Πρέπει οι άνθρωποι με λεύκη να αποφεύγουν τον έκθεση στον ήλιο;

Το δέρμα χάνει το φυσικό του χρώμα και εμφανίζονται κηλίδες λευκού χρώματος.

Η πάθηση δεν περιορίζεται στον κορμό, αλλά μπορεί να επηρεάσει και άλλα μέρη του σώματος. Σε ορισμένους ανθρώπους με λεύκη παρατηρείται αποχρωματισμός τριχών (λευκές τούφες) στο τριχωτό κεφαλής, άλλοι παρουσιάζουν αποχρωματισμένες
κηλίδες στην περιοχή των γεννητικών οργάνων ή ακόμα και στις περιοχές γύρω από το
στόμα και τα μάτια.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Δερματολογίας, η πάθηση κατηγοριοποιείται στη γενικευμένη και στην τμηματική λεύκη. Η γενικευμένη λεύκη αποτελεί την πιο συνηθισμένη μορφή της, η οποία ξεκινάει από τα χέρια, τα δάχτυλα, τους καρπούς, γύρω από τα μάτια ή το στόμα και τα πόδια και εμφανίζεται και στις δύο πλευρές του σώματος. Συχνά ξεκινάει με γρήγορη απώλεια του χρώματος του δέρματος, η οποία στη συνέχεια σταματά για λίγο. Ο κύκλος εκκίνησης και παύσης της απώλειας του χρώματος του δέρματος συνήθως συνεχίζεται για όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου. Τείνει μάλιστα να επεκτείνεται, να γίνεται όλο και πιο αισθητή
και να καλύπτει ευρύτερες περιοχές.

Η τμηματική λεύκη συχνά ξεκινά στη νεαρή ηλικία, εξελίσσεται για περίπου ένα χρόνο και έπειτα σταματά. Όσοι πάσχουν από αυτή τη μορφή, εμφανίζουν κάποια κηλίδα σε ένα τμήμα του σώματός τους (πρόσωπο, πόδι ή χέρι), ενώ το 50% αυτών έχουν αποχρωματισμό τριχών είτε στο κεφάλι είτε στις βλεφαρίδες είτε στο φρύδι.

Εκτός από το ανοιχτότερο ή εντελώς λευκό δέρμα, η πλειονότητα των ασθενών δεν
παρουσιάζουν άλλα συμπτώματα. Ωστόσο, μερικοί αναφέρουν κνησμό ή πόνο στις
κηλίδες.

Αν και ο λόγος εμφάνισης της λεύκης αποτελεί ακόμα αντικείμενο έρευνας, το σίγουρο είναι ότι δεν είναι μεταδοτική, ούτε απειλητική για τη ζωή.

Επιβαρύνει όμως ψυχολογικά τον ασθενή, ιδιαίτερα όταν παρουσιάζεται σε ορατά σημεία του σώματος, προκαλώντας χαμηλή αυτοεκτίμηση, ντροπή, ακόμη και κατάθλιψη.

Οι κλιματικές συνθήκες επηρεάζουν τους ασθενείς με λεύκη, γι’ αυτό θα πρέπει να
είναι προσεκτικοί, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Το δέρμα κανονικά
προστατεύεται από τη μελανίνη. Ο ήλιος προκαλεί αύξηση της παραγωγής μελανίνης
οπότε το δέρμα μαυρίζει και προστατεύεται. Αυτό όμως δεν συμβαίνει στα σημεία του δέρματος που η μελανίνη είναι είτε ανύπαρκτη είτε ελάχιστη, οπότε είναι
απροστάτευτα και ευκολότερο να υποστούν εγκαύματα, με τις γνωστές επιπτώσεις
(π.χ. καρκίνος του δέρματος).

Γι’ αυτό οι πάσχοντες από λεύκη είναι πιο ευάλωτοι στα ηλιακά εγκαύματα, επειδή οι αποχρωματισμένες κηλίδες του δέρματος δεν έχουν φυσική προστασία από τις ακτίνες του ήλιου. Οι περιοχές που κινδυνεύουν περισσότερο είναι εκείνες όπου το δέρμα είναι λεπτότερο, για παράδειγμα τα βλέφαρα, η μύτη και ο λαιμός. Πέραν αυτών των επιπτώσεων, αξιοσημείωτο είναι ότι η ηλιακή ακτινοβολία μπορεί ενίοτε να προκαλέσει εξάπλωση της νόσου.

Όμως, για τους περισσότερους ανθρώπους δεν είναι απαραίτητη η απόλυτη αποφυγή
της έκθεσης στον ήλιο. Είναι γνωστό ότι οι ακτίνες του είναι ευεργετικές για τη
συνολική υγεία, καθώς αποτελεί πηγή σύνθεσης της βιταμίνης D.

Είναι ωστόσο απολύτως αναγκαία η αντηλιακή προστασία. Ιδιαίτερα όσοι πάσχουν από λεύκη πρέπει να χρησιμοποιούν αντηλιακό καθημερινά, το οποίο πρέπει να παρέχει προστασία ευρέος φάσματος κατά των UVA/UVB, να έχει ιδανικά δείκτη προστασίας 50+ και να είναι αδιάβροχο.

Το αντηλιακό πρέπει να εφαρμόζεται σε όλα τα ακάλυπτα μέρη του δέρματος, τουλάχιστον 15-30 λεπτά πριν από την έκθεση στον ήλιο. Επιπλέον, τα αντηλιακά εμποδίζουν το μαύρισμα, οπότε η αντίθεση μεταξύ κηλίδων και υπολοίπου δέρματος δεν είναι τόσο έντονη.

Είναι επίσης σημαντικό να φοράνε άνετα βαμβακερά ρούχα (πουκάμισα με μακριά
μανίκια), καπέλο και γυαλιά ηλίου.

Τόσο οι πάσχοντες από λεύκη όσο και οι μη πάσχοντες πρέπει να γνωρίζουν ότι στην αποφυγή ηλιακών εγκαυμάτων βοηθά και η μη έκθεση στον ήλιο κατά τις πιο ζεστές ώρες της ημέρας (10 π.μ. - 4μμ).

Η άμμος και το νερό αντανακλούν το 85% των ακτινών του ήλιου. Γι’ αυτό, μέσω της αντανάκλασης, εκτίθενται περίπου στο 50% του ηλιακού φωτός ακόμα κι όταν βρίσκονται στη σκιά.