Πάρκινσον: Τα συμπτώματα, οι θεραπευτικές επιλογές και οι πιθανές παρενέργειες

Το Πάρκινσον είναι μια προοδευτική νευροεκφυλιστική διαταραχή, που σχετίζεται με τη δυσλειτουργία ή την απώλεια των ντοπαμινεργικών νευρώνων στον εγκέφαλο, την έλλειψη ντοπαμίνης, και το σχηματισμό παθολογικών σωματιδίων-πρωτεϊνών, των Lewy Bodies, στους νευρώνες του εγκεφάλου.

Η ηλικία αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου εμφάνισης του Πάρκινσον αν και το 10% των ατόμων που νοσούν από τη συγκεκριμένη νευροεκφυλιστική διαταραχή, είναι κάτω των 45 ετών. Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι το οικογενειακό ιστορικό, η έκθεση σε φυτοφάρμακα, οι περιβαλλοντικοί παράγοντες και το κάπνισμα.

Πιστεύεται ότι περίπου ένας στους 500 ανθρώπους επηρεάζεται από τη νόσο του Πάρκινσον, με τους άνδρες να έχουν ελαφρώς περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν σε σχέση με τις γυναίκες. Η δε διάγνωσή της στηρίζεται στην κλινική εικόνα του πάσχοντος.

Τα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον συνήθως αναπτύσσονται σταδιακά και είναι ήπια στην αρχή, καθώς τμήματα του εγκεφάλου καταστρέφονται προοδευτικά για πολλά χρόνια.

Τα μη κινητικά συμπτώματα

• Απώλεια της γεύσης/ αίσθησης της όσφρησης
• Άγχος
• Κατάθλιψη
• Ψύχωση
• Γνωστική δυσλειτουργία
• Άνοια
• Διαταραχές ύπνου
• Πόνος
• Κόπωση
• Σεξουαλική δυσλειτουργία
• Γαστρεντερικά προβλήματα
• Δυσκοιλιότητα
• Δυσκολία κατάποσης

Τα κινητικά προβλήματα

• Τρέμουλο στο χέρι ή στο πόδι, σε κατάσταση ηρεμίας ή στο σαγόνι
• Δυσκαμψία σε μία πλευρά του κορμού: Μπορεί να προκαλέσει πόνους και μυϊκές κράμπες, κυρτή στάση του σώματος, δυσκολία στο να στρίψει ο πάσχων και μειωμένη ταλάντωση των χεριών κατά τη βάδιση
• Αστάθεια κατά το περπάτημα
• Αργές κινήσεις
• Σιελόρροια
• Δυσκολία επίτευξης καθημερινών δραστηριοτήτων

Η έγκαιρη διάγνωση

Επί του παρόντος δεν υπάρχει θεραπεία για το Πάρκινσον. Τα φάρμακα που συνταγογραφεί ο νευρολόγος στον ασθενή δεν σταματούν την εξέλιξη της νόσου, αλλά ανακουφίζουν τα συμπτώματα. Η έγκαιρη διάγνωση είναι σημαντική, ώστε οι ασθενείς να μπορούν να λάβουν την κατάλληλη αγωγή και συμβουλές σχετικά με τη φροντίδα τους.

Τι είναι το φάρμακο λεβοντόπα

Η λεβοντόπα ανήκει στην οικογένεια των αντιπαρκινσονικών παραγόντων. Δρα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και μετατρέπεται σε ντοπαμίνη στον εγκέφαλο, η οποία χρησιμοποιείται για τη μετάδοση μηνυμάτων μεταξύ των τμημάτων του εγκεφάλου και των νεύρων που ελέγχουν την κίνηση.

Η χημική σύνθεση της λεβοντόπας είναι όμοια με τα βασικά στοιχεία των ζωικών πρωτεϊνών, που ονομάζονται αμινοξέα.

Οι πιθανές παρενέργειες του φαρμάκου είναι οι εξής:

• Υπνηλία
• Σύγχυση /Ψευδαισθήσεις
• Θολή όραση ή διπλωπία
• Άγχος
• Αυξημένος τρόμος των χεριών
• Αυξημένη πίεση
• Γρήγορος καρδιακός ρυθμός
• Ρίγος
• Βρουξισμός
• Ζάλη
• Σπασμοί
• Κατάθλιψη
• Δυσκολία στην κίνηση των ματιών, το άνοιγμα του στόματος και της κατάποσης
• Δυσκολίες ούρησης
• Πόνος, ερυθρότητα ή οίδημα στα πόδια
• Παρατεταμένες, επώδυνες στύσεις
• Πυρετός
• Οίδημα του προσώπου, των ποδιών ή των γαμπών
• Μειωμένες ικανότητες συντονισμού
• Πονόλαιμος
• Κοιλιακό άλγος
• Πόνος στο πόδι
• Γενική κακουχία
• Ανεξέλεγκτες κινήσεις του σώματος
• Ναυτία ή έμετος
• Ωχρότητα
• Διεσταλμένες κόρες οφθαλμών
• Εξάνθημα
• Υπερβολική σιελόρροια
• Αίμα στα κόπρανα
• Σπασμοί των βλεφάρων ή αυξημένα τικ
• Κούραση
• Εφιδρώσεις/ Εξάψεις
• Αλλαγές σωματικού βάρους
• Εμετός με αίμα

Η εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση

Οι περισσότεροι άνθρωποι με νόσο του Πάρκινσον αντιμετωπίζονται με φαρμακευτική αγωγή, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιείται ένας τύπος χειρουργικής επέμβασης που ονομάζεται εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση.

Στην εν τω βάθη εγκεφαλική διέγερση εμφυτεύονται ηλεκτρόδια σε συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου με στόχο να επιτευχθεί η διέγερση περιοχών του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για την κίνηση του σώματος. Οι επιπλοκές από την επέμβαση για τοποθέτηση του νευριοδιεγέρτη είναι ελάχιστες και τις περισσότερες φορές αναστρέψιμες.

Οι πιθανές παρενέργειες είναι οι εξής:

• Αιμορραγία κατά τη διάρκεια του χειρουργείου έως και 48 ώρες μετά την επέμβαση
• Θρόμβωση των άκρων
• Πνευμονία
• Δυσαρθρία

Η συγκεκριμένη επέμβαση δεν είναι κατάλληλη για όλους τους πάσχοντες και ο μόνος που μπορεί να σας εξηγήσει με λεπτομέρειες πώς πραγματοποιείται και αν ενδείκνυται για την περίπτωσή σας είναι ένας νευρολόγος.