωστών φαρμάκων GLP-1.

Η νέα δοκιμή φαίνεται να το επιβεβαίωσε αυτό στους ανθρώπους.

«Τα δεδομένα αυτά καταδεικνύουν ότι η άμεση στόχευση του ήπατος με τον αγωνιστή της γλυκαγόνης βοηθά στην αντιμετώπιση της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος και στη βελτίωση της ίνωσης, διατηρώντας παράλληλα τα οφέλη του αγωνιστή GLP-1», δήλωσε ο Sanyal.

«Αυτά τα ευρήματα είναι συναρπαστικά και ανοίγουν ένα νέο κεφάλαιο στην ανάπτυξη φαρμάκων για τη στεατοηπατίτιδα με ίνωση, ενώ προσφέρει ελπίδα σε εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν τόσο με στεατοηπατίτιδα όσο και άλλες παθήσεις που σχετίζονται με την παχυσαρκία», δήλωσε ο Sanyal.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση New England Journal of Medicine.